Mesela | Texting

🎶SEVMEK🎶

"Sadece... Sadece ruhuna sarılmak yetiyor."

Onu bulanık görüyorken gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. Yanaklarımdan yaşlar süzülüyordu. Sevgi dolu gözlerinden hüzün geçti. Bir adım uzaklaştım ondan. Annemin sesi çınlıyordu kulağımda. Ben o ânı unutamıyorum.

Şerif bizim kızımız var. Sen bana böyle bakmazdın. Ben seni çok sevdim. Hani senin gül kokulundum? Lütfen gördüklerimin yanlış anlaşılmadan ibaret olduğunu söyle. Asla bana ihanet etmediğini söyle. Ruhumu sevdiğini söyle... İlk günkü gibi...

"G-gülce..."

Kulağıma dolan sesle irkildim. Tedirgin hâlde bana bakıyordu. Ben istemiyorum, ben kimseye güvenmiyorum.

"Git..."

Sesim fısıltı hâlinde çıkmıştı dudaklarımın arasından. Titreyen ellerimle bana taktığı gözlüğü çıkarttım.

"Gülce bugün her şeyi anlatmak istedim sana. Ben asla kötü düşünmedim. Ben seni-"

"Kes sesini! Ne değişti ha! Kötü düşünemezsin zaten! Buna izin vermem! Ne düşündün? Bu kızı kendime aşık ederim mi? Tebrikler, etkiledin beni. Sizden nefret ediyorum. Babam olacak adam, annemi aldattığında sevmeyi yeni yeni öğreniyordum. Öğrenemedim... Ne değişti!"

Artık ağlıyordum. Elimde hissettiğim sıcaklıkla irkilirken birden çekilmemle nefesimi tutmuştum. Sarılıyordu bana. Yerimde kıpırdansam da bırakmıyordu beni. Başımı kaldırıp ona baktığımda kızarmış gözleriyle karşılaştım.

"Özür dilerim..." dedi fısıltıyla. Pişmanlığını derinden hissetmiş, boğazıma yumru oturmuştu.

"Seni bırakıp gidersem babama benzeyeceğim. Sevmek istemeyeceğim, sevilmek istemeyeceğim. Ben... Ben babam gibi olmayacağım. Sevdiğim beni hatırlamasa da ruhunda yaşayacağım. Her daim gülümseyeceğim ona. Sevdiğimden olan çocuğumu yıkıp dökmeyeceğim. Babamla olan tartışmam bundan ibaretti. Beni anlamasını beklemekle geçti konuşmamız. Kendine itiraf edemese de bencildi. Sevmenin paylaşmak olduğunu bile bile bencil bir adama dönüşmüştü. Biliyor musun, babama kızmıyorum artık. Sevmeyi nerden bileceksin diyen adamın, daha tanışalı bir yıl bile olmayan kız için aşk şarkısı yazan oğluyum ben. Sahi sevmeyi bilmiyor muyum? Saçmalık! Sevmek bilinecek şey midir? Ben hissettim, Gülce. Sevmeyi bildim mi? Ben... Ben sevmeyi bilmek istemiyorum, sevmeyi yaşamak istiyorum. Sevgi ile yaşama tutunmak istiyorum... Seni bırakamadım... Bırakamadım çünkü bırakırsam kendimi bırakacaktım. İçimdekileri sana söylemem lazımdı. Ben sana hep saygı duydum. Tıpkı bana saygı duyduğun gibi. Sen de... Sen de kendini bırakma... Sana sarılışım son olsun ama ruhunda dinlenmeme izin ver. Seni sevmemi kabul et..."

Kollarını yavaşça benden çekti. Birkaç adım uzaklaştı benden. Gözlerime bakıyordu. Hafiften esen rüzgar ellerimi üşütüyordu. Ben korkuyordum. Onu sevmekten korkuyordum.

"B-ben korkuyorum..."

Gözlerinden hüzün geçti. Bakışları güven kokuyordu. Ben ona güvenmek istiyordum. Onu sevmek istiyorum.

"Artık prensesin değil miyim senin?" dedim sesimin titremesine engel olamazken. Yüzünde beliren gülümseme ile sesini duydum.

"Prensinin prensesisin..."

Gülümsedim. Sevgi dolu bakışlarıyla kalp atışlarımı hissediyordum. Gözlerimi gözlerinden ayıramazken içimden geçeni söyledim.

"Seninle sevmeyi öğrenmek istiyorum."