𝓛𝓲𝓶𝓸𝓷𝓵𝓾 𝓴𝓮𝓴

「 Chapter; Final Part-Last 」

“Ee,” dedi kafasını dağıtmak istercesine. “Benim oğluşum ne yapıyormuş?” kafasını kucağındaki genç kızın şişmiş karnı ile buluşturup konuştuğunda Y/n büyük bir kahkaha attı. Hissettiği tekmeyle birlikte gözleri ışıl ışıl parlayan Katsuki kıza döndü. “Tekmeledi!” “Babasıyla konuşmak istiyorsa demek ki.” Gülümseyerek karşılık verdiğinde başıyla onayladı ve tekrar kulağını kızın karnına dayadı.

Tanrım, teşekkür ederim.

Kucağındaki bedeni biraz daha sarmaladı şefkatle, o kadar korkmuştu ki. Huzuru bulduğu şu vakitler kendisi için pahabiçilemezdi. Son zamanlarda oldukça fazla Villain saldırıları oluyordu ve bu belli ki bilinç altını kötü etkilemişti.

Bir müddet öylece birbirlerine sarıldıktan sonra genç kız kalktı ve Katsuki'yi peşinden sürükledi. “Yatalım artık, yarın işe gideceksin. Yorgun olmanı istemiyorum, ayrıca izin almayı unutma.” kafasıyla onayladıktan sonra yatağa girdi ve gözlerini yumdu. Küçük kızı ve karısı kollarının arasındayken bu sefer kabussuz ve huzur dolu bir uykuya daldığını biliyordu. Küçük kızının uzun, kül sarısı saçlarını okşarken sevdiği kadının çiçek kokularıyla uykuya dalmadan önce düşünebildiği tek şey; canı pahasına da olsa ailesini koruyacağıydı.

~

Yorgun argın işten çıktıktan sonra eve adımladı Katsuki, bu gün de bir ton vaka ile uğraşmış bir ton insan kurtarmıştı. Kapıyı açtığında eve hakim olan atmosfer kaşlarını havalandırmasına ve sırıtmasına neden oldu. Salona geçtiğinde etraftaki mumlara, gül yapraklarına baktı. Genç kız üzerindeki kendisine oldukça yakışan elbiseyle görüş açısına girdiğinde sırıtışını genişletti, genç kızın belini kavradı ve kendisine çekip öptü. “Limonlu kek mi yedin sen yine?” diye sorduğunda kız utançla bakışlarını kaçırmış hazırladığı masaya kurulmuştu.

Katsuki üstlerini değiştirdikten sonra genç kızın karşısına kuruldu, önündeki yemeyi yemeye koyulmuşken sordu. “Nereden çıktı bu birden bire?” “Hiç,” diye cevapladı kız aynı şekilde yemeğine koyulmuşken. “Dün gece gördüğün kabus yüzünden oldukça kötü bir ruh halindesindir diye düşündüm.” Katsuki sevgi dolu gözlerini karşısındaki dünyalar güzeline çevirdi ve gülümsedi. “Ç/a nerede?” kızını sorduğunda Y/n kafasını kaldırdı. “Babaannesinde.” Tekrar gülümsedi sarışın.

Derin bir nefes aldı, çok mutluydu. Huzurlu bir hayatı, her daim sevdiği karısı, bir kaç ay sonra doğacak oğlu ve tatlı mı tatlı kızı vardı, yanındaydılar, yaşıyorlardı. “Seni seviyorum,” deyiverdi birden bire. Genç kız şaşkınlıkla kaldırdı başını. Evliydiler ve bu oldukça normal olabilirdi fakat Katsuki kolay kolay bu tür sevgi kelimeleri kullanan insanlardan değildi. Gülümsedi, “Ben de, ben de seni seviyorum.”

Sevgi dolu bir muhabbet ile yemeklerini sonlandırdıklarında genç kız ayaklandı ve mutfağa adımlamadan önce sordu;

“Limonlu kek ister misin?”

“Hiç sormayacaksın sandım.”

Genç kız kek ile beraber döndü ve tekrar kuruldu masaya. Önündeki şarap kadehini aldı, okulun terasında yaptıkları gibi yaptı ve kekten bir parça aldı kadehini içine. Katsuki bir an karşısında genç kızın lisedeki halini gördüğüne yemin edebilirdi, aynı şeyi yaptı ve kadehini keke batırdı. Bir an da ikisi de o gün terastaki çocuklara dönüvermişti; Genç kız o masum, peri kızı hallerine, Katsuki ise başındaki kral taçlı çocuğa.

Katsuki'nin ilk birinciliğini aldığı kutlamada yaptığı gibi kocaman gülümsedi genç kız, gözleri parlıyordu.

“Bir numaralı kahramana!”

Katsuki limonlu kek dolu kadehini genç kızın kadehi ile tokuşturmadan önce sırıtarak söyledi. Başındaki hayali kral tacını hissedebiliyordu.

“Bir numaralı kahramana...”

Eveet, uzun bir serüvenden sonra buradayız, finaldeyiz.

Söylemek isterim ki elimde limonlu kekim ile başladığım bu hikayeyi elimde limonlu kekim ile bitirmenin verdiği gurur içerisindeyim.

Wattpad üzerinde okuduğunuz en mükemmel kitap değil veya en profesyonelce yazılmış olanından. Belki bazılarınınız hiç umursamayacak bile ama bu kitabın final vermesi içimde bir boşluk yaratıyor. Bu kitabımı seviyordum, kitabımdaki Y/n'yi, soft anlarıyla dolu Bakugou'yu oldukça özleyeceğim.

İlk başta kötü son ile bitirmeyi kafamda planlanmıştım fakat daha sonra hem ilk kitabım olduğu için hem de siz limonlu keklerime kıyamadığım için mutlu sonla bitirdim. Ama tabiki benim için bir önceki bölüm asıl final.

Bu kitabı yazdığım dönem boyunca oldukça kötü hissediyordum, eh hala geçtiği söylenemez ama yanımda olduğunuz ve güzel yorumlarınızla, oylarınızla kitabımı taçlandırdığınız için hepinize çok teşekkür ederim. Kitabımın git gide battığını hissettiğim için final verdiğimi de söylemeden geçemeyeceğim.

Şimdi sizden bir ricada bulunacağım, bu satıra bu kitabı okurken neler hissettiğinizi bir iki cümle de olsa yazmanızı istiyorum.

Ve bu satıra da kitaptan alıntı yaparak sizi en çok etkileyen, heyecanlandıran, aklınızda en çok takılı kalan cümleleri veya paragrafları yazmanızı istiyorum.

Biliyorum pek öyle edebi değeri olan bir kitap değildi ama umarım ki şu kitap dolu Wattpad'de kalbinizde yer edinebilmiştir eksiklerle dolu kitabım.

Bir diğer kurgum “KAYIP EVREN ATLASI”nda buluşmak üzere.

Sizleri çok çok seviyor ve bu kitaba veda etmeden önce Katsuki'nin size söylemek istediği sözlerle perdemi kapıyorum.

“Senin şövalyen olacağım ve seni benden almaya çalışan bütün kötü adamlarla savaşacağım, tamam mı? Her şeyi düzelteceğim, söz veriyorum, her bir yaranı tek tek saracağım. Tekrar kanamalarına sebep olan kim olursa olsun, kalan son gücümle olsa bile savaşacağım. O yüzden zırhımı kuşanmama ve elini tutmama izin ver, prenses.”

Sağlıcakla kalın limonlu keklerim.

~𝓵𝓲𝓶𝓸𝓷𝓵𝓾 𝓹𝓸𝓹 𝓴𝓮𝓴