Η υιοθεσία

Η πρόταση

"Θα την βγάλεις με εγγύηση?" Την ρωτάω.

"Όχι. Θα παω μέσα στην εισαγγελέα ανηλίκων. Θα μιλήσω και με εκείνη και με τον δικηγόρο του καθηγητή της. Θα βρουμε έναν συμβιβασμό. Και όλα θα πάνε καλά. Ο δικηγόρος του ήταν συμφοιτητής και φίλος μου. Θα καταφέρουμε να βρουμε μια μέση λυση η οποία θα είναι η καλύτερη για την Εύα." Μου λέει και χαμογελάω.

"Τέλεια σε ευχαριστώ πολύ Μπου μου!" Της φωνάζω καθώς την αγκαλιάζω και εκείνη γελάει λιγάκι.

"Τέλος πάντων πρέπει να πηγαίνω μέσα. Εσυ μόλις βγει η παιδοψυχολόγος να πας στην Εύα. Να της δείξεις ότι είσαι δίπλα της προκειμένου να ηρεμήσει." Μου λέει και αμέσως γνέφω θετικά.

Έτσι και αλλιώς θα πήγαινα δίπλα στο Εύακι μου.

Το αγαπάω αυτό το παιδί..

Την θυμάμαι από τότε που εκείνη ήταν πέντε έξι χρονών...

Ένα μικρό κοριτσάκι με καστανά μακριά κοτσιδάκια ζωηρά ματάκια και που του άρεσε να παίζει μαζί με τα μεγάλα παιδάκια δηλαδή εμένα και τον αδελφό της.

Δεν φταιει εκείνη που έχει τόσα νευρα.

Οι άλλοι... Και κυρίως η κοινωνία της τα δημιουργούν.

Η Εύα είναι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει μέσα στην βία και τους τσακωμούς των γονιών της. ;

Έζησε τον αδελφό της να είναι μέσα στο πένθος και συννεφιά κατάθλιψη ενώ ο θάνατος της κοπέλας του Φανή την πλήγωσε και εκείνη.

Έζησε τις επιθέσεις προς τον Φανή...

Είδε τον αδελφό της νεκρό...

Και κανένας εκτός από εμένα δεν ήταν δίπλα της...

Ακόμα και η Αρμονία που την αγαπουσε τόσο πολύ εκείνη την εποχή είχε τα δικά της προβλήματα και τις δικές της υποθέσεις.

Κυρίως είχε να πηγαίνει σε κάτι δικαστήρια επειδή την είχε απαγάγει ένας βιαστής δολοφόνος ο οποίος σκότωσε υπερβολικά πολλές κοπέλες και μια από αυτές ήταν και η Δανάη... Η κοπέλα του Φανή.

Επίσης ήταν και έγκυος.

Μόνο εγώ ήμουν δίπλα στο Ευάκι μου.

Αλλα αυτό δεν ήταν αρκετό...

Χρειαζόταν τους γονείς της... Οι οποίοι εδώ και χρόνια είναι χωρισμένοι μακριά ο ένας από τον άλλο και κάθε φορά που συναντιουνται μαλώνουν και κατηγορουν ο ένας τον άλλο για τον θάνατο του Φανή.