Me and the ViP (BOOKMARK) -Completed-

Part 85

"First.. s-stop it! No!" rinig ko pang pigil ni Miracle sa akin ng iuntog ko na ang ulo ko sa nahawakan kong pader.

"It hurts! Ahhhhh!" sigaw ko pa ng maramdaman ko ng hindi ko na kaya ang sakit.

"M-mommy.. p-please help me!"

Niyakap akong muli ni Miracle upang pigilan lang ako sa pag-untog ko ng ulo ko sa pader. Naramdaman ko ang unti-unting pagkawala non at kasabay ng pagkawala ng sakit ng ulo ko ay ang pagkawala din ng malay ko.

***

"First.." narinig ko ang muling pagtawag ng babae sa akin.

Nagmulat ulit ako ng mata at tumambad sa paningin ko si Miracle na umiiyak habang nakatingin sa akin.

"M-miracle? .. W-What are you doin' here?" nagtataka ko namang tanong sa kanya. Kinusot kusot ko pa ang mata ko upang masiguro lang na siya talaga ang nakikita ko ngayon.

"First.. naaalala mo na ako." umiiyak niyang sambit bago pa ako mabilis na niyakap.

"W-what are you talkin' about?" nagtataka ko namang tanong sa kanya patungkol sa sinabi niya.

"Y-you forgot about me earlier.. pati pangalan mo ay hindi mo na maalala." Sambit niya na lalo ko lang pinagtakhan. Did I?

Pinaharap ko siya sa akin at tinignan ko ang hitsura niya kung totoo ba talaga ang sinasabi niya ngayon. Umiiyak niya pa rin akong tinitignan habang nakikita ko sa emosyon niyang nag-aalala din siya para sa akin.

"A-ano pa ang nangyari kanina?" kinakabahang tanong ko sa kanya kalaunan. May ideya na ako kung bakit iyon nangyari pero katulad ng nangyari habang si Clover ang kasama ko, wala din akong maalala kung ano pang nangyari sa mga sandaling nakalimot ako.

"Sumakit ng sobra ang ulo mo.. ilang beses mong inuntog iyon sa pader at.. at hindi ka din nakakakita." sagot naman niya na ikinahugot ko ng malalim na hininga. Is it the another effect of the manipulation control and the dievil drug? Ganito ba ang epekto kapag na-exposed ka na sa imbensyong iyon? Did I'm goin' to forget everything soon? I'm scared.. I don't want to get blind.

Kahit pa man noon ko pa gustong makalimot sa mga masamang nangyari sa buhay ko, pero ngayon ang dami ko ng ayaw makalimutan. ..ang mga kaibigan ko, si Tork, si Clover.. I don't want to forget them..

I don't want to forget about you Miracle..

Napatingin ako sa kanya habang lihim na lang na binibigkas ang mga salitang iyon. Natatakot ako.. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag tuluyan ko na talaga silang nakalimutan.

Habang nakatingin ako sa kanya napansin mo ang mga pasa sa mukha niya maging ang natuyong dugo sa labi niya. Nanlaki pa ang mga mata ko dahil baka nasaktan ko din siya katulad ng nagawa ko kay Clover.

"D-did I hurt you?" kinakabahan kong tanong sa kanya na ipinagtaka naman niya bago ako sagutin.

"No." kaagad niyang sagot.

"Then, who?" seryoso ko pang tanong na ikinaiwas niya ng tingin sa akin.

"Miracle?" inip ko pang tawag sa pangalan niya ng hindi niya pa rin ako sinasagot.

"I-it's your mom First.. I— I mean.. ang babaeng kumuha sayo noon.." pagtatama niya sa nauna niyang sinabi. "Dinukot ako ng mga tauhan niya at kinulong ako sa lugar na ito." Napatitig pa siya sa mata ko bago ulit magsalita.

"I'm so sorry First.. I'm sorry for not recognizing you.. I'm sorry dahil hindi kita nakilala noon. Inamin na ng ina mo ang totoo sa akin.. ang tungkol sa tunay mong pagkatao.. Your my twin, right?" lumuluha niyang sambit na nagpatigil sa akin.