Έρωτας σαν τριαντάφυλλο

11. Η ώρα της αλήθειας

Ο Σέργιος παρακαλούσε να μην ξημερώσει ποτέ ο Θεός την επόμενη μέρα. Να μείνουν για πάντα έτσι αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι τους. Αλλά για ακόμη μία φορά, οι προσευχές του δεν εισακούστηκαν.

Ξύπνησε αξημέρωτα για να φύγει για τα χωράφια. Η αλήθεια ήταν πως δεν μπορούσε να την κοιτάξει στα μάτια. Δεν μπορούσε να την αντικρίσει. Δεν είχε τις αντοχές να την φιλήσει για να ξυπνήσει. Να την κλείσει στα χέρια του, μέχρι να αποφασίσουν να σηκώθουν για να πάνε στις δουλειές τους. Όχι σήμερα. Ό,τι συνέβη το χθεσινό βράδυ ήταν λάθος. Την έκανε δική του την ώρα που είχε αποφασίσει να της πει ότι ήταν συνένοχος στον φόνο του πατέρα της. Πόσο υποκριτής μπορούσε να γίνει. Είχε σιχαθεί τον ίδιο του τον εαυτό. Ούτε στον καθρέφτη, δεν μπορούσε να κοιταχτεί.

Αποφάσισε, λοιπόν, να της γράψει ένα σημείωμα και να το αφήσει δίπλα της στο κρεβάτι. Έτρεξε στον κήπο και έκοψε ένα τριαντάφυλλο. Ήταν κατακόκκινο. «Σαν αίμα», σκέφτηκε ο Σέργιος. Καθόταν και χάζευε το όμορφο λουλούδι. Τον είχαν απορροφήσει τα πανέμορφα πέταλα του. Δεν είχε καταλάβει πως είχε τρυπηθεί από τα αγκάθια του και έτρεχε αίμα από τα δάχτυλα του. Έβγαλε ένα επιφώνημα πόνου. «Μου μοιάζεις, τελικά!», είπε ψιθυριστά στο λουλούδι. «Εκεί που η ζωή μου μοιάζει να είναι όμορφη, σαν τα πέταλα σου, εκεί που πάω να αισθανθώ ευτυχισμένος, μου δίνει μια και μου τρυπάει τα σωθικά. Όπως τα αγκάθια σου». Δάκρυα ήρθαν να πνίξουν τα μάτια του. Τα συγκράτησε, όμως.

Ανέβηκε και πάλι στο σπίτι. Άφησε το λουλούδι και το σημείωμα δίπλα στην Ελένη και έφυγε.

Έπιετα από λίγη ώρα, η Ελένη ξύπνησε, χωρίς τον Σέργιο στο πλευρό της. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο γράμμα του.

«Συνάντησε με στα χωράφια της ανατολικής πλευράς, το μεσημέρι μετά το σχόλασμα των εργατών!»

Η Ελένη έμεινε να κοιτάζει τα γράμματα του, με ένα ερωτηματικό στο βλέμμα της. Πάλι της μιλούσε με γρίφους. Είχε ένα κακό προαίσθημα. Κάτι ήθελε να της πει. Κάτι κακό θα ήταν, σίγουρα. Αν ήταν κάτι ευχάριστο, γιατί να της το κρύψει; Φυσικά και θα ήταν κάτι δυσάρεστο. Είχε συνηθίσει να καταστρέφεται η ζωή της, πάνω που πήγαινε να την φτιάξει. Το ίδιο συνέβαινε και τώρα. Με τον Σέργιο ένιωθε ευτυχισμένη. Της πρόσφερε τόσα πολλά. Αγάπη, έρωτα, απόλαυση, ασφάλεια, προστασία. Δεν μπορούσε να βάλει σε τάξη τα συναισθήματα της, για να μπορέσει να εκφράσει το πόσο όμορφα ένιωθε μαζί του.