Prototype

After - part 4

''Συγνώμη που άργησα. Είχα είμαι ζαλισμένη απο εχθές'' λέει δραματικά και τα μάτια της συναντούν τα δικά μου και μετά τον Χάρρυ.

''Συγγνώμη Τες, ξέχασα να σου πω ότι ο Χάρρυ θα ερχόταν από εδω'' λέει κουνώντας τους ωμούς της απολογητικά, καθώς συνειδητοποιεί την σκηνή μπροστά της.

Θέλω να πιστεύω ότι εγώ με την Στεφ μπορούμε να τα πηγαίνουμε καλά σαν συγκάτοικοι, ίσως και να χτίσουμε μια είδους φιλία, αλλά με αυτές τις επιλογές της στους φίλους δεν είμαι πια σίγουρη.

''Το αγόρι σου είναι αγενές'' οι λέξεις βγήκαν από το στόμα μου χωρίς να προλάβω να τις σταματήσω.

Αμέσως οι δυο τους αρχίζουν και γαλανέ. Τι συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους και γελανέ μαζί μου? Αρχίζει να γίνεται ενοχλητικό.

''Ο Χάρρυ δεν είναι το αγόρι μου'' λέει γελώντας τονίζοντας το ΔΕΝ.

''Τι της είπες?'' η Στέφ ρωτάει και τον μαλώνει. ''Ο Χάρρυ έχει ένα περίεργο τρόπο να..συζητάει'' μου εξηγεί, κοιτώντας με ξανα. Υπέροχα, δηλαδή αυτό που προσπαθεί να μου πει ότι ο Χάρρυ είναι πάντα αγενής. Ο Χάρρυ ανασηκώνει τους ώμους και αλλάζει κανάλι με το χειριστηριο στο χέρι του.

''Το βράδυ διοργανώνεται ένα πάρτυ, μπορείς να έρθεις μαζί μας Τέσσα'' μου προτείνει. Τώρα είναι η δίκη μου σειρά να γελάσω με αυτήν.

''Τα πάρτυ δεν είναι ακριβώς το στυλ μου, συν το ότι πρέπει να πάω να πάρω κάποια πράγματα για την δίκη μου μεριά δωματίου''. Κοιτάζω τον Χάρρυ που προφανώς και φέρεται λες και κανείς μας δεν είναι στο δωμάτιο.

''Ελααα..είναι ένα απλό πάρτυ. Είσαι στο κολέγιο τώρα, ένα πάρτυ δεν βλάπτει." Ικετεύει. "Πως θα πας στο μαγαζί? Νόμιζα ότι δεν είχες αμάξι?" ρωτάει. Δεν μπορώ να πάω σε πάρτυ.

''Δεν ξέρω κανένα εκεί περά, άλλωστε θα μιλήσω Skype με τον Νoα'' της λέω και ο Χάρρυ γελάει ξανά, καταλαβαίνω ότι όντως παρακολουθεί την συζητηση μας,''και θα πάρω το λεωφορείο για να πάω στο μαγαζί''.

''Δεν θέλεις να πάρεις το λεωφορείο Σάββατο βράδυ! Είναι γεμάτα, ο Χάρρυ μπορεί να σε πετάξει όταν θα πηγαίνει σπίτι του..σωστά Χάρρυ? Και εγώ θα είμαι στο πάρτυ. Άπλα ελααα...παρακαλωωω'' με ικευτεύει ενώνοντας τα χέρια της με ένα δραματικό τρόπο.

Την ξέρω μόνο μια μέρα, πρέπει να την εμπιστευτώ? Το ξέρω ότι όσο σκληρή και να δείχνει, είναι πολύ γλυκιά. Αλλά να πάω στο πάρτυ?

''Δεν ξέρω..και όχι δεν θέλω ο Χάρρυ να με πετάξει στο μαγαζί'' της λέω και βλέπω τον Χάρρυ να κυλάει απο το κρεβάτι της Στέφ με μια διασκεδαστική έκφραση στο προσώπου του.

''Ωχ όχι, θα ήθελα τρέλα να πηγαίναμε μαζί σου!'' λέει ο Χάρρυ, η φωνή του είναι γεμάτη σαρκασμό και εγώ πρέπει να καταπολεμήσω την επιθυμία μου να του πετάξω το φωτιστικό στο γεμάτο μπούκλες κεφάλι του.

''Έλα Στεφ, αφού το ξέρεις ότι δεν πρόκειται να εμφανιστεί στο πάρτυ!'' λέει γελώντας με την βαριά προφορά του. Η περίεργη πλευρά μου θέλει, που διακατέχει μεγάλο μέρος του εαυτού μου, είναι απεγνωσμένη να ρωτήσι από που ειναι. Το σαρκαστικο χαμόγελο στο πρόσωπό του με ωθεί να θέλω να του αποδείξω ότι κάνει λάθος.

''Βασικά, θα έρθω'' της λέω με το πιο γλυκό μου χαμόγελο. Ο Χάρρυ γελάει ξανά και η Στεφ τσιρίζει προτού με αγκαλιάσει σφιχτά.

''Θα περάσουμε τέλεια!'' φωνάζει η Στεφ.

Στα αλήθεια ελπίζω να έχει δίκιο.