ÜÇ RENK AKADEMİSİ

Dramatikleşmeyeceğim.

Medyada Max var.

Ben gözümü revirde açtığım sırada, beyaz dar kapıdan tam 6 kişi ,sanki bir dolabın içine sıkışmışta dolabın kapağını açmışlar, odaya daldı. İlk giren ise Adam'dı. Sonra Max ve Lydia.
-Vee 1. Adam Hagon 2. Max Selvor ve 3. Lydia Mikan Ama kazanan hepiniz.
Tabikide neler olduğunu biliyordum. Yarış yapmışlardı. Zaten nefes nefese kalmışlardı.
Lydia yanımdaki koltuğa geçip kafasını koydu. Terli halinden belliydi yine kendini zorlamıştı. Üstünde mor bir buluz altındada dar paça kot vardı ve çalışma dersinde be dışarı çıkarken giydiği pembe siyah spor ayakkabıyı giymişti.
Diğerleri de normal günlük giyinmişlerdi ve karşımda dikiliyorlardı. Çünkü Lydia yanımdaki tek beyaz koltuğa kurulmuştu ve kalkacağa da benzemiyordu. Lydia'ydı bu tabikide benim gibi rahatına düşkündü. Bu da kanka olma sebeplerimizin milyonda biriydi. Ben kıkırdayınca Lydia dönüp bana baktı.
-Ne var? Dedi. Gerçekten anlamamıştı. Bu defa hep beraber güldük.
-Ne var ya neden gülüyorsunuz?
Marcus olayı açıklama girişiminde bulundu.
-Ee Lydia, hani oturduğun o koltuk varya hani diyoruz ki o koltuğun buradaki tek koltuk olduğunu farkettiğini umarım.
- Tamam kalktım.
Lydia kalkınca kimse oturmadı.
-Tamam biriniz geç-
Ben sözümü söylemeden Bayan Margeret içeri girdi. Susmak zorunda kaldım.
-Caitlin, tatlım merhaba, haberini aldım.
Neyin haberini alıyor acaba? Görünme-
zin tekinin gelip beni dövdüğü mü söylenildi ona? Böyle düşününce komik gelmeye başladı. Ama karşımda ciddi gözlerle endişelenmiş şekilde bana bakan Bayan Margeret'ı tekrar fark edince beynim otomatik olarak cevap verdi.
-Ah sorun yok Bayan Margeret. Sadece...
-Bilinmeyen bir yumruk, tekme veya işte göremedikleri biri onu dövmüş.
Bu açıklama için Max'e teşekkürlerimi sunuyorum. Ya Max ben iki saattir öyle bir şey dememek için uğraşırken sen ne diyon farkında mısın? Kızlar seni böyle görse bırak öğle yemeğinde yanına gelmelerini koridorda görseler selam bile vermezler be benim yakışıklı kankim Diye bir yorum geldi iç sesimden.
Sonra Bayan Margeret her zamanki ciddetiyle arkadaşlarıma döndü.
-Çocuklar sizden biraz izin isteyebilir miydim? Caitlin ile bir konu konuşmam gerekte.
Bayan Margeret'tı bu asla "şey" demezdi.
Çıkarken Max'in gözlerinde "Çocukluk mu kaldı hocam ya."der gibi baktığını görebiliyordum.
Hepsi çıkınca Bayan Margeret bana döndü.
-Caitlin sence bu onların yüzünden midir? Aranızda bir bağ mı var?
-Bilemiyorum Bayan Margeret.
-Yani sen sadece bir anda biri sana vuruyormuş gibi hissettin.
-Evet.
-Tamam sen endişelenme ben onları arayacağım. Daha dikkatli olmalarını isterim. Sende yine bir şey olursa korkma bana haber gelir zaten.
-Tabi. Teşekkürler.
Sonra odadan çıktı. Zil çaldığı için Lydia kafasını uzattı onun üstünden kafasını çıkartan Erin'di.
-Gitmemiz lazım Caitlin.
-Seni seviyorum!
-Bende sizi kızlar! Diye bağırdım bende.
Tam çıkarlarken Erin tekrar geldi ve
-Caitlin! Lydia Kurt Tarihi için araştırma yapacakmış onun için seni almaya ben geleceğim.
-Tamam.
-Görüşürüz.
Erin gittikten sonra tekrar gelmesni beklerken biraz televizyondan dizi izledim. Sonra Erin geldi ve odama çıktık.
Sabah gözlerimi açtığımda üzerimden tır geçmiş gibi hissediyordum. Umarım onlarda öyle hissediyordur.
Kalkıp, gerindim. Karşı yataktaki yorgun Lydia'ya baktım. Demek gece geç gelmişti. Yanına gidip onu kaldırmaya çalıştım ama tek duyduğum homurtulardı. Bende üstümü değiştirip saçımı yaptıktan sonra bu sefer Lydia'yı uyandıranilmiştim.
İlk dersimiz olan Vampir ve Büyücü tarihinde beklediğim konuya henüz gelmemiştik. Sonraki ders kurt tarihiydi. Dans dersinde de görevler verildi. Bu yılın ilk dansı meydan okuma olacaktı ve ayrılan grupları tahmin edin İsabellalar'a karşı biz.
Sonra tam beklediğim ders geldi. Dönüşüm.
Giyindik. Ariana ile dönüşümün ani duygu değişimleri ve bir duygunun fazla yaşanması sonucu dışında başka neler olabileceğini tartışıyorduk. Arkamızda da Erin be Lydia geliyordu. Dönüşücektik ve bu dersi seviyordum. Bizim tek büyümüz dönüştükten sonra yine aynı hale dönmemizdi kıyafetlerimizle falan. Tabi şu ana kadar özel gücü büyü olan kimse çıkmadı. Bizim bile büyü gücümüzün olması gerektiği söyleniyordu ve biz de o güçleri çıkartmaya çalışıyorduk. Bay Hamson (yazar adı kafasından buldu. ) geldiğinde hepimiz sıra olduk. Başta Adam çıktı. Attığı adımşar daha önce öğrendiğimiz gibi doğruydu ve sonra o kocaman siyah görkemli kurt çıktı ve başarılı bir şekilde sınır aldığımız iki ağaç arasındanda geçti. Bizde alkışladık. Sonra sıra Max'te idi. Onun kurt halini görmeden önce belki cılız ve seyrek tüylü olduğunu düşünebilirsiniz ama aslında yumuşacık tüyleri vardı ve o da kocamandı. O da adımları atarken birini atladı ama onu dönerek kapattı ve o beklediğim büyük, kocaman kurt çıktı.
Ve sıra bendeydi. Bende büyük, kocaman bir kurda dönüşüyordum ve o bembeyaz tüylerimin arasında patimde küçük bir siyah nokta vardı.

Bende teker teker adımları attım ama tam zıplamışken ayaklarım yani kurt halimde olduğumdan patilerim birbirine karıştı. Offfff ciddi olamazsın!

Hadi ama! Yılın ilk dönüşüm dersinde bu olamazdı.

Tam solumdaki ,sınırdaki, ağaca toslayacakken ve yine revirlere düşeceğimi düşünürken sağ tarafımdan bir şey beni hızla soluma, o gezmeyi çok sevdiğim yemyeşil çimenlere doğru, fırlattı. Ve sonra insan haline dönüştüm. Tokam çıkmıştı ve saçlarım o çimenlerin üzerine dağılmıştı. Umarım böcek yoktur. Diye düşündüm.
Korktuğum için gözlerimi kapatmıştım. O sımsıkı kapattığım gözlerimi açtığımda karşımda dağınık saçlarıyla, tanıdık ve ukalaca bulduğum gözleri görmem ve şok geçirmem bir oldu. O... beni kurtarmıştı. Diyeceğimi sandınız ama hayırrrrrr öyle bişi deyip dramatikleşmeyeceğim. O kütüğe toslasaydım anca bir kaç hafta yatardım revirde o kadar. Sonra kendimi Adrian'ın yüzüne bakakalmışken bulunca hemen düzelttim kendimi.
"Şeyyyy. Beni kurtardığın için sağ ol ama artık üstümden kalkabilir misin?" Dedim.
Bir dakika! Az önce ben "kurtardığın için" mi demiştim?
Merhaba arkadaşlar Evet çok geç kaldım ama üzgünüm. Sizce Caitlin'e ne oldu?Bayan Margeret'ın dedikleri hakkında bir fikriniz var mı lütfen yazın ve voteleyin.