4: Turn it up

59 2 0
                                    

4: Turn it up

I was holding the lyrics of Turn It Up I've written last... well who knows, while listening to the song through my earphones. I was trying so hard na masundan ang rap ni T.O.P. Geez! It's a very very very big challenge ah. Masundan ko pa nga lang ng may kopya di ko na magawa eh. Makabisado pa kaya? TT^TT

Napansin ko naman na may umupo na sa tabi ko. Nakaharap sya kay Ken. I mean totally harap. Parang sinasadya lang na talikuran ako ah. Aba! Hindi namamansin. May sakit kaya 'to?!

Nagulat ako nung bigla siyang humarap sakin. "Ano?!"

"H-huh? May sinabi ba ko?" What?! I said nothing naman ah.

"You're saying something like may sakit kaya 'to."

O___O

"I blurted that out loud?" I murmured. Ang tangek ko naman!

"Tss!" Tumalikod na lang ulit sya.

Ano bang problema nya? Seriously! Nabaligtad na ba ang mundo ngayon? Napasa na ung kasungitan ko sa kanya?

Di ko na lang din sya pinansin buong subject although kating kati na talaga akong kausapin sya eh. May itatanong kasi ako. Hindi ko na nga masyadong naifocus ung mind ko sa lesson eh.

"Mr. Fuentes." Tinawag sya ni Sir. "Can you make this Compound sentence a Complex one?"

Hala! He's so dead! For sure walang masasagot 'to. Halata namang hindi nakikinig sa lesson at drawing lang ng drawing eh.

“I saw you talking to him and I thought that you were both arguing but I found out I was wrong."

"Okay. That's correct. It'll be one of the..."

I was gawking at him as he sat down. O-kay. Maybe alam nya na yun dati pa. Since highschool naman eh inaaral na yun.

He noticed me looking at him. "What?!"

Grabe. Nganga talaga ako dun. "W-wala."

"Tss!"

Nairita naman ako kasi ang sungit-sungit nya kanina pa. "May problema ka ba? Bakit ang sungit mo?"

"Wala."

"Eh bakit ang sungit mo sakin? Wala naman akong ginagawa ah." I pouted.

Humarap talaga sya sakin saka ngumiti sarcastically. "Ano?! Alam mo na ngayon ung feeling ng sinusungitan?"

Natameme naman yata ako sa sinabi nya. Shemay ah! Sapul na sapul sakin. Duguan na yata ako.

"Tss! Natameme ka! Ms. Sunget."

"Hoy! Sobra ka na ah!" I gasped.

"Ako pa sobra?! Ikaw nga 'tong unang nagsungit sakin the first time we met eh wala naman akong ginagawa sayo. Tapos nung hindi naman kita pinapansin, pumuputok butsyi mo dyan!"

"Aba eh malay ko ba kung bakit bigla kang hindi nangungulit? Kasalanan mo kaya! Bakit ka ba kasi umupo sa tabi ko?!"

"Eh wala namang nakaupo eh! Wala din naman kaming maupuan. Alangan namang tumayo kami?!"

"Eh nak---"

"AHEEEEEM!"

Napatingin ako sa harap ko and...

*SUPER GASP*

They were all staring at us. As in staring with their mouth opens.  "Ms.Torres and Mr. Fuentes..."

Uh oh! I'm dead! This super embarrassing moment can't be happening to me. No no no noooooo!

"...having an LQ?"

My jaw suddenly dropped on what Sir said. WHAT?! LQ?!

"Ayieeeeee!"

"Grabe! Lovelife kagad!"

"Kyaaaaah! Magbati na yan."

A lot of murmurs. Oh effin' life! What the heck is happening to me right now?

"You should settle your issue later, guys. Calm down for a while and listen to the lesson, okay? Spread the love."

I just had goose bumps when Sir said the last line and smiled so teasingly at the two of us.

Konting hiyawan pa bago bumalik na ulit yung attention nila sa discussion. Ako naman as the hour passed by, nakatanga lang ako at di makaget over sa nangyari. First time kayang may naaasar sakin sa buong klase noh. I mean yung talagang lantaran to the max. Nakakahiya! (/.\)

Natapos na ung klase at tumayo na rin ung katabi ko. Sheez! >_<

"A-ah... Tristan..." Bulong na lang yata ung nasabi ko.

Lumingon naman sya sakin. "What?"

Pft! Ang sungit na talaga nya. "S-sorry ah. Nasungitan kita."

Okay. Narealized ko naman kanina nung nagsisigawan kami na mali talaga ako in the first place. Ibato ba naman nya lahat ng pagkakamali ko sakin pabalik eh. Aray kaya noh!

"Tss. Ayan. Marunong ka naman palang maging mabait."

"A-ano?" Oh my! Take a deep breath. Relax. Wag nang magsungit ulit.

"Wala. Okay. Apology accepted."

Nasan na ba ung makulit na seatmate ko dati? He's a lot better na makulit kesa naman arogante noh.

"Sorry din. Friends?"

Nagulat ako nung inoffer nya sakin ung hand nya. Nakatingin nga lang ako sa kamay nya eh. I mean nagload pa yung utak ko sa sinabi nya.

"Ah... Friends." Nakipag-handshake na lang din ako.

When I looked up at him, I saw him smiling brightly at me.

I just can't help but to smile back at him.

The Vacant SeatWhere stories live. Discover now