Έρωτας σαν τριαντάφυλλο

15. Η ευτυχία

5 μήνες αργότερα...

Η γαλήνη και η ηρεμία είχε καταφέρει πλέον να επέλθει στο Διαφάνι. Οι ζωές των κατοίκων αυτού του μικρού χωριού είχαν γίνει όπως πριν. Το ίδιο και οι ζωές του Σέργιου και της Ελένης.

Ζούσαν μόνοι τους στο σπίτι της Ελένης. Στην αρχή τούς φάνηκε περίεργη η τόση πολύ ησυχία. Γρήγορα, όμως, συνήθισαν. Ο Σέργιος στην αρχή του γάμου τους ήθελε να βρουν ένα δικό τους χώρο, μόνοι τους. Έβλεπε, ωστόσο, πόσο αγαπούσε η Ελένη το πατρικό της και πόσο ευτυχισμένη ήταν που ζούσε μαζί του σε αυτό και έτσι δεν μπόρεσε να της χαλάσει χατίρι.

Η κοιλίτσα της Ελένης φούσκωνε μέρα με την μέρα. Το μωράκι που μεγάλωνε μέσα της ήταν απόλυτα υγιές. Η κυρά-Ρίζω την επισκεπτόταν αρκετά συχνά για να την εξετάσει. Ο Σέργιος δεν χόρταινε να την βλέπει. Έλαμπε ολόκληρη. Είχε ράψει κάποια καινούρια φορέματα, καθώς τα παλιά δεν της έκαναν πια, και φαινόταν ακόμα πιο όμορφη και λαμπερή.

Καθόταν στην αυλή του σπιτιού, με τις μπούκλες της ξέπλεκες να ανεμίζουν στο αεράκι, χάιδευε τρυφερά την κοιλιά της και σιγοτραγουδούσε στο μωρό της. Το χαμόγελο είχε επιστρέψει στο πρόσωπο της. Είχε ξεχάσει όλα τα λάθη και τις πίκρες του παρελθόντος. Είχε γυρίσει σελίδα στην ζωή της, ακριβώς όπως την είχε συμβουλέψει η Δρόσω. Και αυτό την είχε κάνει, επιτέλους, ευτυχισμένη.

Η Δρόσω της έστελνε συχνά γράμμα για να της πει τα νέα της. Τους τελευταίους μήνες είχε εγκατασταθεί στο Λονδίνο. Είχε βρει δουλειά σε ένα μαγαζί με ρούχα και παράλληλα σπούδαζε υποκριτική σε μια δραματική σχολή στο Λονδίνο. Η αγγελική της φωνή της έδωσε το εισιτήριο για να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα. Πάντα φανταζόταν τον εαυτό της πάνω στη σκηνή και τώρα πια το όνειρο της είχε πάρει σάρκα και οστά. Είχε βρει να νοικιάσει και ένα διαμέρισμα μαζί με μια άλλη κοπέλα από την Γαλλία, για να μοιράζονται και τα έξοδα.

Η Ασημίνα, από την άλλη, είχε γίνει μόνιμη κάτοικος Παρισιού. Παντρεύτηκε τον Νικηφόρο και μετά από μερικές μέρες έφυγαν για το Παρίσι, πάντα με τη βοήθεια της Αννέτ. Έμεναν στο σπίτι της Αννέτ, μέχρι να καταφέρουν να βρουν ένα δικό τους. Ο Νικηφόρος έγινε ακόλουθος του Γάλλου πρέσβη και παράλληλα έκανε αυτό που τον ευχαριστούσε. Έγραφε. Είχε ήδη τελειώσει το πρώτο του μυθιστόρημα, το οποίο ήταν ήδη στο τυπογραφείο έτοιμο να εκδοθεί.

Η Ασημίνα ασχολούταν με τη ραπτική. Μια μέρα σε μια από τις δεξιώσεις της πρεσβείας είχε φορέσει ένα πανέμορφο κόκκινο φόρεμα. Οι γυναίκες έμειναν άφωνες από την ομορφιά της. Την ρώτησαν αμέσως από που το είχε αγοράσει. Η απάντηση της τις έφερε προ εκπλήξεως