Part Two (zawgyi)

Start from the beginning
                                    

" အားး လန့္လိုက္တာ။ "

" ေဆာ္ဒီး အရမ္းလန့္သြားလား...။ "

အရမ္းလန့္သြားလား။ မ လန့္သြားလားေတာ့,မသိဘူး။ ကြၽမ္းပစ္ေတာ့မလို႔ နဲနဲဘဲလိုသည္ေလ။

" ....... အဆင္ေျပပါတယ္။ "

" တစ္ကယ္....ေဆာ္ဒီ... မင္း ေတြ႕တယ္ထင္လို႔ ။ "

ကြၽန္ေတာ္အာ႐ုံမ်ားၿပီး သတိမထားမိလိုက္တာလား။ အျဖဴေရာင္စပိုစ့္ရွပ္ အကၤ်ီပြပြထဲ ျမဳပ္ေနတဲ့ သူ႕ကို သတိလပ္လြတ္ ျဖစ္သြားတာလား။ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လဲ မသိေတာ့ပါဘူး။

" ဒါဆို သြားၾကေတာ့မလား။ "

" အင္းး....."

ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ "အင္း" ဆိုလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အေရွ႕ကို ကပ္လာေတာ့သည္။

" အားး .... ဒီမွာ။ "

ကိုယ္တစ္ျခမ္းလွည့္ကာ ကြၽန္ေတာ္ အေနာက္မွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ေနာက္ခုံေလးကို ပုတ္ျပကာ ဆိုလိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းေလးေတြဝိုင္းလာကာ ၾကည့္လာသူ။

" ခုံ တက္လိုက္တာလား။ "

" အင္း...အေဝးႀကီးေတြသြားရမွာဆိုေတာ့ ဗားတန္းမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ထိုင္နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ "

" ခ်စ္စရာေလး.... ဒါမယ့္ တစ္မ်ိဳးဘဲ။ "

" ဘာ... တစ္မ်ိဳးလဲ။ "

" ဘာမွဟုတ္ဘူး။ သြားၾကမယ္ေလ.... ေနာက္က်ေနၿပီ။ "

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေနာက္ခုံေလးေပၚ ခြထိုင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္အကၤ်ီကိုပါ ဆုပ္ကိုင္းရင္း ေျပာလာသည္က...

" နင္းေတာ့... "

ထြက္ခြာသြားၿပီျဖစ္တဲ့ စက္ဘီးေလးမွာ သေဘာတက်ၿပဳံးရင္း စက္ဘီး နင္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးရယ္ သူ႕ေက်ာကို အစာမေၾက သလိုၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးရယ္... သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔စီးသြားတဲ့ စက္ဘီးလိုဘဲ လိုက္ဖက္ေနခဲ့သည္။ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုေတာ့ .... အနက္ေရာင္ Gearဘီးမွာ တပ္ဆင္ထားတဲ့ အျပာႏုေရာင္ ေနာက္ထိုင္ခုံေလးလို။

__________________________________________

ပထမဆုံး ေခၚသြားမိတဲ့ေနရာေလးက ကမ္းနားစပ္က႐ြာေလး။ ေရလုပ္ငန္းလုပ္တဲ့ နယ္ေျမျဖစ္ၿပီး ပင္လယ္စာေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ေပါသီစြာ စားလို႔ရတဲ့ တစ္ခုထဲေသာေနရာေလးျဖစ္သည္မို႔

The Director Where stories live. Discover now