Irresistible love

Deel 1

"Zara schiet op!" Ik open mijn ogen voor de derde keer deze ochtend. Maar zo te horen heb ik geen tijd meer om ze weer te sluiten. Langzaam sta ik op en loop ik richting mijn badkamer.

Als ik in de spiegel kijk zie ik hoe slecht ik eruit zie. Mijn haar door elkaar, dikke ogen, en twee nog steeds te zien wonden. Eén net boven mijn wenkbrauw die al bijna is verdwenen en een ander in mijn bovenlip. Ik kijk naar mijn handen en zie nog steeds paarse knokkels. Het doet misschien pijn, maar pijn is al een tijdje niet meer iets wat mij kan raken.

"Zaar ik heb wat voor je!"

Als ik me moeder voor de zoveelste keer hoor roepen loop ik eindelijk naar beneden, nog steeds in mijn pyjama. Als ik de woonkamer binnenloop zie ik een bos bloemen op tafel liggen. "Kijk is" ze geeft mij de bloemen aan met een mega glimlach op haar gezicht.

Ook ik kan een glimlach niet verbergen. Ik pak het kaartje dat tussen de bloemen ligt.

Succes vandaag op school, vanavond kom ik je ophalen!

"Wat een gentleman weer" merkt mijn moeder op. Ze bekijkt even mijn gezicht en loopt met een gefronste wenkbrauw weg. Vanuit de hal hoor ik haar weer schreeuwen. "Blijf uit de problemen en val alsjeblieft niemand aan!"

"Ik kan niets beloven!"

Ik neem een stuk fruit in mijn mond en loop dan naar boven om me klaar te maken. In een simpele mom jean en zwart shirtje loop ik het huis na een tijdje uit. Ik heb weinig sieraden om. En geen ringen. Al een tijdje geen ringen..

***

Met tegenzin loop ik het gebouw binnen. De concierge staat met een grote glimlach bij binnenkomst. "Vijf vwo hè, ga je het halen?"

"Is dat een vraag?"

Glimlachend loop ik weg. Ik doe misschien wel zo zelfverzekerd, maar afgelopen schooljaar ben ik overgegaan met een aantal tekorten, dit jaar moet dat anders gaan.

Ik loop naar mijn kluisje en stop er wat boeken in die ik thuis niet nodig zal hebben. Terwijl ik bezig ben voel ik een hand voor mijn ogen.

"Laat me los of ik val je aan."

"Ey rustig hè." Ik herken Sem zijn stem en draai me om. Ik sla hem speels op zijn borst maar geef hem dan een knuffel. "Met wie heb je nou weer gevochten?"

Met zijn vingers gaat hij over mijn wonden op mijn gezicht. "Niemand, ben gevallen."

Geïrriteerd lacht hij. "Ja en daarom heb je zeker ook paarse vuisten. Vertel, wie moet ik aanpakken."

"Niemand. Ik was uit met vrienden en kreeg ruzie met een sukkel." Eigenlijk was ik iets te laat alleen op straat en werd nagefloten door een paar idioten. Maar dat kan ik maar beter niet vertellen aangezien meneer me dan een preek zal geven over gevaarlijke tijden op straat.

"Wanneer gaan wij uit dan?"

"Wanneer je wilt."

"Is goed, vanavond dan."

"Heb andere plannen." We lopen langzaam richting het lokaal waar we moeten zijn.

"Wie is de gelukkige?"

"Kom je nog wel achter."

"Oké dan."

We lopen de les binnen en begroeten even klasgenoten. Vervolgens nemen we plaats en zo begint de eerste les van het nieuwe schooljaar, 5 vwo.