Vechten voor jou

2

Ik loop de straat uit en ga de hoek om richting mijn geheime plekje. Niemand weet van dit plekje, behalve ik natuurlijk. Toen ik vroeger graag buiten iets wou tekenen of schrijven zocht ik een plekje op die niet te dichtbij huis was en waar ik alleen kon zijn. Dat is nog steeds mijn favoriete plekje om even weg te zijn van alle hectiek. Ik kom aan bij mijn plekje en zet mijn tas neer op het rode bankje en ga ook zitten. Ik slaak een diepe zucht. 'Pfff... ben ik dom geweest?, vraag ik tegen mezelf. 'Geen idee....maar dat mama en papa dit voor mij hebben verzwegen? Hoe dan? Waarom? Ze zeggen tegen mij altijd dat ik nooit iets voor mezelf moet houden als ik ergens mee in zit, want, zegt papa dan, er ontstaan daardoor alleen nog meer problemen. 'Ja..zoals dit dus, zeg ik tegen mezelf. Er komen in mijn hoofd allerlei scenario's op van hoe het straks verder gaat met ons drie. En bovenal hoe moet het misschien straks ooit verder zonder mama? Ik snik als ik mezelf dat hoor denken... "zonder mama...zonder mama...zonder mama". Ik barst in huilen uit. 'NEEE!!' roep ik huilend uit. Ik sla mijn armen om me heen zodat ik mezelf kan troosten. 'Zzzmmzzmm' hoor ik uit mijn tas komen. Ik pak mijn gsm eruit en zie dat papa mij probeert te bereiken. Ik negeer zijn berichtjes en telefoontjes en leg mijn gsm terug in de tas. 'Eens kijken wat ik hier nog heb liggen, zeg ik, nadat ik een beetje ben bekomen. Onder het bankje staat een rieten mand, ik haal het eronder vandaan en bekijk wat er in zit. Mijn mondhoeken krullen omhoog bij het zien van een liedtekst. Bovenaan het blad staat groot geschreven: Dit ben ik.
Ik scan met mijn ogen de tekst. 'Ook al heb ik maar 5 zinnen geschreven voor een 12 jaar oud meisje is dat niet heel slecht' grinnik ik. Ik pak mijn pennenzak uit de tas en tover er een pen uit. In de laatste zin staat: hou me vast, neem me mee, hou me tegen.
'Wat kan daar nog bij? Wat rijmt er op tegen? Leven? Zeven? Kregen? Nee' lach ik in mezelf. Opeens komt er iets in me. Een zin. Ik schrijf het meteen op. 'Dit is echt geweldig! Ondanks dat er nu pas 6 zinnen staan' lach ik weer in mezelf.