Patuloy kang lumulubog. Di mo na alam pano aahon. Wala kang makitang kakapitan. Iniisip mong hanggang dito n lang. Ito n ang dulo. Pero wag kang mag-alala dahil sa di kalayuan may nakamasid sa'yo na handa kang tulungan. Kelangan mo lang itaas ang mga kamay mo para maabot ka niya. Abutin mo ang mga kamay niya, ang mga kamay ng iyong kinabukasan. Alam kong inisip mo na siya ay ibang tao pero nagkamali ka dahil ang tinutukoy kong 'kinabukasan' ay ang sarili mo. Dahil sa mundong to sa lahat ng pagkakataon kahit sa mga panahong lubog na lubog ka na at walang nandiyan para sa'yo, nandiyan lagi ang sarili mo. Inaantay niyang makabangon ka para harapin ang bukas. Mabuhay ka ngayon, wag mong intindihin ang bukas at kahapon upang mawala ang mga pangamba mo at hayaan mong mawala ang mga tanikalang pumipigil sa iyong pagahon.
