Siyah saçlı kadın Amelia'nın karnına jeli sürdü. Aleti karnında gezdirdi ve önünde duran ekrana baktı ve gülümsedi
" üç haftalık hamilesiniz"
Stefan ve Amelia o anın içinde kalmışlardı. Amelia'nın yeşilleri Stefan'ın elalarına kenetlenirken, birbirlerine olan bakışları her şeye bedeldi. İçlerindeki duygular karmakarışık bir döngünün işinde kalmış gibiydi, zaman durmuştu akıllardaki tek soru bundan sonra ne olucağıydı.
*
Eve geldiklerinden beri konuşmayan ikili salonda oturdular görünüşte sessizlik vardı fakat kafalarının içindeki sesler duyulabilseydi bu hiç iyi olmazdı.
Stefan düşüncelerinden bölünüp genç kıza baktı "ne yapmayı düşünüyorsun?"
Genç kız biraz daha sessizliğini korudu
"Ben...bilmiyorum..."
Stefan genç kızın elini tuttu ona güven vermek istercesine ve buruk bir gülümseme sundu "ben senin yanındayım her ne olursa olsun"
Amelia gülümsedi, Stefan genç kızın anına bir öpücük kondurdu ve eli ile çenesini okşadı
"Biraz zamana ihtiyacım var ve bu ikimizin arasında kalsın olur mu?"
"Tabikide, sen nasıl istersen"
"Şuan sadece sana sarılıp uyumak istiyorum"
Stefan vakit kaybetmeden genç kızı kucağına aldı ve Amelia'nın odasına doğru yol aldı. Tek eli ile kapıyı açıp yatağın üstündeki pikeyi çekti, genç kızı nazikçe yatırdı. Kendiside yerini aldıktan sonra Ameliayı göğsüne doğru çekti, üstlerine pikeyi örttü. Birbirlerinin mayıştırıcısı kokusuyla ikisinde uykuya daldılar.
*
Telefonun çalma sesine uyanan Stefan, Amelia'nın telefonunun çaldığını gördü ve arayan Elanaydı
Stefan Telefonu açtı
Elena "alo Amelia Nasılsın?"
Stefan "Amelia uyuyor merak etme iyi"
Elena "ow söylediğin için saol Stefan ama benden sakladığınız bir şey yok değil mi? Çünkü genellikle Amelia ciddi şeyler olduğunda öyle yapar"
Stefan "Gayet iyi merak etme"
Elena "pekala uyanınca beni armasını söylersin"
Stefan "tabii"
Stefan telefonu kapattı ve bir iç çekti yanında yatan genç kız gözleri kapalı bir şekilde mırıldandı "arayan kimdi?"
"Önemli değil" Stefan genç kızın alnına bir öpücük kondurdu "uyanınca bakarsın"
Amelia bir şey demedi ve uykusuna kaldığı yerden devam etti.
_
Amelia yeşil gözlerini açtı ve yataktan doğruldu birden dönen başı ile sendeledi fakat toparladı. Odasının kapısından çıktığında merdivenlerden aşağıya indi ve koltukta oturan Klaus ile kaşları havalandı. Bunun ne işi var burada?
Klaus muzip gülümsemesi ile Ameliaya baktı
"Bu ziyaretini neye borçluyum" Amelia koltuktaki yerini aldı
"Merak ettim bir geliyim dedim" Klaus gözlerini kıstı "bir sakıncası yok değil mi?"
"Yok ama bir dahakine haber versen daha iyi olur"
Stefan duvara yaslanmış bir şekilde genç kıza sorada karşı koltukta oturan Klaus'a baktı. Gerçekten de Klaus'un dediği gibi öylesine bir geliş miydi yoksa bu işin içinde başka bir şey mi vardı?
Amelia'nın yüzü bir anda buruştu tabi ki de bu karşısında sarışın adamın dikkatini çekmişti. Amelia bozuntuya vermeden ayaklandı ve tuvaletin yolunu tuttu.
Hızlıca kapıyı kapattı ve musluğu açtı sonra ise klozet kapağını açıp kustu. Midesinde hiç bir şey olmamasına rağmen tek istediği kusmaktı.
Kapı tıklandı "benim" dedi Stefan
Amelia ağzını peçete ile sildi, peçeteyi klozete atıp sifonu çekti "iyiyim merak etme "
Stefan kapıyı açtı genç kızın teni solumuştu ve bu durumdan hiç hoşnut değildi. Genç kızın beyaz olan teninde renkli olan tek şey kiraz rengi öpülesi dudaklarıydı.
Amelia ellerini ve yüzünü yıkadı sonra da havluyla kuruladı.
Genç kız derin bir nefes alıp koltukla oturdu. Klaus sinsi bakışları ile genç kızı süzerken ne olup bittiğini kavramaya çalışıyordu. Amelia bunu farketmiş olucak ki bir açıklama yapma gereği duydu "sadece hastayım"
"Geçmiş olsun" diyerek gülümsedi Klaus bu cevaptan pek tatmin olmamışa benziyordu. Ayağı kalktı ve dış kapıya doğru yürüdü "görüşürüz yine gelirim"
Amelia ayağı kalkma tenezzülünde bile bulunmadı sadece yorgun olan bedeni ile birlikte "görüşürüz" diye bildi. Klaus kapıdan geçtikten sonra Stefan vampir kulaklarını kabarttı ve arabanın çalışma sesini duyana denk hiç bir şey söylemedi. En sonunda Klaus'un gittiğinden emin oldu.
Stefan genç kızın yanına oturdu ve elini sıkıca tuttu "düşündün mü?"
Amelia ne diyebileceğini. Neyin onun için daha iyi olacağını bilmiyordu kafasının içindeki soruları susturması çok zordu, sonuçta onun ailesi ölmüştü ve şuan kendi kanından birini taşıyordu bu işleri daha çok karışık hale getiriyordu.
Stefan sessizliğin hakim olan salonda cevabını almışcasına koltuğa sindi
Amelia gözlerimi Stefan'nın elalarına çevirdi ve bu sefer genç,kız kumral saçlı adamın elini sıkıca tuttu.
"Bunu yapacağım Stef eğer bana bir şey olursa senin ona iyi bakacağını biliyorum"
YOU ARE READING
Amelia
Fantasy" sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman hayatı önemsememeye başlıyorsun"
