"အြန္း..ေက်းဇူးပဲအေစာေမာင္လဲအေစာရဲ႕ပဲမႈန့္ဟင္းရည္နဲ႕မုန့္ဟင္းခါးကိုစားခ်င္ေနမိတာနဲ႕အေတာ္ပဲ"
မင္းသာစံအေရွ႕၌စကားေျပာေနၾကသူမ်ားကိုမင္းသာစံၾကည့္ရင္းသိလိုက္တာကဦးသခင္ဟာမ်က္ႏွာႏွစ္မ်ိဳးနဲ႕သူမိန္းမေတနဲ႕ၾကမ်က္ႏွာတစ္မ်ိဳးမင္းသာစံကိုစကားေျပာလွ်င္မ်က္ႏွာတစ္မ်ိဳး....
မင္းသာစံအေတြးထဲေမ်ာေနခိုက္
"ေမာင္..ေမာင့္ေနာက္ကသူက.."
"အေစာသူ႕နာမည္ကမင္းသာစံေမာင့္ရဲ႕အမ်ိဳးပါ"
အေစာေၾကာင္သြားသည္ေမာင္ဟာေမာင္အေမဘက္မွေကာအေဖဘက္မွအမိုးအေဆြမ်ညးနဲ႕အဆက္အဆံမလုပ္သည္မွာေမာင့္ေမေမဆုံးၿပီးကတည္းကဆို၅ႏွစ္ရွိခဲ့ေလၿပီခုလူကေမာင္အမ်ိဳးဟုေမာင္ေျပာေသာ္ညွားအေစာမယုံခ်င္သို႔ရာတြင္ေမာင့္ကိုယုံသည္ဟန္သာလုပ္၍မင္းသာစံဆိုသူအားႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္လူႀကီးမင္း"မင္းသာစံ"."
"ဟုပ္ကြၽန္ေတာ္လည္းဝမ္းသာပါတယ္မေစာျမ"
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ဦးသခင္အိမ္ထဲသို႔အတူဝင္လာၾကသည္ေစာျမဆိုသည္သူကအိမ္ေရွ႕၌ပင္ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားသည္
"မင္းသာစံမင္းအဝတ္အစားလဲၿပီးရင္ထမင္းစားခန္းထဲလာခဲ့ၿမိဳ႕ပတ္လာေတာ့မင္းလည္းဗိုက္စာေနေလာက္ေရာေပါ့"
"လာခဲ့မယ္ဦးသခင္ကြၽန္ေတာ္လည္းဗိုက္စာေနၿပီ"
စားပြဲေပၚ၌ဟင္းရည္ျဖဴပ်စ္ပ်စ္ႏွင့္မုန္ဖတ္မ်ားကိုတစ္ပန္းကန္စီခြဲထည့္ထားသည္မင္းသာစံဟာငယ္စဥ္ကတည္းကအိမ္ထဲမွအိမ္ျပင္ထြက္ခြင့္မရွိအိမ္မွာသာေနမိခင္ႏွင့္ဖခင္ညီမေလးတို႔ႏွင့္သာျပည့္စုံခဲ့သည္ဤသည္ကိုကမာၻလို႔သတ္မွတ္ခါေနထိုင္လာသည္မွာ၂၅ႏွစ္
ပဲမႈန့္ႏွင့္ခ်က္ေသာမုန့္ဟင္းခါးသည္မင္းသာစံအႀကိဳက္ဆုံးပင္မင္းသာစံရဲ႕မိခင္ဟာအျခားသူမ်ားကဲ့သို႔မဟုပ္စီးပြားရွာရသည္ကိုဝါသနာပါသည္။အေမကအေဖနဲ႕အတူကုန္သည္လုပ္သည့္အတြက္အိမ္မွာသိပ္မေနအိမ္မွမိသားစုစုံလွ်င္ပဲမႈန့္ဟင္းရည္ခ်က္ခါမုန့္ဖတ္ႏွင့္စားၾကသည္ထိုအခ်ိန္မ်ားဟာလြန္ခဲ့ၿပီျပန္မရနိုင္ေတာ့...မင္းသာစံေတြးရင္းမ်က္ရည္ဝဲလာသည္။
"မင္းသာစံမစားဘူးလား"
"စားမွာပါဗ်ဦးသခင္ရဲ႕"
သည္ေကာင္ေလးအိမ္ကိုလြမ္းသည္ထင္...မုန့္ဟင္းခါးဟင္းရည္ကိုၾကည့္ၿပီမ်က္ရည္ဝဲေနသည္။
____________________________
မင္းသာစံအခန္းျပတင္းဝမွေန၍ေကာင္ကင္အားၾကည့္ေနမိသည္အခ်ိန္ကုန္သည္မွအလြန္ျမန္ဧ။္မင္းသာစံဦးသခင္အိမ္ကိုေရာက္သည္မွတစ္ပတ္ရွိၿပီဒဏ္ရာလဲေပ်ာက္ေနၿပီျဖစ္ရာသူျပန္ခ်ိန္နီးလာေလၿပီ..
သူေတြးေနခိုက္အိမ္ေပါက္ဝမွေန၍လူအရိပ္.....
"မင္းအခုဘယ္သြားမလို႔လဲ"
မင္းသာစံသိခ်င္၍ၿခံဆင္းဖို႔တံခါးဝအေရာက္ေပၚလာသည့္ဦးသခင္
"ဟိုဟာ...ၿခံေရွ႕လူရိပ္"
"အဲ့ဒါငါ"
"လာခဲမင္းမအိပ္ခ်င္ေသးရင္အိမ္ေခါင္းရင္းမွာထိုင္ရင္းစကားေျပာရေအာင္"
"..........."
"မင္းဒဏ္ရာသက္သာၿပီလား"
"ဟုပ္ေပ်ာက္ၿပီထင္ရတာပါပဲ"
"မင္း...."
"ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္"
"အခုမင္းအေျခအေနကျပန္စရာအိမ္လဲမရွိမင္းရဲညီမေလးဘယ္မွာမွန္းလဲမသိအဲ့ေတာ့မင္းသာအတင္ေျပရင္ဒီမွာဆက္ေနလို႔ရတယ္"
"ဟုပ္ေက်းဇူးပါဦးသခင္"
ၿပံဳး႐ႊင္စြားျဖင့္ေခါင္းတစ္ဆက္ဆက္ၿငိမ္ကာေျပာေနေသာေကာင္ကေလးဧ။္ပုံရိပ္ဟာေအးခ်မ္းသည္
သူရဲ႕မ်က္လုံးမ်ားကလေရာင္ေအာက္၌ေတာက္ပကာၾကည္လင္ေနဧ။္
"ရပါတယ္ငါအိမ္မွာလူတစ္ေယာက္စာပိုလာ႐ုံပဲ"
သခင္ဆန္းမင္းသာစံကိုၾကည့္ရင္းၿပံဳးမိဧ။္ဤကေလးသည္အ႐ူးႏွင့္တူသည္
"ဦးသခင္ကြၽန္ေတာ္ေလအိမ္ကိုလြမ္းတယ္"
"မင္းဒါကပထမဆုံးအိမ္ျပင္ထြက္ဖူးတာလား"
"ဟုပ္တယ္"
"မင္းေျပာဖူးတယ္စညသင္ဖူးတယ္လို႔ေလ"
"ဟုပ္တယ္ကြၽန္ေတာ့အေမကရန္ကုန္ကေလအေဖနဲ႕ေတြ႕ၿပီးလို႔သာေက်ာက္ရဲကိုေျပာင္းလာခဲ့တာ"
"သူကအရမ္းလွတယ္ေဖေဖကအရမ္းတည္တယ္ကြၽန္ေတာ္နဲ႕စကားအမ်ားႀကီးမေျပာဖူးဘူးကြၽန္ေတာ့္ညီမေလးကအရမ္းေဆာ့တယ္ကြၽန္ေတာ္တို႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လု႔းအိမ္ထဲကအိမ္ျပင္မထြက္ဖူးဘူးဒါမဲ့အျပင္ေလာကမွာဘာေတျဖစ္ေနလဲအကုန္ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုေျပာျပတယ္သင္ေပးတယ္"
____________________________
12,8,2021
Up-thu-fri
1935ျမန္မာနိုင္ငံလြန္လပ္ေရးအတြက္ႀကိဳးစားေနစဥ္ကာလအပိုင္းအျခား
DU LIEST GERADE
ရေနံံ့သာ၌
Historische Romaneအလောင်းစည်သူမင်းလက်ထက်မှစ၍မူလပထမအမည်နာမရေနံ့သာမှာရေနံချောင်းဟုအမည်အပြောင်းလဲခံလိုက်ရတဲ့ရေနံံ့သာခေါ်ရေနံချောင်း သည်လိုမထင်မရှားဤမြို့လေးမှာဘယ်လိုခန်းနားမှု ဘယ်လိုဆန်းကြယ်မှုတေရှိနေမလဲ မြို့ငယ်လေးပင်မဲ့အချစ်တစ်ခုပေါက်ဖွားဖို့အတွက်တော့လုံလောက်သည်ထက်ပို...
part(3)zawgyi
Beginne am Anfang
