Twin

Son Söz

|Finalden Önce Veda Notu'nun baştan yazılmış halidir.|

Hai,

Kullanıcı adı hatırlamada hiç iyi değilim. Zaten sizler de sürekli isim değiştiriyorsunuz. Ama şunu söylemden geçmek istemedim. Bu hikayeyi hepinize adıyorum. Yorum yapan, bana destek olan, sıkıntılı olduğumu hissettiğinde bana mesaj atan herkese bu hikayeyi bırakıyorum.

Bu hikayeyi yayınladığımda başından sonuna kadar kesinlikle hiçbir okunma amacı gütmedim. Çünkü ben yazdıkça rahatlayan bir kızım. Ve asla okunma uğruna yazamam. Aslında duygularımın okunması bile beni endişelendirir. Şu saatten sonra beni en iyi anlayan insanların başında sizler geliyorsunuz.

Hikayeye bir final vermiş olabilirim. Ama final vermiş olmam sizlerden ayrıldığım anlamına gelmez. Profilimde tüm hesaplarımı bırakıp öyle gideceğim. Bağlarını koparmak istemeyenler olursa bana oralardan ulaşabilirsiniz. Yada buraya bile mesaj atabilirsiniz. Gördüğüm anda cevap atacağıma emin olabilirsiniz. Dert dinlemede, tavsiye vermekte üstüme adam tanımam. Hatta en iyisi yazının sonuna ekleyeyim çünkü profilimde sürekli siliyorum onları.

Eğer bir gün kendimi daha iyi hissedersem bu hikayeyi baştan yazacağım. Bu yüzden herhangi bir ek bölüm yada epilog eklemeyeceğim. Ben onları mutlu sona ulaştırdım devamı sizlerin hayal gücüne kalmış. Belki bir gün gelip ek bölümlerin de eklenmiş olduğu hikayeye başlarım. Belki bunun arkasına eklerim belki yeniden hikayenin adında açarım bilemiyorum. Yani o anki ruh halime bağlı.

Sizden bir ricam daha var. Lütfen bu kurguyu benden başka kimsede görmek istemiyorum. Eğer görürseniz bana haber verip, hikayeyi şikayet ederseniz çok sevinirim. Biliyorum çok bencilce bir hareket olacak bu ama Twin benim için gerçekten çok önemli bir hikaye. Çünkü ben oraya kendimi bıraktım. Bu yüzden başka birinde daha görmek istemiyorum. Evet evet ben kesinlikle bencil bir kızım.

Dediğim gibi buraya hepinizi tek tek yazmak isterdim ama isim hafızam pek iyi değil ve birinizi unutursam ve o kişi bana kırılsa vicdan azabından ölürüm. Bu yüzden içten, güzel yorumlarıyla beni mutlu eden, mesaj atan herkes kendisine teşekkür ettiğimi üstüne alabilir. Hatta eğer sessiz bir okuyucuysanız ve hikayemi sevdiyseniz size de minnettarım. Hikayemi benim kadar seven herkese minnettarım. Reklam yapmadığım halde buralara kadar gelen hikaye için daha ne desem az. İlk sıralarda gördüğümde tüm gün ağlamıştım. Her bir yorum bile benim için büyük bir önem taşıyor. Yanımda olduğunuzu bana hissettirdiniz. Gerçekten her şey için teşekkür ederim. Sizi seviyorum.

Hikayemin nasıl ortaya çıktığını bir de buraya yazayım. Bu hikaye tamamen kendi duygularımdan alınmıştı. Aslında aşkı bulmuş bir kız değilim. Feci bir şıpsevdiydim önceden. Şimdi ise kimseye bağlanamıyorum. Daha önce bir sevgilim olmadı ve bu duygular ne kadar derin yaşanır bilmeden yazdım. Sadece gözlem yeteneğim iyidir. İnsanlar gelip bana yaşadıklarını anlatır. Bende onlardan bu duyguların nasıl yaşandığını gözlemlerim. Biri için kendini öldürmeye kalkan yada hiçbir şey olmamış gibi davranan arkadaşlarım oldu. Ben sadece dış görünüşüm ve kendime olan güvensizliğim yüzünden sorunlar yaşadım. Ama toparlanıyorsun bir şekilde. Hayata tutunmak için birine ihtiyacınız yok. Kendiniz de bunu başarabilirsiniz. Hatalarınız yada kusurlarınız yüzünden kendinizden nefret etmeyin. "Beni sevmeyecekler." demeyin. Çünkü kimse sizi sevmese bile ben sizi seveceğim. Yani bir yerlerde sizi hala her şeye rağmen seven biri olacak. Bu yüzden kendinizi olduğunuz gibi sevin.

İnsanları iyi yada kötü diye sınıflandırmayın. En zor anımda kötü diye tanımladığım insanlar yanımda olurken, iyi dediğim insanın arkamdan konuştuğunu öğrendim. Bu yüzden kitaptaki tüm karakterlerimin kusurları vardı. Hepsi hatalıydı. Ama hepsi de şansı hak ediyorlardı. Ön yargılarımızı yıkmadığımız sürece o dar görüşümüzden çıkamayız. Olaylara daha geniş açıdan bakmanız için karakterler beklenmedik şeyler yaptılar. Çünkü onlar da birer insan, onlar da değişkenler. Hiçbirimiz kusursuz değiliz. Bridget ile Beatrice benim belli dönemlerimdeki hallerimi yansıtıyorlardı. Zaten ben bu kurguyu aynaya bakınca buldum. Sadece bir gün düşünüp ekledim. Sanırım geriye dönsem yine eklerim. Pişman değilim. Burada pek çok arkadaşım oldu. Sanırım ilk hikayem olduğu için hem de beni en çok yansıtan hikaye olduğu için Twin'i ayrı bir seviyorum.

Kafamdaki tüm final konuşması gitti. Bu yüzden sanırım bu son söz yazısını bir ara gelip baştan yazacağım. Eğer isminizi burada görmek isterseniz bana mesaj atabilirsiniz. Yada bir yorum bırakabilirsiniz.

Şu an finalin yorumlarını, oylarını falan gördüm de ağlamaya başladım. Ciddi anlamda gitti tüm düşüncelerim oturdum ağlıyorum. Sanırım ben bu hikayenin arkasına doğum günümde yeni halini eklemeye başlarım belli olmaz. Çünkü şu anki hali içime sinmiyor ve buraya iyi bir şeyler bırakmak istiyorum. Ama bir süre buralarda olmayacağım. Önce bunu final yaptığım için gidip biraz bunalıma girip sindirmem gerek. Yazma isteğimi bastırmam gerek.

İrem'e, bu hikayede bana sonuna kadar destek olup, kendi hikayeleriyle uğraşması yetmezmiş gibi gelip son bölümleri düzenlemesine sonsuz teşekkür ederim.

Afra'ya, ki ona haber vermedim diye alındı sanırım, mükemmel dostluğu ve desteği için sonsuz teşekkür ederim. Biliyorsun her zaman manevi ikizim olacaksın.

Ve bu yazının altına önceden yorum yapmış herkese yeniden teşekkür ederim. Hikayenin sizin için ne kadar değerli olduğunu ve beni ne kadar anlayışla karşıladığınızı okuyunca gerçekten kendimi çok şanslı hissettim.

Pekala. Şimdilik bu kadar. Biraz daha düşünüp isim hatırlarsam ekleyeceğim. Yada özellikle isterseniz sizi de eklemeye dönerim. Sanırım bitti. Evladım gitti sanki. Kalbimin bir yarısını daha buraya bırakmış bulunmaktayım. Benim canım çok acıyor. Sanırım gidip biraz daha ağlayacağım. Yeniden hepinize minnettarım. İnternet benim daha fazla yazmama dayanıp kesilmeye başladı. O zaman ayrılık vakti.

Sizi çok seviyorum.

Esin Elif

İletişim adreslerim güncel haliyle profilimde mevcuttur.