Paper bag area

dilek mektubu

10 Nisan 2022

Neredesin?
Uzun zamandır seni arıyoruz ve tükenmeye yüz tutmuş bir sabırla bekliyoruz.
Buraya dönüşümüzün ilk ve asıl sebebi sensin aslında. Bahaneler sıralamak çok anlamsız. Annem seni bekliyor, evet hâlâ ilk günkü gibi.
Bisikletini evin önüne bağlamayı seviyor, sanki gelip ona binecek ve markete gidecekmişsin gibi.
Resmin hep aynı yerde asılı, evin en baş köşesinde. Geçen gün tozları alırken resmini yere düşürdüğüm için bana bağırdı.
Annemi bilirsin... Devamlı yoga yapan ve en aptal konuda bile bize bağırmayan biri o.
Ama konu sen olduğunda bir deliden farkı kalmıyor.
Benim ümidim yok, bence geri dönmeyeceksin. Öldün veya çok uzun zaman önce kayıplara karıştın.
Çokta önemli değil benim için. Yüzünü bile pek hatırlamıyorum. Tüm bunları annem ısrar ettiği için yazıyorum. Kasabadakilerin hurafelerine inandığı için nehre gitmemi ve bu notu minik bir şişenin içine koyup nehre atmamı istedi benden.
Ona bunun demode olduğunu defalarca söyledim. Ama beni dinlemiyor bile.
Benden daha hayalperest ve her konuda daha hevesli. Bazen hangimiz on sekiz yaşında karıştırıyorum.
Söylediğine göre bu nehir dilekleri yutuyor, onları kabul ediyormuş.
Hiçbir dileğim yok. Bu not bir balıkçının oltasına takılır belki ya da bir balık onu yutar. Veya bir mucize olur ve bu dilek mektubunu bir yabancı bulur. Nehrin bir tarafı tren raylarının altında bitiyormuş.
Adım Heejin ve eğer bir mucize olurda bu notu okursan lütfen beni bul.
Altıncı caddede köşedeki sarı evde yaşıyorum.
Tavşanları, tesadüfleri ve başıma gelen tuhaf şeyleri severim.

-Jeon Hee jin