ΚΕΦΑΛΑΙΟ 28

137 9 0
                                    

Πέρασαν οι μέρες... Η Καλλίστη προσπάθησε να ξεχάσει ότι είχε συμβεί τους τελευταίους μήνες για τον Νίκο. Είχε την ελπίδα ότι κάποιο θαύμα θα συνέβαινε. Ίσως να ξυπνούσε ένα πρωί και όλα αυτά να ήταν ένα άσχημο όνειρο. Να ήταν πάλι 18 και να έβρησκε τον Νίκο μαζί με τον Άλεξ να πίνουν καφέ στην κουζίνα πριν την δουλειά. Ο Άλεξ έμενε σπίτι της. Μετά τα τελευταία γεγονότα και την επίσκεψη του Κώστα δεν μπορούσε να ρισκάρει. Ήξερε τον πατέρα του καλά. Τόσο καλά που μόνο τα μάτια του κοίταξε και κατάλαβε ότι δεν έχει καλές προθέσεις απέναντι στην Καλλίστη. Έμοιαζαν σε κάποια πράγματα. Στην αγάπη για την επιστήμη τους, στην κοψιά και στο μυαλό. Όμως η διαφορά τους στην καρδιά και στο πως αντιλαμβάνει ο καθένας την έννοια της αγάπης τους κάνει αυτομάτως και τόσο διαφορετικούς. Δεν ήταν άγιος ο Κώστας. Ήταν ένας εφιάλτης που όσο και να προσπαθούσε ο Άλεξ τόσα χρόνια να μην σκέφτεται δεν μπορούσε.

Ήταν ένα βράδυ Πέμπτης. Ο Άλεξ είχε βάρδυα στο νοσοκομείο και η Καλλίστη καθόταν μόνη της στο σπίτι περιμένοντας την Φωτεινή και τον Νίκο. Το κουδούνι χτύπησε και εκείνη έτρεξε με ενθουσιασμό να ανοίξει. Η φιγούρα που αντίκρισε όμως την έκανε να χάσει την γη κάτω από τα πόδια της.

'' Αποκλείεται!'' είπε και σε δευτερόλεπτα προσπάθησε να κλείσει την πόρτα αλλά ο μεγαλόσωμος άνδρας που στεκόταν εκεί την εμπόδισε. ''ΦΥΓΕ ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΦΥΓΕ!'' φώναξε προσπαθόντας με νύχια και με δόντια να κλείσει την πόρτα. Ο άνδρας με μια απότομη κίνηση άνοιξε την πόρτα με αποτέλεσμα η Καλλίστη να πέσει στο πάτωμα και εκείνος να μπει μέσα.

'' Έτσι υποδέχεσαι όλο τον κόσμο;'' είπε ειρωνικά ο άνδρας. '' Φαντάζομαι ότι τον γιο μου τον υποδέχεσαι διαφορετικά'' συμπλήρωσε. Η Καλλίστη έτρεξε να πάρει το κινητό της αλλά εκείνος την τράβηξε πάνω του.

'' ΑΦΗΣΕ ΜΕΕΕ! ΜΗΝ ΜΕ ΑΓΓΊΖΕΙΣΣΣ!''

'' Θέλω να καταλάβω τι χαίρεται ο γιος μου ο οποίος...Α! Σε άφησε μόνη σου. Ντροπή του.''

'' Είσαι άρρωστος! ΑΣΕ ΜΕΕΕΕ! Άσε με και δεν θα πω στον Άλεξ ότι ήρθες!'' είπε και άρχισε να κλαίει φοβισμένη αφού η λαβή του έγινε πιο δυνατή. '' ΑΦΗΣΕ ΜΕ!''

'' Φυσικά δεν θα του το πεις! Θα περάσεις τόσο καλά που δεν θα μπορείς να μιλήσεις'' είπε και την έριξε στον καναπέ με δύναμη ανεβαίνοντας πάνω της ενώ εκείνη προσπαθούσε με όλη την δύναμη να τον απομακρύνει φωνάζοντας. '' Σταμάτα να φωνάζεις'' της είπε καθώς η παλάμη του έκλεισε το στόμα της. '' Και μάνα και κόρη''

ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum