alice williams (biz)
draco'yu yerde gördüğüm an aklımdan tek bir şey geçti "onu burdan götür"draco'nun elini tuttum ve hızlıca malikanemize cisimlendik.draco'yu koltuğa yatırdım.bilinci açıktı.gözlerini yavaşca kırpıyordu ve canının yandığı belliydi.yanına gittim ve bir elimi yüzüne koydum.gözlerinden küçük küçük yaşlar akarken o hali ile bile bana aşk ile bakıyordu.üstü saçları her tarafı kan olmuştu ve öksürüyordu.o halini gördükçe ağlamam daha da şiddetleniyordu.ölmesini istemiyordum onunla hayallerimiz vardı.evlenecektik çocuklarımız olacaktı.beni böylece bırakıp hikayemizi bitiremezdi.
a.w:draco konuş benimle lütfen!
d.m:yorgunum.
a.w:lütfen gözlerini kapatma.
d.m:seni seviyorum hem de sonsuza kadar.
a.w:DRACO HAYIR LÜTFEN LÜTFEN!
gözleri yavaş yavaş kapandı.
4 yıl sonra
sevgilimin herşeyimin ölümünün üstünden 4 yıl geçmişti.yaklaşık 1 sene önce draco'nun eşyalarını bayan narcissa bana vermişti.bugün onlara bakmaya karar verdim.kutuyu açtım aynı draco gibi kokuyordu.içinde bir zarf vardı.zarfı hafif bir şekilde yırttım.dracoyla fotoğrafımız vardı.fotoğrafın arkasını çevirdim draco'nun el yazısıyla bir tarih yazıyordu altında da kalp vardı.kutudaki eşyalara bakarken gözyaşlarım benden bağımsız olarak akmaya başladı.draco'yu çok özlemiştim.keşke şuanda yanımada olsaydı yine ona sarılsaydım...
alice ile draco'nun hikayesinin sonuna geldik.unutmayın ki bedenleri yan yana olmasa da ruhları her zaman beraber.
