"အဟမ်း ခဏဘဲနော် ယွန်း"
"အိုး ရက်စ် ! မင်းလက်ခံလိုက်ပြီနော် ပြီးမှစိတ်မပြောင်းကြေး"
လေထဲကိုလက်သီးတွေပစ်ပစ်ထိုးနေသော ကောင်လေးကဘယ်လောက်ပျော်နေကြောင်းကို ကြည့်ရုံနဲ့သိနိုင်သည်။ သူခဏခဏပြောလေ့ရှိတာက ရုပ်ရှင်တွေထဲကလို ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်ကခေါင်မိုးပေါ်မှာထိုင်ပြီး ကြယ်တွေကြည့်ချင်သတဲ့လေ။ ထိုသို့ ဂျယ်ယွန်းပူဆာတိုင်းလည်း ဟွန်းက တစ်ခါလေးမျှခွင့်မပြုခဲ့ပါ။
ငယ်သေးတယ် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမထိန်းနိုင်ရင် ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့၊ ညဘက်က လေအေးတွေအများကြီးတိုက်တယ် အအေးမိမှာစိုးလို့၊ အဆောင်မှူးတွေ့သွားရင် အဆူခံရမှာစိုးလို့ အစရှိသော အကြောင်းပြချက်အမျိုးမျိုးတို့နဲ့ ပိတ်ပင်ခဲ့သည်။ ဂျယ်ယွန်းကလည်း သူ့ပြောစကားကို အထွန့်မတက်ဘဲနားထောင်ခဲ့ပါသည်။
ငါက ဒီတစ်ခါတော့ လိုက်လျောပေးလိုက်မယ်။
ယွန်းငယ်ပျော်ရွှင်ဖို့ကဘဲ ငါ့အတွက် နံပါတ်တစ် နံပါတ်နှစ်နဲ့ နံပါတ်သုံး။
ꕥ
လပြည့်၀န်းရဲ့ အလင်းရောင်က ဂျယ်ယွန်းတို့အဆောင်ခြံထဲကို ဖြန့်ကျက်အလင်းပေးထားပေမဲ့ နီညိုရောင်အုတ်ကြွပ်မိုးထားတဲ့ နှစ်ထပ်တိုက်လေးရဲ့ ပထမထပ်ခေါင်မိုးပေါ်က ကောင်လေးနှစ်ယောက်ဆီကိုတော့ရောက်မလာနိုင်။ ဒီနေ့မှ ကြယ်တွေကလည်း တောင်းမှောက်ထားသလို မြင်နေရတဲ့မျက်စိတစ်ဆုံး အပြည့်အသိပ်။
ဂျယ်ယွန်းက ကြယ်တွေကိုနှစ်ခြိုက်စွာငေးတယ်။ ဟွန်းက ကြယ်တွေကိုငေးနေတဲ့ အလှတရားလေးကိုငေးတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အချိန်အတန်ကြာတဲ့အထိဘာစကားတစ်ခွန်းမှ မဟမိကြ။
လေအေးငွေ့ငွေ့ကစိမ့်ခနဲ ဖြတ်တိုက်လာတော့ ဂျယ်ယွန်းကိုယ်ကိုကျုံ့လိုက်မိတယ်။ ဒါကို သတိထားမိပုံရတဲ့ဟွန်းဟာ သူထိုင်နေတဲ့နေရာကနေ ဂျယ်ယွန်းနားကို တင်ပါးတစ်ရွတ်တိုက်ပြီးရွှေ့လာတယ်။
"ချမ်းနေပြီမလား ကြည့် ငါ့စကားမှနားမထောင်ဘဲ အနွေးထည်ထပ်၀တ်လာပါဆိုတာကို မ၀တ်လာဘူး တော်တော်လှချင်တဲ့မွေးနေ့ရှင်"
UNREAL - unicode
Start from the beginning
