Hiç çocukluk fotoğrafım yok benim,salıncakta gülümserken veya dondurmamı yerken,imekler iken çekilmiş bir video 'da yok .Ben hiç çocuk olmadım ki,günün tamamını parkta geçirmedim mesela,miskette oynamadım,vazgeçemediğim tasolarımda olmadı.Hep büyüktüm ben ,üzerimde bilmediğim kocaman bir sorumluluk vardı.Yeni oyuncaklar için hiç ağlamadım,eskisi olmayanın yenisi mi olurmuş ;çünkü benim eskitecek oyuncağımda olmadı.7 yaşında sorumluluk almış birinden beklemeyin böyle şeyler.Çocukluk fotoğrafımı isteyen Merve öğretmene ondandır kızışım,size hiç öğretmediler mi hocam ; anlatmadılar mı yokluğun ne demek olduğunu.Olmayan bir şeyi getirmediğim için tahtada tek ayak üstünde kaldığım o iki saatin her dakikasını ezbere biliyorum.En başarılı olduğum dersti edebiyat,sevdiğimden değil ; hikaye yazmamızı isteyen tek dersti çünkü ve benim en güzel yaptığım ödevdi hikaye yazmak.Hep sorumluluğumu anlatırdım ,sorumluluğumun sebebi olan 3 kadını ve tek erkeği.Diğer çocuklar hayallerini yazarlardı,bense yaşadıklarımı. Edebiyat öğretmenim çok severdi yazdıklarımı ,hatta bir ara annemi çağırıp yazar olacak bu çocuk demişti hiç unutmam.Büyüdüm şimdi ne olduğumu bilmeyen bir adam oldum ,yanıldınız öğretmenim..
