"ဦးသန့်ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တယ်နော်"
ဦးသန့်သည် လဝက်လောက်ဆေးရုံတတ်လိုက်ရတဲ့အပြင် ကုမ္ပဏီရဲ့ ပြဿနာပေါင်းစုံကို ရှင်းလို့အပြီးမှာတော့ တစ်လတိတိ ခွင့်ယူ၍ အိမ်မှာသာ အနားယူနေခဲ့သည်။
"မောနင်း..အကိုလေး ဆရာရော နေရတာသက်သာရဲ့လား"
ဧည့်ခန်း၌ သတင်းစာထိုင်ဖတ်နေတဲ့ အကိုစွမ်းဆောင်သည် သူ့ကိုမြင်တာနဲ့ နှုတ်ဆက်လို့လာတော့သည်။
"မောနင်း အကိုစွမ်းဆောင်...ဦးသန့်က မနက်အစောကြီးကတည်းကနိူးနေတာ ဒါပေမဲ့ ခုပြန်အိပ်နေတယ်"
"အင်း..ဆရာအဆင်ပြေရင်ရပါတယ် ဒါနဲ့ အကိုလေး ကျွန်တော်တို့ကို မနက်စာ ဘာကျွေးမှာလဲဟင်"
"ကိုစစ်!! မနက်စာကို အကိုခန့်မှန်းလို့ရမလား"
အကိုစွမ်းဆောင်အခန်းထဲက ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်နဲ့ထွက်လာတဲ့ အကိုမြတ်ခသည် မနက်စာအတွက် အရမ်းကိုမျှော်လင့်နေဟန်ရှိသည်။
"မနက်စာစားဖို့ ဘာလို့အဲ့လောက်တောင် တတ်ကြွနေကြတာလဲဟင်!!"
မနက်စာအတွက် အရမ်းကိုတတ်ကြွနေတဲ့ အရှေ့ကစုံတွဲကိုကြည့်ပြီး စစ်မင်းထက် မေးခွန်းထုတ်မိသည်။ မသိရင် သုံးနှစ်သုံးမိုးလုံး မနက်စာကို မစားခဲ့ရသူလေးတွေကျနေတာပဲ!!!
"စပွိုင်လာ ပေးပါလား ခန့်မှန်းတဲ့အခါကြ အထောက်အကူပြုတယ်လေ"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ....မုန့်နဲ့ကော်ဖီ"
"မုန့်နဲ့ကော်ဖီ... ဒါဆို ပေါင်မုန့်မီးကင်နဲ့ ကော်ဖီပူပူလေးလား!!"
ဦးစွာဖြေကြားသူမှာ အကိုစွမ်းဆောင်ဖြစ်နေလေရဲ့....
"ကိုယ့်အထင် ကိတ်မုန့်ဖြစ်ဖို့များတယ်...Cheese Cake!! Browne Cake!!! Lemon Cake!! "
"တော်ပါတော့...အကိုမြတ်ခရယ် မဟုတ်ရင်ရှိရှိသမျှ ကိတ်မျိုးစုံကို ရွတ်ပြနေတော့မှာမလား!! တကယ်ပဲ ဘယ်လိုတွေတောင် တတ်ကြွနေလဲမသိဘူး"
သူပြောပြီးတာတောင် အကိုမြတ်ခသည် အကိုစွမ်းဆောင်နားသွားကာ တိုးတိုးလေး ကိတ်နာမည်ကို ရေရွတ်ပြနေသေးသည်။
YOU ARE READING
If only I had loved U(ငါသာမင်းကိုချစ်ခဲ့လျှင်) (Own Creation)
Romanceလွတ်လပ်စွာချစ်ခွင့်ပေးဖို့အတွက် ခင်ဗျားနှလုံးသားကလည်း ဖွင့်ဖို့လိုအပ်တယ်....
အပိုင်း-၂၅ (Unicode)
Start from the beginning
