prologue (2) Zawgyi

Start from the beginning
                                    

မေမွ်ာ္လင့္စြာႏွင့္ပဲ ထိုသို႔ ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ကြဲျပားတဲ့လူႏွစ္ေယာက္က သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္ေလ။

ထပ္ေျပာရရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္လာႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဆိုး႐ြားတဲ့ အမွတ္တရေတြေတာင္ ႐ွိခဲ့ၾကေသးတယ္။

လီ႐ွန္းရဲ႕မွတ္ဉာဏ္ေတြထဲကို ျပန္သြားၾကည့္ရေအာင္:
ထိုႏွစ္တုန္းက ပထမႏွစ္ေတြအတြက္ စစ္ေရးေလ့က်င့္မႈလုပ္ခဲ့ရတယ္။ တစ္ခုေသာေန႔လည္ဘက္မွာေတာ့ နည္းျပျဖစ္သူက လူတိုင္းကိုသစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာထိုင္ခိုင္းၿပီး သူတို႔ရဲ႕ဘဝေတြႏွင့္ အိပ္မက္ေတြအေၾကာင္းကိုေမးျမန္းခဲ့တယ္။

နည္းျပက "မင္းတို႔ရဲ႕ရည္မွန္းခ်က္ေတြကဘာလဲ" လို႔ေမးခြန္းထုတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ငိုက္ျမည္းေနတဲ့လီ႐ွန္းက လူတိုင္းရဲ႕ေ႐ွ႕မွာပဲထရပ္လိုက္ၿပီး ေျဖခ်လိုက္တယ္။
"ဒီမွာပါ ! နည္းျပႀကီး ကြၽန္ေတာ္႕ကိုေခၚလိုက္တာလား "
ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။

(T/N _အိပ္မက္ / ရည္မွန္းခ်က္ ဆိုတဲ့စကားလုံးက သူ႕ရဲ႕နာမည္နဲ႔အသံထြက္ ဆင္တူေနလို႔ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ထေအာ္လိုက္တာပါ )

လူတိုင္း : "......"

နည္းျပက ထိုအ႐ူးေကာင္ကို တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီး မီတာတစ္ေသာင္းေလာက္ပတ္ေျပးဖို႔ အျပစ္ေပးလိုက္တယ္။

မီတာတစ္ေသာင္းျပည့္ဖို႔အတြက္ လီ႐ွန္းတစ္ေယာက္ေျခကုန္လက္ပန္းက်တဲ့အထိ အေမာတေကာေျပးလိုက္ရ႐ွာတယ္။ သူျပန္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေျမျပင္ေပၚမွာ႐ွိေနတဲ့ ေရဗူးတစ္ခုကို ေကာက္ယူၿပီး ပါးစပ္ထဲကို ေလာင္းမထည့္ဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္ ပုလင္းတစ္ဝက္ေလာက္ထိေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ႐ုတ္တရက္ခံစားမိလာတယ္။ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ်က္မွန္တပ္ထားတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႕ကို တည္ၿငိမ္စြာစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္ေလ။ လီ႐ွန္းက ရင္းရင္းနီးနီးျပဳံးျပၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။

"မင္း တစ္ခုခုလိုအပ္တာ႐ွိလို႔လား "

ထိုေကာင္ေလးက အမူအယာမဲ့စြာႏွင့္ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
"မင္းလက္ထဲကေရဗူးက ငါ့ဟာ"

အင်အားအကြီးဆုံးနတ်ဘုရား [E_sport/online Gaming] (Myanmar Translation) Where stories live. Discover now