.............................................................
"Xing... လူတခ်ိဳ႕က ေသၿပီးရင္ အစြဲလန္းႀကီးၾကတာမို႔ ဝိဉာဥ္ျဖစ္ရတယ္တဲ့... ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သနားဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္... သူတို႔ စြဲလန္းခဲ့တဲ့အရာေတြေၾကာင့္ ဝိဉာဥ္ဘဝေရာက္ခဲ့ရေပမယ့္ သူတို႔ကိုမျမင္နိုင္တာမို႔လို႔ သူတို႔ေခၚရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွမၾကားနိုင္တာမို႔လို႔ အရမ္းကိုဝမ္းနည္းၾကမွာပဲေနာ္..."
သရဲအိမ္ကအထြက္ ကစားကြင္းေလွ်ာက္လမ္းေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္ေနၾကရင္း အဆိုးေလးက သူ႕ကိုေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေတြးဆဆႏွင့္ေျပာေနေသာေကာင္ေလးမွာ လူႀကီးပုံမနည္းဖမ္းထားေသာကေလးေလးႏွင့္တူတာေၾကာင့္ သူဟက္ခနဲရီလိုက္မိေတာ့ အဆိုးေလးက လွည့္ၾကည့္လာသည္။
"မင္းေလးက သရဲေတြအတြက္ေတာင္ေတြးၿပီး စိတ္ပူေပးေနတာပဲေနာ္... ေတာင္ပံမပါတဲ့နတ္သားေလးပဲ... အဟက္..."
"Jun ကအတည္ေျပာေနတာကို... Zhang Yixing ႀကီး... လူကို႐ြဲ႕ေနတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူး... ကိုယ္ကအတည္ေျပာတာ... ဆက္ေျပာ... ဆက္ေျပာ..."
ထိုအခါ အလိုမက်ဟန္ႏွာေခါင္းတစ္ခ်က္ရႈံ႕သြားေသာေကာင္ေလးက သူ႕ကိုလက္သီးဆုပ္ေသးေသးေလးႏွင့္ လိုက္ထုေလသည္။ အရာအားလုံးက အေႏွးျပကြက္တစ္ခုကို ၾကည့္ေနရသလိုပင္။ သူ႕ကိုေျပးလိုက္ေနေသာ ေကာင္ေလး၏ဆံသားႏုႏုတို႔က ေလအေဝွ႕မွာ စည္းခ်က္က်က်လြင့္ေနတိုင္း... ညေနဆည္းဆာေနေရာင္က ေကာင္ေလး၏ မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ႏွင့္ ႏွာတံစင္းစင္းတြင္ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေလတိုင္း... အၾကည့္မလႊဲမိသည့္ သူက ရင္ခုန္သံေတြျမန္လာေလျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဆက္မေျပးဘဲ ေၾကာင္ၿပီးေငးေနမိေသာ Yixingသာ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ အထုခံရေလသည္။
"Roller Coaster စီးမယ္ေဟ့..."
"မစီးဘူး... ကိုယ္မူးတတ္တယ္..."
"တစ္စုံတစ္ေယာက္ေတာ့ ေၾကာက္ေနပါၿပီ... တန္...တန႔္...ဒန္..."
"ဘယ္သူကေၾကာက္တာလဲ... စီးမယ္ကြာ... စီးမယ္..."
အဆုံးသတ္မွာေတာ့ အသက္ထြက္မတတ္ေအာ္မိတာက ေဟာဒီက Yixing ပင္ျဖစ္ပါသည္။
YOU ARE READING
My cool breeze ( completed )
Fanfiction[Zawgyi] ခ်န္ပစ္ခဲ့တဲ့သူနဲ႕ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့သူမွာ ဘယ္သူကပိုၿပီးနာက်င္ရမလဲလို႔ ေမးၾကတဲ့အခါ အေျဖက ခ်စ္ရင္ခ်စ္သေလာက္နာက်င္ရပါသတဲ့ ကိုယ့္ေလေျပငယ္... [Unicode] ချန်ပစ်ခဲ့တဲ့သူနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့တဲ့သူမှာ ဘယ်သူကပိုပြီးနာကျင်ရမလဲလို့ မေးကြတဲ့အခါ အဖြေက ချစ်ရင်ချစ်သလ...
Part 5
Start from the beginning
