Birgün Cooper yatakta yatarken kapı çaldı. Cooper bana gülümseyerek " kapıyı aç Bady " dedi. Bu numarayı önceden öğrenmiştim. Kapı kilitli değildi ve kapı kolunu çevirince kapı açılıyordu. Bende kapıyı açtim. Bu da ne Angela, Natalie, Tom, james, Joms, Simba, Çikita ve adını hatırlayamadım kişiler vardı. Cooper hepsiyle konuştu. Çoğu kişi ağlad ve Cooper a sarılıp öptüler. Bende Cooper i yaladım ve veda ettim. Gözlerinde Victor ölürken bana baktığ bakışin aynısi vardı. Gözlerim sulanmıştï. Hayatımın yarısını birlikte geçirdiğim sahibim beni bu yolculukta tek başına bırakım, hayatına son verecekti. Cooper gözlerini hiç açmamak üzere kapattı. Ölmüştü ve beni inliyip ağlamama yol açmıştı. Kim demiş köpeklerin duyguları yoktur. Bundan sonra James ile kalıcaktım. James ın bir kızı ve eşi vardı. Bana iyi bakıyorlardı ama Cooper ın ölümünden sonra ben hiç uyuyamıyordum. Sürekli geceleri uğluyor, inliyor, ağlıyordum. Anlatamıyacağım kadar üzgündüm. Bu haldeyken uyumam çok zor oluyordu. Bu nedenden dolayı sokaklara düşmüştüm. Yeniden bir sokak köpeği olmam bana Lena yı , Junier ı ve annemi hatırlatıyordu.
