"မင္းေတာ့! "

အဏၰဝါရ႕ဲ ေဘာပင္က အလကၤာ့ေခါင္းေပၚ
မိတ္ဆတ္ေလတယ္။ မနာေပမယ့္လည္း
အလကၤာက မူရာမာယာမ်ားစြာ ငိုခ်င္းခ်ေလရဲ့။

"အာ့.. အစ္ကို ။ စတာကိုတကယ္ေခါက္ရလားဗ်"

" မင္း အပိုစကားမေျပာနဲ႔။ ဘာမွမနာဘူး။
သြား!  အတန္းျပန္ၿပီးစာလုပ္ေတာ့။
ဘယ့္ႏွယ္ ကိုယ့္အတန္းကိုယ္မေနဘူး။ အားေန
ငါ့ဆီပဲ လာလာေနတာ ။ မသိရင္ငါကသူ႔အေဖႀကီး
က်လို႔"

"အစ္ကိုက ရက္စက္လိုက္တာ "

"မင္း မသြားေသးဘူးလား "

"သြားမွာပါ ။ သြားမွာပါ ဟြန္႔ "

အံက်ိတ္ျပတဲ့ အစ္ကိုက အိပ္ကပ္ထဲထည့္သိမ္းထား
ခ်င္စရာေလး။ အစ္ကိုက သူ႔ထက္
အရပ္ပို႐ွည္ေနေပမယ့္လည္းေပါ့။ အရပ္က
ကိစၥမ႐ွိပါဘူးေလ။ ေဖေဖကေျပာတယ္။
ကိုရင္ဝတ္ၿပီးရင္အရပ္႐ွည္လာလိမ့္မယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္က်ရင္ ေဖေဖ့ကို
ကိုရင္ဝတ္ေပးဖို႕ပူဆာရမယ္လို႔လည္း ၾကံစည္ထားတယ္။

စာေမးပြဲေျဖၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့
အလကၤာက ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြနဲ႔
အစ္ကို႔ အခန္းဆီေျပးေတာ့တယ္။

အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ အစ္ကိုက
ႏွစ္ဆင့္ခ်ိဳင့္ေလးပိုက္လို႔ ျပတင္းေပါက္ဆီေငးေနေလ
တယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္ပံုမ်ား။

အလကၤာ ေက်ာင္းျပတင္းကမွန္ေပၚအရိပ္ထင္ေနတဲ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။
ေမေမ လိမ္းေပးလိုက္လို႔ အုန္းဆီေတြရႊဲေနတဲ့
ေဘးခြဲဆံပင္ေလးကိုတစ္ခ်က္သပ္လိုက္ေသးတယ္။

အလကၤာကခ်စ္စရာေလး။ အစ္ကိုကေသခ်ာေပါက္
ခ်စ္မွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ထဲအမႊန္းတင္လိုက္ရင္း
အစ္ကို႔ဆီလွမ္းလာခဲ့ေတာ့တယ္။

"ဝါး! "

"ေမေမ့!"

႐ုတ္တရက္လန္႔သြားေအာင္စဖို႔ တိုးတိုးေလးေလ်ွာက္
လာေပမယ့္ အစ္ကိုက အလကၤာ့ကို ဦးေအာင္လွန္႔
လိုက္ေတာ့ အလကၤာ့လိပ္ျပာေလးကလြင့္သြားသလိုပဲ။

"အစ္ကိုကဗ်ာ ။ လန္႔သြားတာပဲ ။
ကြၽန္ေတာ္လာေနတာဘယ္လိုသိလဲ "

မောင့်ကိုမှ ချစ်မိနေပါတယ် <<ေမာင့္ကိုမွ ခ်စ္မိေနပါတယ္>>Kde žijí příběhy. Začni objevovat