" ချစ်တယ်jeon "
" ကိုယ်ကပိုချစ်တာသိတယ်မို့လား "
" အွန်း "
" ခနလှဲနေလိုက်နော် "
" ဟင့်အင်း jinပြန်ရတော့မယ်နောက်ကျနေပီ "
" ဟက်.. လမ်းလျှောက်နိုင်လို့လား "
" အာ..jeon "
" ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ် "
" ဟင်ဘလိုလိုက်ပို့မှာလဲ "
" ဟော့.သလိုချီပီးတော့ပေါ့ "
Jeonကjinကိုယ်လေးကိုဆွေ့ခနဲပွေ့ချီရင်းပြုံးစစမျက်နှာနဲ့ပြောလာတယ်
" မ..မလုပ်နဲ့jeon jinဘာသာပြန်ပါ့မယ် "
" ငြိမ်ငြိမ်နေပြီးလိုက်ခဲ့ပါ "
Jinကိုယ်လေးကိုချီရင်းသမားတော်ဆောင်ကိုသွားလိုက်သည်
ကိုယ်ချီထားတော့အပျိုတော်တွေကရင်ခွင်ထဲက
ကောင်လေးကိုအတင်းမျက်လုံးကျွတ်ကျမတတ်လာ
ကြည့်နေကြတာမလို့ကိုယ်မှာမျက်စောင်းလိုက်ထိုးနေရတာအမော
သမားတော်အဆောင်ကjinနေတဲ့အဆောင်းခန်းဘက်ရောက်ji yoonထွက်လာရင်းအ့ဩသလိုကြည့်နေတယ်
Jinကိုယ်လေးကိုအောက်ချပေးရင်း
" ကိုယ်သွားတော့မယ် "
" ဟုတ် "
" ကောင်းကောင်းသွားပါအိမ်ရှေ့စံ "
Jeonပြန်သွားတာနဲ့jinအခန်းထဲကို၀င်တော့နောက်က
ji yoonကပါလိုက်၀င်လာတယ်ဘာတွေဆက်စုအုံးမလဲမသိဘူး
" jinအိမ်ရှေ့စံကနင့်ကိုဘာလို့ချီလာတာလည်း "
" အဲ့.. အဲ့တာက ဟို..ဟို .. "
" ဧကန်ဏ နင်နဲ့အိမ်ရှေ့စံနဲ့မေတ္တာမျှနေတာလား "
" အင်းမ် .. "
" Jin... "
" ဟာ ဘာလို့အော်တာလဲ "
" ဒီမှာjinနင်တို့နှစ်ယောက်ချစ်တာအပစ်မဟုတ်ပေမဲ့ပေါင်းဖတ်လို့တော့မရတာသိတယ်မလား "
" ..... "
" နင်ကယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အတွက်နိုင်ငံအတွက်နန်းသွေးကိုမမွေးပေးနိုင်ဘူးတကယ်လို့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုရင်တောင်သာမန်သမားတော်လေးတစ်ယောက်ကိုအိမ်ရှေ့စံကြင်ယာတော်အဖြစ်လက်မခံဘူး "
