BEFORE I GO || JINKOOK ✓

~ 17.1 ~

ဂျောင်ကုစကားကြောင့် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေ ေကွးတက်သွားသည်။

ကောင်လေးစကားတွေက ကလေးဆန်တယ်ထင်ရပေမယ့် သူ့အဓိပ္ပာယ်နဲ့သူ လေးနက်မှုတော့ရှိသား။ဒါကြောင့်လည်း မင်းကို မချစ်ဘဲနဲ့နေလို့မရတာထင်ပါရဲ့။

သည်တစ်ခါတော့ သူမကွယ်ဝှက်ချင်တော့။စိတ်လိုလက်ရဖြင့် ဝန်ခံမိသည်။

“ကိုယ့်စိတ်ကို ဘယ်လောက်ပဲလိမ်လိမ်,မင်းကိုမချစ်ဘဲနဲ့ မနေနိုင်ဘူး။မုန်းတယ် ဆိုပြီးအကြိမ်ကြိမ်တွေးနေပေမယ့် ငါ့ကိုယ်ငါ သတိထားမိတဲ့ အချိန်မှာ မင်းကိုအရမ်းချစ်နေခဲ့မိပြီ”

သူ မှတ်မိသလောက် 'ချစ်တယ်' ဆိုတဲ့ စကားတစ်ခွန်းကလွဲပြီး ဖွဲ့ဖွဲ့နွဲ့နွဲ့ ဖွင့်မပြောခဲ့ဖူးပါ။အလွန်ဆုံးမှ 'အရမ်းချစ်တယ်' ဆိုတာလောက်ပဲ ပြောခဲ့ဖူးသည်။စိတ်ထဲတွင် ပေါ်လာသည့်အတိုင်း ခပ်တိုတို,ခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ ပြောတတ်တဲ့သူ့အဖို့ ချစ်သူအပေါ် အနူးညံ့ဆုံး ပြောတတ်အောင် ေလ့လာသင်ယူရပါဦးမည်။

“ အိပ်ပျော်သွားပြီလား ”

ဂျောင်ကုဆီက မည်သည့်တုံ့ပြန်သံမှ မကြားရ။ထောင်ထားသော ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ်တွင် မျက်နှာအပ်ထားပြီး အိပ်ပျော်သွားဟန်တူသည်။အိပ်ပျော်နေတော့လည်း မနှိုးရက်ပြန်။အိပ်ပြန်လွှတ်မည့် အတွေးများသည် လွင့်စင်သွားပြန်သည်။

' ဒီည ဒီမှာအိပ်ချင်ရင်လည်း အိပ်ပါစေ 'ဟု။

သို့သော် သူထင်သလိုမဟုတ်။ခဏကြာတော့ ကောင်လေး၏ ကျောပြင်ကလှုပ်လာသည်။

“ ဟင်! မင်း အိပ်နေတာမဟုတ်ဘူးလား ”

“ ဟင့်အင်း ”

ဂျောင်ကု အသံက သိသာစွာ တိုးဖျနေသည်။နှုတ်ဖျားက အသံမဟုတ်ဘဲ မမြင်နိုင်သော ရင်တွင်းတစ်နေရာက လာသောအသံမျိုးဖြစ်သည်။တုန်ရီနွမ်းလျမှု၊ဝမ်းနည်းမှုများ ပျော်ဝင်နေသည့် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲအသံမျိုးဖြင့် တိုးတိတ်စွာဆိုသည်။

“ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ တစ်ခါမှ ဒီလောက်မပျော်ဖူးဘူး။ကိုယ်ကပဲ ချစ်နေခဲ့တယ်လို့ ထင်တဲ့သူဆီက ကိုယ့်ကို ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း ကြားရတာ အိမ်မက်လိုပဲ။အစ်ကိုက အေးစက်စက်နဲ့ ကျွန်တော့်လောက် မချစ်ဘူးလို့ တွေးပြီး အမြဲသိမ်ငယ်နေခဲ့ရတာ”