''Γεια'' η άγνωστη λέει, προσφέροντας ένα χαμόγελο. Προς μεγάλη μου έκπληξη το χαμόγελο της είναι πολύ ενδιαφέρον. ''Είμαι η Στεφ.'' λέει και σηκώνεται όρθια, στηριγμένη στους ώμους της.
''Γ..γεια είμαι η Tεσσα.'' είπα με πνιχτη φωνή, όλοι μου οι τρόποι είχαν φύγει από την πόρτα.
''Καλωσόριζες στο WSU όπου οι κοιτώνες είναι μικροί και τα πάρτυ τεραστία'' η κοκκινομάλλα κοπέλα απαντά με μια γκριμάτσα. Το κεφάλι της πέφτει πίσω γελώντας νευρικά. Το στόμα της μαμάς μου είναι ορθάνοικτο και ο Noα μετατοπίζει το βάρος του άβολα. Η Στεφ περιπατάει κοντά μου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κενό μεταξύ μας και με αγκαλιάζει. Αιφνιδιάστηκα από την κίνηση της, αλλά την αγκάλιασα και εγώ. Όσο ο Noα αφήνει κάτω τις βαλίτσες μου κάποιος κτυπάει την πόρτα και δεν μπορώ παρά να ελπίζω ότι αυτό είναι κάποιου είδους αστείο.
''Πέρνα μέσα!'' η καινούργια μου συγκάτοικος φωνάζει. Η πόρτα ανοίγει και δυο αγόρια μπαίνουν μέσα.
Αγόρια μέσα στους κοιτώνες των κοριτσιών από την πρώτη μέρα; Μάλλον το να έρθω στο WSU ήταν κακή επιλογή. Υποθέτω από την έκφραση της μητέρας μου, σκέφτεται και εκείνη το ίδιο. Η καημένη γυναίκα φαίνεται ότι θα λυποθυμίσει από λεπτό σε λεπτό. Δεν θα την κατηγορούσα.
''Γεια, είσαι η νέα συγκάτοικος της Στεφ;'' με ρωτάει το ξανθό αγόρι. Δεν έχει τόσα πολλά tattoos όσα έχει το άλλο αγόρι αλλά έχει κάποια.
''Εμμ ναι..Το όνομα μου είναι Τεσσα.'' κατάφερα να πω.
''Εγώ είμαι ο Nάιαλ. Μην δείχνεις τόσο νευρική, δίνεις λάθος εντύπωση" μου λέει με ένα χαμόγελο, φέρνοντας το χέρι του στον ώμο μου. "Θα το λατρέψεις το μέρος" το χαμόγελο του είναι ζεστό και φιλόξενο, παρά την σκληρή του εμφάνιση.
''Είμαι έτοιμη παιδιά'' λέει η Στεφ και αρπάζει την τσάντα της από το κρεβάτι. Τα μάτια μου στρέφονται στο ψηλο μελαχρινό αγόρι που στέκεται στον τοίχο. Τα μαλλιά του είναι μια σειρά από πυκνές μπούκλες γύρω από το κεφάλι του, πιασμένα πίσω από το μέτωπό του και φοράει σκουλαρίκι στο φρύδι και στο χείλος του. Τα μάτια μου μετακινούνται προς τα κάτω, στο μαύρο T-shirt του όπου στα χεριά του είναι καλυμμένα με τατουάζ, ούτε ένα εκατοστό δέρματος δεν φαίνεται ακάλυπτο. Νόμιζα ότι θα σύστηνε τον εαυτό του αλλά δεν το κάνει, αντι αυτού στριφογυριζει τα μάτια του ως δείγμα ενόχλησης και βγάζει το κινητό του απο την τσέπη του στενού μαύρου τζίν του. Σίγουρα δεν είναι όσο φιλικός όσο είναι ο ξανθός φίλος του.
''Θα τα πούμε Τεσσα'' λέει ο Nάιαλ και οι τρεις τους βγαίνουν από το δωμάτιο. Αφήνω μια μεγάλη ανάσα. Το να πω ότι η κατάσταση ήταν άβολη θα ήταν το λιγότερο.
''Θα παρουμε καινουργιο κοιτωνα!'' η μαμα μου φωναζει οταν η πορτα κλεινει.
''Οχι,δεν μπορώ." αναστενάζω, "Είναι μια χαρά μητέρα" βάζω τα δυνατά μου για να κρύψω την νευρικότητά μου. Δεν γνωρίζω πόσο καλά θα λειτουργήσει αυτό, αλλά το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι η μητέρα μου να δημιουργήσει σκηνή την πρώτη μου μέρα στο κολέγιο. "Είμαι σίγουρη ότι δεν θα είναι εδω τριγύρω ούτως η άλλως'' Προσπαθώ να την πείσω μαζί με τον εαυτό μου.
''Με τίποτα θα αλλάξουμε αμέσως τώρα κοιτώνα." Τα μακρια ξανθά της μαλλιά είναι γυρισμένα στο ένα της ώμο. "Δεν θα είσαι σε ένα δωμάτιο με κάποιον που αφήνει αγόρια να μπαινοβγαίνουν εδω μέσα και ειδικά αυτοί οι πανκς!'' Φωνάζει.
''Μαμά.. σε παρακαλώ" Κοιτάζω μες τα μπλε της μάτια και μετά στον Νόα, "ας δούμε πρώτα πως θα πάει και μετά. Παρακαλώ...'' την ικετεύω. Κοιτάζει τριγύρω το δωμάτιο ξανά και αφομιώνει την διακόσμηση στην μεριά της Στέφ, καθώς αναστενάζει δραματικά.
"Εντάξει" απαντά, προς έκπληξή μου..
After- part 2
Mulai dari awal
