Her zamanki gibi tokyo'nun kalabalık nüfusu ve araçların o dayanılmaz sesleri, alarm kurmaya bile gerek kalmıyordu. neden böyle kulağıma ızdırap çektiren seslere katlanıyordum ki... yaşama devam edebilmek için burada kalmam gerek. ••••• Hiroto-tchhh, her gün bu sesler...kulaklarıma resmen işkence. -saate bakmam lazım * Tam telefonu alıp bakacakken telefon birden suratıma düştü, canımın fena acıması...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
- ağğhhh kahretsin yüzümmm SAAT 9.45 -NEEEE!!!!!!! Kahretsin yine mi geç kaldım?!?!? Onca çıkan sese rağmen hem de, pffff -AGHHHH acele etmem lazım * Dolabı açıp okul kıyafetlerini aramaya başladım dün gece odayı öylece dağınık bırakmam bana bu konuda çok fazla sorun oldu. Hiroto- sonunda! Bulmam çok fazla zamanımı aldı zaten acele edip giyinmem lazım. * Kıyafeti kaldırıp inceledim ve yine bir sorun daha...hhhh Hiroto- ahh ne bekliyordum ki bu lanet olası kıyafetleri gelişi güzel dolaba fırlatırken aklımdan ne geçiyordu ki, kırışmakta haklılar. * Kırışmış kıyafetleri alıp hemen ütülemeye başladım, çok acelem olduğu için fazla belli olmayacak kadar ütü yapıp giyindim. Giyinmem ve çıkmam bir oldu. Tek hedefim geç kaldığım okula daha fazla geç kalmamaktı bu yüzden de bir olimpiyat koşucusu kadar hızlı koşmaya başladım. Okulun girişine varınca aklımdaki şey yine ceza yiyecek olmamdı ne kadar da acınası biri olduğumu biliyorum...hhhh
