𝘛𝘢𝘬𝘦 𝘔𝘺 𝘏𝘢𝘯𝘥 𝘈𝘯𝘥 𝘕𝘦𝘷𝘦𝘳 𝘓𝘦𝘵 𝘎𝘰|𝘒𝘰𝘬𝘰𝘯𝘶𝘪

when he cried

Kokonoi saatlerdir oturmuş iyi bir haber bekliyordu. Bazen kafasını kaldırıyor etrafı kontrol ediyordu ama nafile kimse haber vermek için gelmiyordu. Hastanedeki dört duvar arasında gerginlikten etrafa bakınan sadece kokonoi değildi. Tüm herkes İnui'nin sapasağlam çıkmasını istiyordu. Üstelik İnui'nin konuşması hepsinin akıllarında dolanıyordu. İnui veda eder gibi konuşmuştu... ümitlerini kesmek istemiyorlardı ama her geçen dakika ümitleri azalıyordu.

"Koko"

Koko kulağına gelen kendi ismiyle hemen olduğu yerden ayağa kalktı. Takemichi sonunda gelmişti. Koko'nun gözleri Takemichi'nin gözlerini buldu.

"İyi haber sonunda geldi"

diye geçirdi içinden.

"Koko, önce otur istersen ve sakinleş"

"Gerek yok. Hadi söylesene artık!"

"Koko... ben özürdilerim."

"Ha ? Özür mü ?"

"Koko... İnupi Komada."

Takemichi'nin gözlerindeki yaşlar akmaya başlarken herkes aynı şoku yaşıyordu ancak bir kişi daha farklıydı. Kokonoi... o gerçekten iyi bir haber bekliyordu. Sonuna kadar umutla beklemişti. İnui'nin çıkacağına emindi.

"A-ama bana söz verdi. Bırakmayacaktı beni."

"Koko..."

Koko iyice kendini kaybediyordu. Tekrar sevdiğini kaybediyordu. Bu hayat izin vermiyordu birini sevmesine. Çevresinde yapayalnız kalmaya mahkumdu.

"Koko-"

Koko hızlı adımlarla arkadaşlarına hiç bir şey söylemeden dışarıya çıktı. Takemichi arkasından gidecekken draken durdurdu.

"Yalnız kalması daha iyi olabilir."

Koko gecenin bir saati boş sokaklardan geçerken göz yaşları kendiliğinden yerle buluşmaya başlamıştı bile. Koko hayatında ilk defa bu kadar kontrolsüz davranıyordu. Koko bağırdı. Hıçkırıkları ve çığlıkları birleşirken
yalvardı sevdiğinin uyanması için ama ne gözyaşları durdu ne İnupi uyandı. Koko'nun bağırışları boş sokaklarsa yankılanırken arkadaşları gelmişti. Draken ne kadar yalnız kalması gerektiğini söylesede Takemichi ve Chifuyu gelmişlerdi. Koko için her zaman orda olacaklardı.

"Koko geçti."

"Koko burdayız."

İkisi birden koko'yu tutmaya çalışıyorlardı. Koko'nun çığlıkları ve ağlamaları ikisinide çok etkilemişti.

"Koko yalvarırım sakin ol otur bir su iç"

"İstemiyorum Takemichi. İnui'yi istiyorum. Gülüşünü istiyorum. Gülerken kısılan gözlerini istiyorum. Utanınca kızarışını istiyorum. Su istemiyorum İnui'yi istiyorum. Yaşamasını istiyorum"

"İnui güçlüdür koko... ordan çıkacak"

"Sevmez..."

"Ne sevmez ?"

"Hastane yatağında yatmayı hiç sevmez ordaki takılı olan serum borulardından nefret eder. Doktorları sevmez. Nefret eder. Şimdi ise sevmediği şeyler olmadan yaşayamaz..."

Kokonoi ne dediğini farkında bile değildi. Kendini iyice kötü hissetmeye başlamıştı kalbi sıkışıyordu bir anlık dengesini kaybetti.

"Koko iyi misin ?"

Koko'nun gözleri yavaştan kapanıyordu.

"İnui özürdilerim... seni çok incittim çok seviyorum ama seni... incitmek istemediğim halde sürekli incitiyorum seni... beceriksizin tekiyim ama sana çok aşığım..."

"Koko iyi misin ? İnui-"

"Biliyorum... bursa değil ama beni hisseder o..."

"Koko iyi olduğuna emin misin ?"

"Nefes alamıyorum."

"Koko!"

"Chifuyu!"

Kokonoi yere düşecekken Chifuyu hızlıca tuttu. Koko kalbini ovuyordu. Nefes alamıyordu.

"Ambulans!"

"Arıyorum."

Gözlerine baktığımda anlamlandıramadığım o heyecan ve telaş seni her gördüğümde olan telaşla aynı. Tenim tenine deydiğinde çok daha heyecanlanıyorum. Her temasımızda öpmek istiyorum seni. Öptümde. Dudakların dudaklarıma deydi... çok güzeldi biliyor musun ? O kadar tatlıydı ki unutamıyorum. Tüm gün seni ve bizi düşünüyorum. Kafayı yiyorum. Beni mahfediyorsun. Aşığım sana ölmek üzereyken bile aklımdan geçen tek şey sensin. Ölürsem peşimden gelirsin. Seni tanıyorum. Etrafımda ambulans sesleri iyice belirsizleşirken farkediyorum da ölmeye bu kadar yaklaşmışken bile seni ve bizi düşünecek kadar aşığım sana. Sana her şeyi anlatmak istiyorum. Benimle alakalı her şeyi öğrenmeni istiyorum. Bende seninle alakalı her şeyi ezbere bilmek istiyorum ama şu an ölümün ucundayım. Karanlık iyice çöküyor ve kulağıma ağlama sesleri gelirken onları yavaştan duyamıyorum.
O an kalkıp senin elini tutmak istiyorum ama her dakika nefes alışım zorlaşıyor. İnui... sensiz 1 dakila nefes bile alamam. Bu da sana kanıt olsun ki sensiz 1 dakika bile nefes alamıyorum. Gözlerim kapanacak şimdi. Sana söz veriyorum açacağım. Açtığımda buluşalım sevgilim çünkü ben seni ve gözlerindeki parıltıyı özledim.

-Hajime Kokonoi

Nasılsınız ?