Karanlık Sevgilim(Tamamlandı)

1.Bölüm ''Metrobüs''

Bazen hayatta her iştegin şey olmuyor işte.Tam herşey bitti,düzene girdi dediginde yine bir problem çıkıyor.Unutulmuyor bazı şeyler.Tıpkı bomboş bir defter gibi.İhtiyacın olan tek şey ucu açık bir kalem ve bir silgi.Ama aslında silgi hiçbir işe yaramıyor.Yazdıgın yazıyı ne kadar silsende az olsada orda hep izin kalacak,ancak üzerinden tekrar geçene dek.

Zaten sıkış tepiş olan metrobüste ne kadar daha ilerliyebildik bilmiyorum.Kafamı çeviremeyecegim bir alanın olmaması ayrı bir durum.Elimdeki agır olan valizin olması apayrı.

Tamam sıradaki durakta inecektim.Bir an telaşa kapıldım,kendimce arka kapıya ulaşmak için kaç insanı iteleyip kakalamam gerektigini hesaplıyordum.

Ve sonunda durdu.Tam aceleci bir şekilde adımımı attım ki.Atamadım..Hemen daha hızlı bir şekilde kendimi ileri dogru atmaya çalıştım ancak imkansızdı.Valizim! Valizim sıkışmıştı.Bir yandan valizimi çekmeye çalışıp bir yandan ise nerde oldugumu kontrol etmeye çalışıyordum.Ne yazık ki inecegim yerin biraz ilerisindeydim.Son bir hırsla valizimi çekmeye çalıştım.

''Hey,ne yapıyorsun sen.''dedi bir ses.Üzerime alınıp yüzüne anlamsız bir şekilde baktım.Şuan umrumda degildi.Umrumda olan tek şey valizimdi.

''Sana diyorum ayagımı ezdin.''bu aynı sesti.Ancak sesin sahibi şuan karşımda sinirli bir şekilde duruyordu.O bana hakaret ederken ben ise valizimi kurtarma mutlugumu yaşıyordum.

''Tamam,özür dilerim.''deyip metrobüsten çıktım.

Duraktan biraz daha önde indigim için siteye dogru yürümeye başladım.Benimle beraber oda indi.Kafamı arkaya çevirdigimde telefonla ugraşıyordu.Bir an beni takip ettigini düşündüm.Belki bir sapıktı,ya seri katilse ?

Bir an bu saçma düşüncelereminden arınıp valizimi iteklemeye koyuldum.Fazlasıyla agırdı,halbuki çok az kıyafet koymuştum.Çünkü ablamda sadece 3 hafta kalacaktım.

Ablam 2 sene önce burdaki bir üniversiteyi kazandıgı için buraya yerleşti.Hem kafa dagıtmak için hemde ablamı özledigim için bende gelmek istedim.Ancak annemler gelmedi,haftaya onlarda gelmeyi planlıyorlar.

Siteye girdigimde,kocaman bir bahçe ve harika bir havuzla karşılaştım.Mükemmel görünüyordu.Kış olmasaydı kesinlikle zamanınım büyük bir bölümünü havuzda geçirirdim.Ancak havanın dondurucu bir sogugu var.Daha fazla beklersem soguktan donacagımı bildigim için hemen apartmana girdim.Ancak hala arkamdaydı ve hala telefonla ilgileniyordu.Amacı ne bu çocugun ?

Valizle birlikte kendimide asansöre attım.Asansör tam kapanacakken kapıya dokanan bir elle geri açıldı.Bu o çocuktu.Metrobüste ayagını ezdigim çocuk.

Artık dayanamayıp sormam gerektigini düşündüm.

''Beni takip mi ediyorsun.''Sordugum soruyla yüzü birden farklı bir hal aldı.Sanki saçmalama dermiş gibiydi.

''Saçmalama.''Hala inanmadım,dogruyu söyleyene kadar susmayacagım.

''Yalan söylüyorsun.''Gözlerini devirip karşılık verdi.

''Aptal mısın seni neden takip edeyim ?''Ne dedi o ?Aptal mı ?Ukala şey.

''Bal gibi takip ediyordun,inkar etme.''Eliyle sus işareti yaptıktan sonra cevabımı almıştım.

3 kata basıp çıkmamızı bekledim.Asansörde tuhaf bir hava vardı.Birden heryeri sessizlik kapladı.Asansörün feci sallanmasından sonra sessizlik benim bagırmamla bozuldu.

''Ne oluyor ?Düşüyormuyuz.''Kalbimin hızlı atışına engel olamıyordum.Asansorde kalmak en büyük fobilerinden sadece birisi.Soruma yanıt alamayınca tekrar ettim.

''Asansördemi kaldık şimdi ?''Onun bu rahat havalarına gerçekten hayran oldum bense şuan burda ölebilirim.

''Hayır kalmadık.''deyince büyük bir oh çektim.''Sadece asansörde küçük bir arıza var biraz sallanıyor,sen bu kadar korkakmıydın ?''dediginde biraz rahatladım.Bu asansörde kalmaktan kalmaktan daha iyidir diye düşünüyorum.

Şuan asansör gerçekten çok sallanıyordu.Tam durdu derken asansör son hamlesini yapıp bizi yere yapıştırdı.

''Aaa.''Agzım bir anda kocaman açıldı.

Şuan çok yanlış bir pozisyondaydık,bizi görenler kesinlikle yanlış anlarlardı.Üzerimdeydi ve şaşkınlıkla yüzüme bakıyordu.Bir sallanmadan sonra ne ara buralara geldik hala anlayamadım.Çok fazla agırdı.Belliki düzenli spor yapıyor.

Asansörü 2. kez sessizlik kapladı.İkimizde şuan susuyor ve kıpırdamıyorduk.Olayın yanlış yerlere gidecegini anlayıp üzerimden kalkması için kendimi çekmeye çalıştım.

''Fazla agırsın.''Şuan üzerimdeyken onu inceleme fırsatı buldum.Harika ötesi saçları ve kumral teniyle oldukça etkileyici görüyordu.Tabi olaganüstü kaslarından hiç bahsetmiyorum.Nefesini şuan yüzümde hissedebiliyordum.Fazla yakındık.

''Kalk istersen.''Ah,evet.Asansörde nihayet durmuştu.Oda durumu anlamış olacak ki üzerimden kalktı.Kapı açıldıktan sonra ikimizde ayaga kalktık.

''Bu olanları kimseye anlatmıyorsun.''Nedenmiş ?Tabi anlatmamda,ne yalan söyleyim sebebini merak ettim.

''Senin gibi aptal bir kızla adımın duyulmasını istemiyorum çünkü.''Aptal mı ?Az önce üzerimdeyken hiç böyle demiyordun ama.

''Bana aptal diyemezsin.''Cevap vermeyip asansörden çıktı.Ardından bende çıktım.

Cebinden anahtar çıkarıp karşımızdaki kapıyı açtı.Tam içeri girecekken soracagım soruyla onu durdurdum.

''Yoksa sen burdamı oturuyorsun.''

''Yan komşunuzum aptal.''Yine umursamazlık,yine tersleme.3 hafta bunun yüzünü görmek gerçekten zor olacak.