Who Am I ? /Kim Seungmin

4

11.10.21

Selam Lavinia bugün sana bir okul günümü ve kriz anını anlatıcam. Matematik dersiydi hoca bir test vermişti ama getirmeyi unuttuğum için her zamanki gibi okulun çatısına bakıyordum ve günlük en az 5 kere düşündüğüm intihar senaryomu tekrardan aklımda canlandırıyordum. O çatıya çıkmış atlamak üzereydim. Aşağıdan bir kaç kişi yapma diye bağırırken diğerleri şaşkınlıkla izliyordu. Ölümümün üzerinden 2 gün geçiyordu. Sıramda güller vardı, o sahte arkadaşlarım pişmanlık duyarlar mı diye düşünüyordum ama farkında bile olmayacaklarını biliyordum ağlarlardı maksimum 1-2 hafta sonra unutulurdu. Yine unuturlardı sonuçta kimdim ki? Ailem dağılırdı bunu biliyorum galiba o cesaretimin gelememe sebebi ailemdi onlar gerçekten üzülürlerdi. Düşüncelerime ara verdikten sonra tahtada herkesin çıkıp soruyu çözdüğünü gördüm. Hepsi çözebiliyordu ben neden çözemiyordum? Herkesin kolayca yaptığı şeyleri ben neden yapamıyordum? Haftaya olan sınavda hepsi beni geçeceklerdi büyük ihtimal. Gözyaşlarımı tutmaya çalışıyordum. Boğazıma kadar gelen o ağır yükü kusarak atmak istedim. O yük midemi bulandırıyordu. Zil çalınca ayaklarımın beni taşımadığını fark ettim. Çok zorlanarak Chan ve arkadaşlarının yanına gittim. Yürüyecek halim yoktu bu düşünceler beni o kadar fazla yormuştu ki gerçek anlamda yürüyemiyordum bile. Yemeğe indik sonra Chan'la beraber onun arkadaşlarının isimlerini de söyleyim istersen. Felix ve Changbin. Changbin'in ne kadar dedikoducu olduğunu anlatamam sana Lavinia ama çok şirin birisi anında herkesi araştırıp kim olduğunu öğrenebiliyor tüm okula hakim. Felix daha sakin ve ılımlı birisi. İtiraf etmeliyim ki fazla güzel gerçekten ona düşecek çok fazla kişi tanıyorum. Bir anda konu sevgilimiz olsa ailemizin vereceği tepkilere geliyor ve sessizce onları dinliyorum. Ailelerinin ne kadar anlayışlı olduğunu düşünüyorum ve benim hoşlandığım kişiyi öğrendiğinde annemin çıkardığı kıyameti ve bu yüzden 2 yıl ondan gizlice kendimi harap ettiğimi hatırlıyorum. Gözlerimin dolmasını engelliyorum ve bir şekilde içimdeki düşünceleri susturuyorum. Chan bana bakıp iyi olup olmadığımı soruyor yeniden. Ona gülümseyerek iyi olduğumu söylüyorum. Changbin sahte arkadaşlarımın gerçek hallerinden bahsetmeye başlıyor, aralarından birisi ile doğduğumdan beri görüşüyoruz ve beni her ortamda kullanıp dışladığını hatırlıyorum. Her seferinde ona inandığımı ve onun bana davranışlarını hatırlıyorum. Beni çok zayıf gördü galiba çünkü herkese yaranabilmek için beni ağır satmıştı her zaman. Küçüklüğümden beri bunun hırsı yüzünden belki de bu halde olmamın bir sebebi de budur. Changbin bana onun iyi biri olmadığını anlatmaya çalışıyor. Benim iyiliğimi düşündüğünü biliyorum ama gerçekleri tekrardan yüzüme vurması canımı acıtıyor. Chan kısık sesle "Başından beri benimle arkadaş olsaydın psikolojin böyle çökmezdi." diyor ama onu duyuyorum. Çok haklı olduğunu bilmek bir kez daha kalbimi parçalıyor ama o zamanlar o kadar yakın değildik ve bir sevgilim vardı yani her şeyi ona anlatamazdım zaten yakın değildik onun bir sürü arkadaşı vardı. Yemek yiyip onların sınıfına çıkıyoruz ve birisi hakkında konuşmaya başlıyorlar. Ben çok dedikodu sevmediğim için onlar konuşurken dinliyordum. Chan sıkıldığımı anladı ve bana sarılıp sıkılıp sıkılmadığımı sordu. Böyle anlatınca her şeyin düzeldiğini düşünüyorsun değil mi Lavinia. Her şey düzelmiş olsaydı bunları okuyor olmazdın. Sana bunları psikolojim iyiyken yazdığım için böyle düşünüyor olabilirsin. Kriz anında yazdığım yazıyı (tabi yazdıysam) görürsen aslında hiçbir şeyin düzelmediğini göreceksin. Bu acıya alışmaya mı çalışıyorum yoksa gerçekten problem mi var bunu ben bilmemiyorum ama umarım sen anlarsın çünkü ben kendimi hiç anlayamadım belki de delirmemin sebebi budur ne dersin Lavinia?

Canlarım anladığınız gibi fic biraz karışık ilerliyor çünkü bir geçmiş bir günümüz ilerliyor ama büyük ihtimal bundan sonra günümüzden gidecek geçmiş olduğunda anlarsınız zaten yine de kafanızın karıştığı veya anlamadığınız yerler varsa yazabilirsiniz cevaplarım. Umarım beğenmişsinizdir🦋💞