Evet bu Alain' di emindi fakat o kız kimdi hem de Alain'e sıkıca sarılmıştı bu manzara karşısında gözleri doldu dayanamadı boğazı düğümlendi nefes alamıyordu sanki Alain bunu nasıl yapardı, her şeyi teker teker tekrar tekrar anlatacaktı ona, hatırlamasada hissettirecekti artık gerek kalmamıştı keşke hatırlamasaydım diye söylendi, kalbindeki ağırlığıda yanına alarak
üzgün bir şekilde otele geri döndü. Alain'e sarılan kız eski kız arkadaşı Sofie'ydi. Alain'den yeni bir şans istemek için gelmişti fakat Alain kesin bir dille istemediğini ona karşı hiç bir duygusunun olmadığını söyledi Sofie son kez ayrılmadan önce ona sarılmak istemişti tamda o sırada gelmişti Elfie fakat her şey için geçti Elfie bir daha gelmeyecekti. Alain Sofie'yi uğurladı fakat bilmeden Elfie'ye de veda etmişti. Akşam olduğunda Alain'nin canı daha fazla sıkılmıştı sanki ruhu daralıyordu gece Prag'ı dolaştı fakat rahatlayamadı sadece köprüye gelince biraz nefes alabilmişti gece yarısı eve döndü. Yine aynı rüyayı göreceğini biliyordu fakat şununda farkındaydı Alain, her gece gördüğü aynı rüya Prag'da son 3 gündür netlik kazanıyordu. Sorular aklını daha fazla kurcalıyor ve merakını arttırıyordu kimdi bu kız yüzünü görmüyordu kendisini tanımıyordu. Fakat kalbi Alain'le aynı şekilde düşünmüyordu tam tersi o sanki her şeyi biliyordu ve bu kokuyu tanıyordu. Alain sabah uyandığında farklıydı gördüğü rüya ona zamanın geldiğini söylüyordu. Hazırlandı, odasından ayrıldığında eskisi gibi geri dönmeyeceğini biliyordu ve arkasına bile bakmadan evden çıktı akşama kadar Prag'ı dolaştı fakat yoktu hiç bir yerde yoktu aradığını bulamıyordu bir türlü, onu görünce belki tanımayacaktı fakat hissedeceğini biliyordu kalbi ona yol gösterecekti buna izin vermişti ve eve dönmedi onu bulmadan da dönmeyecekti. Son bir yer kaldı nefes alabildiği son bir yer orada olacağını hissediyordu köprüye yaklaştığında gece 3 olmuştu Prag uyuyordu hava kapalı ve yağmur başlamak üzereydi. Köprüye vardığında beyaz bir elbise giymiş beline kadar inen dalgalı saçları olan bir kızı gördü ama yüzünü göremiyordu arkasını dönmüş atlamak için hazırlanıyordu sert esen rüzgar sanki hem bir şeyler anlatmaya çalışıyordu hemde tanıdık o kokuyu Alain'e getiriyordu. Alain merakla yaklaştı ve köprüdeki kıza " İyi misin? Bak sakin ol tamam mı ölmesi gereken sen değilsin içindeki, sakın atlama" dedi kız tepki vermiyordu duymuyordu sanki elini yavaşça açarak elindeki taşın yere düşmesine izin verdi. Rüzgar şiddetini arttırmıştı. Alain kim olduğunu sordu kıza, kız yavaşça kafasını sağa çevirdi yarım bir şekilde ve yüzü belli olmuyordu o esnada hava şiddetli bir şekilde gürledi arkasından yağmur yağmaya başladı her yağmur tanesi Alain'e dokundukça geçmişten bir şeyler hatırlatıyor gibiydi Alain'in kafasında bir zonklama başlamıştı iki eliyle kafasını tutmuş gözlerini kapatmıştı ve bu zonklamayla gelen parça parça anılar onu çıldırtacak gibi olmuştu yağmur şiddetini arttırdıkça geçmişi daha fazla hatırlıyor ve her şey ona tanıdık gelmeye başlıyordu karşısındaki kız bile, gözünü açar açmaz söylediği tek şey "Elfie" oldu fakat Elfie çoktan atlamıştı bile. Alain korku ve endişelerini arttıracak şeylerde hatırlıyordu artık "Elfie korkardı sudan, yüzme bilmiyordu ve bu köprü çok yüksekti o kaybolurdu bu sularda" Elfie kendini akıntıya bırakmış batıyordu her şeyden vazgeçer gibiydi. Alain yerdeki taşı alarak hemen arkasından atladı fakat onu bulamıyordu. Nefes almak için tekrar yüzeye çıktığında çıldıracak gibiydi onun bile nefesi yetmemişti Elfie nasıl hayatta kalabilirdi bu kadar nefesle, bırakması mümkün değildi tekrar derin bir nefes alarak dalış yaptı kararlıydı nefesi yetmese bile yüzeye çıkmayı düşünmüyordu ve kendine son bir şans vermişti, derinlere daldı ve kendisini akıntıya bıraktı Elfie nereye gittiyse su onu da oraya götürecekti bir kaç dakika sonra Elfie'yi 2 metre kadar önünde gördü hızla yüzerek onu yakaladı ve kıyıya çıkardı, morarmış ve buz gibiydi Elfie'nin bedeni. Alain hemen kalp masajına başladı fakat hiç bir tepki alamıyordu gözyaşları için de devam etti neyi atlıyordu neyi unutmuştu hızlı olmalıydı bu son şansıydı. Hemen Elfie'nin ağzını açtı dilini kontrol etti dili geriye kaçmış nefes almasını engelliyordu hemen dilini düzeltti ve kalp masajına devam etti ve bir yandan suni teneffüse başladı Elfie'nin ağzından sular gelmeye başladı ve gözlerini, derin bir nefes alarak açtı, geri dönmüştü Alain Elfie'ye sıkıca sarıldı ve "İyi misin?" diye sordu Elfie hala şoktaydı, zihninden "kim bu adam ve ne işim var burda?" soruları geçiyordu Alain Elfie'nin gözlerindeki boşluğu fark etti tekrar suya çarpmanın etkisiyle Elfie bir anlığına yine hafızasını kaybetmişti Alain için önemli değildi hayattaydı nefes alıyordu önemli olanda buydu. Güneş doğmak üzereydi Alain cebindeki rose kuvarsı çıkardı Elfie'ye verdi "Bu sana ait "dedi ve avuçlarının ortasına taşı koydu bir süre sonra artık Elfie hatırlamaya başladı Alain'nin gözlerinin içine bakarak "Hayır bu bize ait " dedi Alain mutluydu hemde inanılmaz derecede mutlu. Güneşin ilk ışıkları dağların tepelerinden eteklerine uzanıyordu Alain Elfie'ye elini uzattı Elfie bu daveti memnuniyetle kabul ederek elini tuttu konuşmaları gereken bir çok şey vardı birbirlerinin yaşamlarında yokken neler olmuştu yada neler olamamıştı. Alain Elfie'yi otele geri götürdü, üstünü değiştirdi ve sonra Elfie'yi yatırdı. Elfie uyuduktan sonra kendisi büyükannesine gitti kıyafetlerini değiştirdi bu sırada meraklanan büyükanneye de her şeyi anlattı kadın şok olmuştu o Elfie'yi öldü diye biliyordu Alain'e bildiklerini anlattı Alain her şeyin ailesi yüzünden olduğunu zaten hissediyordu ama o kısmı sonra halledecekti şuanki mutluluğunu hiç bir şey bozamazdı hemen otele geri döndü Elfie çoktan uyanmış Alain'nin dönmesini bekliyordu akşama kadar kazadan beri birbirlerine neler yaşadıklarını ve neleri yaşayamadıklarını anlattılar Elfie neden köprüden atladığınıda anlattı sitemliydi ve birazda kızgın merakla bekliyordu Alain'inin söyleyeceklerini. Alain bunun bir yanlış anlaşılma olduğunu ve Sofie ile arasında hiç bir şey olmadığını teker teker anlattı artık her şey açıklığa kavuşmuştu tek bir şey hariç Elfie " Hani seninle ilişkimizi mühürlemek adına dilek dilemiştik ve sen sonra benimle bir iddiaya girdin dileği ilk gerçekleşen iddiayı kazanıyordu ve galiba benimki gerçekleşti peki ya senin dileğin?" Alain "Benimki de gerçekleşti o zaman peki önce kimin kazandığını nasıl anlayacağız?" Elfie " Tek bir yol kalıyor neyi dilediğimizi söyleyeceğiz böylelikle ilk kimin dileğinin gerçekleştiğini anlarız o zaman ben, kazandığımı düşünerek söylüyorum." Alain " Zevkle dinliyorum" Elfie gülümseyerek devam eder "Her nerde olursam olayım sende son bulmayı diledim ve sen ordaydın " Alain "Bende senin ikimiz için en iyi şeyi dileyeceğini bildiğim için senin dileğinin gerçekleşmesini diledim" Elfie gülümseyerek " O zaman ben kazandım benim dileğim gerçekleştiği için senin dileğin gerçekleşti yani senin dileğinin gerçekleşmesi benimkine bağlıydı" Alain "Hayır benim dileğim gerçek olduğu için seninki gerçekleşti" Elfie "O zaman bu durum yumurta mı tavuktan çıktı tavuk mu yumurtadan çıktı hesabına döndü nasıl olacak şimdi" Alain " Ben bilmem, tek bildiğim ben kazandım " Elfie "Tamam tamam yıllar sonra seni bulmuşum seninle tartışamam dile benden ne istersen" Alain " Ne istersem mi" dedi sinsice bir bakış atarak Elfie " Abartmak yok yapabileceğim bir şey olacak kural böyleydi" Alain " Evet yapabileceğin bir şey zaten ama şimdi istemeyeceğim sabah erkenden hazırlan seni bir yere götüreceğim orada söylerim" dedi Alain ve yorgunluktan ikiside erkenden ilk defa huzurla uyudu. Sabah gün doğmadan yola çıktılar Alain Elfie'yi kumsala götürdü ve güneş doğmak üzereydi Elfie'nin belinden sıkıca sarıldı ve o kokuyu içine tüm bedenine çekebilmek için derin bir nefes aldı ve usulca kulağına eğildi "Biliyor musun beni yakalayan ilk ve son insansın iyi ki o gün peşime düştün, vazgeçmedin ve beni yakaladın sonrasında diğer yanımı öyle tamamladın ki şunu çok iyi anladım yokluğunun yarattığı boşluğu hiçbir fizik kuralı açıklayamazdı ve ben bu ihtimali bir daha yaşamak istemiyorum gökyüzümde hep parlayan bir güneş ol" Alain derin bir nefes alarak devam etti "Seninle evlenebilir miyim?" dedi izin alır gibiydi Elfie'yle evlenmek için, sanki ondan izin istiyordu Elfie yine tarifi imkansız duyguların Alain gibi bedenini sarışına izin verdi ve aynı nezaketle " Peki ben seninle evlenebilir miyim?"diye sordu Alain'e dönerek gözlerini gözlerinden ayırmadan. Alain cevabını almıştı ve büyükannesinin ona verdiği yüzüğü Elfie'ye taktı. Alain "Artık sadece gündüzleri değil geceleride beraber olabileceğiz bu demek oluyor ki artık seninle renkleri geceye hapsedebiliriz tâki güneş onları özgür bırakana kadar" Alain Elfie'ye çok yakındı nefesini teninde hissedecek kadar yakın Elfie bir kaç adım geriledi. Alain " Artık kaçacak bir yer kalmadı arkanda kocaman bir deniz var, kaçmaması gereken başka uçakta kalmadı çünkü buraya gelmeden önce tüm uçakları aldım hımm yanlış hatırlamıyorsam zaten kazayla beraber son uçağı da kaçırdık ve parmağında bende olduğuna dair yüzük de var anlayacağın gidecek hiç bir yerin kalmadı galiba benden başka" Alain haklıydı bu sefer Elfie'ye hiç bahane bırakmamıştı Elfie bir şeyler söylemek isterken Alain onu parmağıyla susturdu şuan anın büyüsüne kapılmıştı her şey inanılmaz güzeldi hafiften esen rüzgar tüm bedenini sarıyordu bu ânı sonsuza kadar yaşamak için adımlarını ağırlaştırdı Elfie kendisini kaybolmaktan korkmadığı Alain'e bırakmıştı Alain nazikçe Elfie'yi öptü dudaklarını onunkileriyle buluşturduğunda yavaşlamıştı yılların acısını, ânın tadını çıkarırcasına ağır ağır hissederek öptü Elfie ellerini Alain'in boynuna doladı ve onu kendine çekerek karşılık verdi. Birbirlerine verdikleri söze artık güneşte denizde şahitti." diyerek noktayı koydu Laura, güneş batmaya yakındı dışarı çıkıp sahilde yürümek istedi hazırlandı ve çıktı hikayeyi devam ettirip ettirmeyeceğine karar vermeliydi ama öncesinde derin bir nefes alması gerekiyordu ve biliyordu onu tekrar çağıracaklardı farklı boyutlardan farklı hikayeler onun kaleminden kelimelere dökülüp dünyaya ulaşacak kalplerde his zihinlerde yaşam bulacaktı. Sahile indi güneş batmak üzereydi bulutlar güneşi uğurlar gibi ona eşlik ediyordu. Denizin üstünde batan güneş bir sonun başlangıcı gibiydi ve teşekkür edercesine tüm renklerini özgür bırakmıştı bulutlara, hiç bitmeyecek bir başlangıç gibi görünüyordu ve bir son olduğuna inanmak mümkün değildi. Tenini hafiften okşayan, bedenini saran rüzgara bir isim fısıldadı ve bu anı hapsedercesine derin bir nefes alarak uzun uzun baktı sadece... Geçmiş özgür, geleceğe uzanır gibiydi ve ansızın bir sıcaklık bedenini
sardı ve usulca kulağına "Rüzgar bana sesini getirdi ismim sesinde hayat bulmuş gibiydi ve ben de bu davete kayıtsız kalamazdım, gel beraber geleceğe uzanalım..."
