Sana parati nalang ganito! Yung masaya lang at walang problema!
~~~
Jamie POV
Andito ako ngayon sa labas ng room nila Cid, nagbabakasakali akong nandito sya. Ilang linggo na rin kaming hindi nagkikita. Actually, one week na rin simula nung nagsimula ang semester, akala ko sobrang magiging masaya yung period na ito bukod kasi sa last year na ng pag-aaral ko and after his last surprise to me, I really thought everything will be perfect between us.
I need to explain myself! Hindi ako makakapayag na masira kami ng ganito lang, buti sana kung may nagawa akong kasalanan pero wala naman, I really don't understand kung bakit nagkaganun, okay naman kami. Masaya pa kami pero bakit parang nagbago ang lahat. Para bang nasa isang napakagandang panaginip ako, pero bigla akong nagising at dito ko realize na panahinig lang pala ang lahat. I really can't understand or even know the reason why he became so angry with me. I thought we are okay!
Sobrang galit yung nakita ko sa mga mata nya nung araw na yun. Mga mata na noon ko lang nakita. Sobrang natakot ako sa Cid kasi I never thought he can be like that especially with me. His face change to someone that I can't recognize. Nung time na yun, I feel like pwede nya kong saktan or masaktan.
One week ko na syang inaabangan pero wala, di sya pumapasok. What did I do ba! Sobrang na frufrustrate na ko sa kakaisip kung anong nangyari pero wala talaga akong alam!
Sobrang nasasaktan na ko!
"Jamie, are you okay?" tanong sakin nung lalakeng nasa likod ko, napaangat naman ako ng mukha nung marinig ko yung boses na yun.
Cid?
Sobrang saya ko kasi akala ko sya na, pero agad naman akong na disappoint nung hindi yung taong inakala ko yung nasa harap ko.
"Ahh Andy, okay lang ako. Iniitay ko lang si..."
Hindi ko alam pero parang di ko kayang banggitin yung name nya. Feeling ko maiiyak lang ako the minute I said his name. I've been trying so hard not to break down pero hirao na hirap na ako sa pagpipigil ng totoong nararamsaman ko.
Pakiramdam ko ay para akong Balkan na any minute ay sasabog na!
"Si Cid na naman ba?" Tanong nya kaya tmango nalang ako.
"Jamie, hindi ka ba napapagod? You don't deserve to be treated this way! You don't deserve this! Its been been what? A few weeks already when he showed up! Look at you! You look like a mess! This is not you, Jamie!"
"Pero Andy!"
"I know kasi si Cid yun! I know how much ou really love that guy pero..."
"Hanggang kelan ka magiging ganyan!"
Alam ko naman eh! Aminado naman ako na mali itong nangyayari sakin pero anong magagawa ko! Maski ako litong lito na sa mga nangyayari! Wala akong maintidihan
"Bakit kasi hindi nalang ako, if you choose me, I promise I will never ever hurt you again. Not ever again especially not like this!"
Nagsalita si Andy pero hindi ko masyadong narinig.
"Anong sabi mo, Andy? Sorry di ko masyadong narinig."
"Kelan mo ba ko pinakinggan?" Sagot ni Andy sakin na parang may laman then saka umiwas sya ng tingin
"Andy!" Minsan hindi ko maiwasang makonsensya for Andy. I'm all aware about his feeling for me, kitang kita ko naman yun hindi ako bulag pero kahit ano ba kasing gagawin ko. I really can't answer his feeling for me. It's not like I can force my heart to change whom to love! I really can't kasi si Cid lang kasi talaga ang laman neto. Kahit na nagkakaroon kami ngayon ng problema, Si Cid lang ang tinitibok at sinisigaw ng puso ko. Sya lang at wala ng iba!
"Sorry, Andy. I'm really sorry!" I can only look down while saying this to him, sobrang nahihiya kasi ako sa kanya, pero nagulat ako ng maramdaman kong hawakan ni Andy yung baba ko at unti unting iangat yung mukha ko paharap sa kanya.
"It's okay, Jamie! I understand! Mas mahal mo sya! Tanggap ko na yun noon pa! I just want you to know that I'm here. I'm always here for you and I will continue to wait. If destiny will give me the chance, I promise I will never waste it and treat you like how treats you before, but for now, masaya na ko na maging kaibigan mo. Atleast I can still be near you and that's enough for me!"
"Thank you, Andy! Thank you so much!"
"No problem, Jamie! Ikaw pa ba. Halika ka na nga kumain muna tayo alam ko naman hindi ka pa naglulunch kakaintay sa lokong yun. Alam mo kung di mo lang ako napigilan baka nabugbog ko na yun sa ginag!wa nya sayo napakabobo at insensitive nya kasi tao! Gago sya para saktang ang isang..."
"Andy!" Sinamaan ko naman sya ng mata. Ganyan sya lagi binabataan si Cid.
"I know! I know! Halika na!" Inakbayan nya ko at sabay na nga kaming naglakad papuntang cafeteria. Sa totoo lang, these past few weeks, sobrang thankfull ako kay Andy, kasi he's always been here for me para damayan ako. He's like my brother and my bestfriend. I feel so comfortable with him. Yes, I may not love him just how much I love Cid, but he's now officially one of the people I cherished. I'm so thankful na may taong kaya akong damayan lalo na sa mga panahon na ito, inspite of me hurting him.
I'm so thankful to Andy!
Sa di kalayuan.
Cid POV
Naglalakad ako ngayon papuntang classroom, ilang araw na kasi akong hindi nakakapasok. Sa totoo lang hindi ko pa kaya, sobrang nasasaktan pa ko sa mga nakita ko. Hindi ko alam if kaya kong pigilan ang sarili ko pag nakita ko sila ulit.
Fuck! Fuck this life!
It's been weeks since I last saw them and it's been hell for me! I don't know how did I survive this past few weeks na hindi sumasabog!
Pucha naman kasi, minsan na nga lang ako magmahal naloko pa at ang mas masakit kahit na anong nakita at nalaman ko mas nangingibabaw pa rin sakin yung sobrang pagkasabik ko sa kanya ngayon. Sobrang miss na miss ko na sya! I really want to forget all those fucking things I saw and run to him.
Malapit na sana ako sa room ng makita kong inakbayan ni Andy si Jamie. Nakita ko silang umalis mula sa pagkakaupo ni Jamie sa bench para pumunta kung sang lupalop nila balak pumunta. Pucha naman oh! Nananadya ba talaga ang mundo para ipamukha sakin na hindi na sya sakin!
Bwisit! Nagaapoy nanaman ako! Parang gusto kong pumatay ng tao! Bakit sa lahat ng tao bakit sya pa! Bakit si Jamie pa! Sa sobrang galit ko, sinipa ko yung basurahan sa tabi para ilabas yung galit na sobrang naghahari ngayon sa loob ko. Wala akong pakialam kahit umagaw ako ng atensiyon! Wala din namang naglalakas loob na awatin ako kasi subukan lang nila! Baka sa kanila ko mabunton lahat ng galit ko!
Nang matapos ako sa pagwawala tumalikod na ulit at naglakad ako palabas ng school!
Ayoko na! Ayokong manatili sa lugar kung nasaan andito din silang dalawa! Ayokong makita ni anino nila! Nangako ako na kahit kalian hinding hindi ko sasaktan si Jamie pero sa gingawa nila baka makalimutan ko iyon at baka kung ano pa ang magawa ko!
Kaya minabuti ko nalang na sumakay sa sasakyan and nagdrive papuntang airport!
I need to get away from all of this or else... I don't know what I will do!
I fucking don't know!
TO BE CONTINUED
A/N
I'll make things clearer in the next chapter! Hope you're ready! 🙂
WAANJAIMJORA
YOU ARE READING
Twisted Fate Book 1 ♡Completed♡
RomanceJamie's Nagbago ang lahat until makilala ko sya!Kakayanin ko ba pag nawala sya sa buhay ko? Kakayanin ko pa nga ba? Kakayanin ko bang magpatawad at tanggapin sya ulit? Paano kung may mga bagay na gusto ko pero never nyang maibibigay sakin?/Kakayanin...
Kabanata 58
Start from the beginning
