Trajikomik ; Aden

~7~

Sıkıcı bir günün ardından çıkış zili çaldı. Çantamı toparlayıp sırtıma aldım. Gün boyu Poyraz susmamıştı.

İçinden mobese teyzelerden biri çıkmıştı.

Ben onunla konuşmaya çekinirken o benim aksime gayet rahattı. Öyleki öğle arasında aldığım çikolatalara mahzun mahzun bakmış ardında.

"Demek bana almadın ha? Ayıb ettin. Kırdın."

Adı altında trip atmıştı.

Merdivenleri inerken Poyraz konuştu.

"Neden okul deģiştirdin sen dönem ortasında?"

Umursamazca konuştum.

"İki yaşındayken kaybolmuşum başka bir aile tarafından büyütüldüm şimdi ise öz ailemin yanındayım onlar istedi diye bu okuldayım"

Bir kac basamak daha inince Poyraz'ın yanımda olmadığını farkettim. Arkama bakınca duvara yaşlanmış dehşetle bana bakıyordu.

"Nesin sen? Ayaklı netflix dizisi mi?"

Öyle bir yüz ifadesiyle sormuştu ki gülmeden edemedim.

Aramızdaki mesafeyi hızla kapatıp omuzlarıma ellerini koydu.

"Bana şaka yaptığını söyle"

Kafamı iki yana salladım.

"Maalesef hayır."

"Aman tanrım bana bir şeyler oluyor"

Elini başına koyup bayılıyormuş gibi yere çöktüğünde kahkaha attım.

"Sakin ol iyi olacaksın"

Dedim ona ayak uydurup. Elimi tutup dudak büzdü.

"Beni bırak sen git ben yaralıyım"

"Peki"

Merdivenleri inmeye başlayınca bağırdı.

"Ne ? NE! Gel buraya! Ya kime diyorum ! DEMEK BENİ BIRAKIYORSUN HA !"

gülerek durdum. O da ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Koynumda yılan beslemişim"

Ayn knk tam olarak 4 saattir falan

Sonunda okul dışına çıktığımızda bahçeye baktım. Az kişi vardı çoğu gitmişti.

Bahçeyi taradım yavaşça. Araz bir bankta o velet arkadaşlarıylaydı. Bizi alacak kişi gelene kadar yanına gitmeyecektim.

Poyraz etrafa baktı.

"Ee kim alacak seni?"

"Bilmem burada unutulmam diye düşünüyorum"

Çapkınca bakıp göz kırptı.

"Ben buradayken güvendesin merak etme"

Egosu gerçekten nirvanaydı.

~•~

Yorgunca masadan kalktım. Poyraz biraz beklese de abisi arayınca gitmek zorunda kalmıştı.  Bizi de Erez almıştı.

Eve gelir gelmez kendimi odaya atmıştım. Ders çalışmaktan beynim yumurta akı kıvamına gelmiş olabilirdi.

Kapımın adeta kırılircasına açılmasıyla irkildim. Erezdi.

"Napıyorsun kız , kardeşlerin en veledi?"

Göz devirdim.  Yanıma gelip saçlarımı karıştırdı.

"Abiye göz devrilmez allah çarpar"

Onu umursamadan masadan kalktım.

"Ba ba ba ba velede bak beni mi görmezden geliyorsun ? Yerinde olsam sırf benimle iletişim kurabiliyorum diye bağış falan yapardım."