Çocukluk

13 0 0
                                    

6.buçuk yaşında

Bi anda bir ağlama sesi gelir. Anne hemen koşarak kızının yanına gelir.
"Ne oldu kızım niye ağlıyorsun"
"Niye hep benim canım acıyor anne"
"Kızım ne oldu söylesene"
Bi anda o anı düşünüp dahada ağlamaya başlar. Bi yandanda derin düşüncelere girmiş gibiydi. Annesi bir anda kollarından tutup sarsar.
"Ada ne oldu biri bişey mi dedi bişey mi yaptı konuşsana kızım insanı korkutuyorsun"
İnce bi ses tonuyla
"Anne ben arkadaşlarımdan dahamı değişiğim"
"Ne alaka kızım"
"Anne ben onlara göre değişikmişim saçım, gözüm mavi ve zayıfmışım onlar öyle değilmiş"
"Ada bunamı canım yandı dedin. Arkadaşlar arasında olur öyle şeyler hem sen çok güzelsin. Hiçbiri senin özelliklerine sahip olamayıp seni kıskandığı için öyle söylüyorlar sen takma kafana öğretmenin ödev verdimi bakalım"
Hafifçe kafasını sallar
"Ama çok vermedi önce ödevlerimi bitiriyim sonra oyun oynayabilir miyim. Bu arada annecim oyundan sonra bana makarna yapar mısın"
"Tamam kızım sen oyun oynarken bende makarnanı yapar getiririm yersin güzelce"
1 saat sonra
Ada derslerini bitirmişti ve bebeklerini çıkarıp oynamaya başlamıştı. Ama annesinin hafif açık olan kapısından ona doğru geldiğinin farkında değildi. Annesi kapısına gelmişti durdu ve biraz kızını izledi. Ada iki bebeği eline almış oynuyordu biri diğerine sen ne kadar çirkinsin diye bağırırken diğeri hiçbir şey yapmadan duruyordu. Annesi bi anda bu gün okulda olanlardan etkilenip böyle bi oyun oynadığını anlamıştı. Hafifçe kapıya tıklatıp içeri girdi. Ada hemen konuşmayı bırakıp annesine döndü. Annesinin elinde makarna ve meyve suyu bardağı vardı.
"Aaaa anne yapmışsın ne ara zaman geçti ya "diyip hafifçe gülümsedi
"Kızım 1 saat oldu birazdan abinde gelir hatta" dedi ve yavaşça masaya makarna tabağını ve meyve suyunu bıraktı
"Kızım, Adam (yavaşça saçını okşadı)bu gün olanlar yüzünden sakın üzülme arkadaşların sana şaka yapmıştır kızım sakin bunaları kafana takma tamam mı"
"Merak etme anne ya çoktan unuttum bile"hafifçe gülümsedi yine ama aslında unutmadığını hem kendi hemde anneside biliyordu.
"Anne iyiki varsın seni sev...
Diyemeden kapı çaldı
" Aaa abin gelmiş olması gerekiyor ben ona bakıyım kızım" dedi ve yavaşça yanağını okşayıp kapıya doğru gitti. Abisi gelmişti, içeri geçti elini yüzünü yıkayıp odasına girdi hemen. Acaba bu konuyu abimlemi konuşsam diye düşündü ama abisi onla kesin dalga geçerdi hem 4.sınıf olduğu için derseleri benimkine göre ağır odaya girer girmez bana kızar dedi ve bu düşünceyi aklından sildi.
Bi kaç gün sona bu konuyu artık hiç düşünmüyordu. Annesinin dediği gibi arkadaşları gelip özür diledi sana şaka yaptık diye.
Ada 7. Yaş gününe giriyor
Adanın babası hafif sert bir mizaça sahipti o yüzden ada parti vermek istiyorum demekten korkuyordu. Bütün arkadaşları vermişti aslında ama o söyleyememişti. Bi kaç kere annesinede söylemeye çalıştı ama annesi her seferinde başka yere çarptırıp konuyu başka yere götürdü. O yüzden annesinin yaptığı pastayla kutlamıştı. Salonu abisinin yardımıyla süslemişti. Akşama babası heline küçük bi kutlama yaptılar, teyzesi halası dayısı amcası hepsi gelmişti. Arkadaşlarıyla kutlayamadığı için biraz üzülmüştü ama en azından yanımda ailem var diye düşünüp yüzünü asmadı. Ailesini  ve akrabalarının aldığı hediyeleri açtı daha sonra oturup pasta börek yiyip kutlamayı bitirdiler.

(Arkadaşlar biraz detaylı yazmış olabilirim. Ben  genelde okuduğum hikayelerde detaylı anlatılınca sanki ben yaşıyormuşum gibi olduğunu hissediyorum o yüzden böyle yazmak istedim.
Kendinize iyi bakın muah)

Neden Herkes GiderWhere stories live. Discover now