𝘛𝘢𝘬𝘦 𝘔𝘺 𝘏𝘢𝘯𝘥 𝘈𝘯𝘥 𝘕𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘓𝘦𝘵 𝘎𝘰|𝘒𝘰𝘬𝘰𝘯𝘶𝘪

thank you dear

Kokonoi:
Seishu
Bu gün
Sana geleceğim
Müsait misin ?

İnui:koko
Zaten her gün
Geliyorsun ? Neden izin
alıyorsun ki ?

Kokonoi:
Bilmem bu sefer
izin almak
istedim >.<
İyisin değil mi ?
Bir şeye ihtiyacın yok ?

İnui:
Var|
Sana|
Yok

Kokonoi:
Tamam o zaman
Ben yarım
saate ordayım
Pizza alıyorum
şimdi

İnui:tamam

İnui telefonunu bırakıp ayağa kalktı. Ne de olsa Kokonoi gelecekti dağıttıklarını toplasa iyi olurdu. Koko her gün kontrol amaçlı düzenli bir şekildr uğruyordu onu hiç yalnız bırakmıyordu. İnui bundan gayet memnundu. Tek memnun olmadığı şey o gün o yangında aralarında yaşanan şeyler yokmuşçasına devam ediyorlardı. İkiside konuşmak için çok utangaçtı bu şekilde devam etmek sorun değildi ama inui daha fazlasını istiyordu.

Seishu kafasındaki düşüncelerini attı ve etrafı topladı. Odasına geçip üstünü değişti. Kapı çaldığında yavaşça kapıya yöneli ve kapıyı açtı. Elinde pizzalarla gelmişti kokonoi.

"İnui yolda ne oldu tahmin bile edemezsin."

Koko converselerini fırlatarak içeri geçti.

"Girseydin."

İnui kendi kendine söylenerek Kokonun peşinden gitti. Koko salona yerleşmişti bile. İnui'de karşısına oturdu.

"Yolda köpek tarafından kovalandım. Motora yetişiyor köpek değil kaplan mübarek."

Koko hem pizzasını yiyor hemde İnui ile konuşuyordu. İnui göz devirdi.

"Keşke yakalasydı seni."

"Kurtulurdun benden."

İnui yüzünü buruşturdu.

"Yemeğini ye"

Koko ağzına bir pizza daha attı ve güzelce yemeğini bitirdi ardından İnui ile beraber etrafı topladılar.

"Bu sefer neden geldin koko ?"

"Bir şey mi

"Doğru. İstediğin zaman gelebilirsin."

"Senin duymak istediğin bir şey mi var seishu ?'

"Hayır."

İnui aklından geçen şeylerden dolayı kızarırken kokonoi bunu farketmişti. Aslında kokonoi'ni bu gün çok daha farklı bir şey için gelmişti. Seishu'dan çok hoşlanıyordu ve bunu içinde tutmak istemiyordu bu yüzden artık söylemek istiyordu.

"İnui"

"Efendim"

"Çöpleri ben atarım sen uğraşmayıp balkona geç"

"Ama yardım etseydim."

"Hallederim üstüne bir şey giy."