ရေနံံ့သာ၌

part (1)zawgyi

သခင္ဆန္းစိတ္တိုေနေသာ္လည္းစိတ္ကိုနည္းနည္းေလ်ာ့ကာဦးလွေမာင္အားတစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္ၿပီးစကားတစ္ခြန္းဆိုလိုက္သည္။

"ဦးလွေမာင္သည္ကိစၥကိုဦးလွေမာင္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္ပဲသိပါေစ၊
ၿမိဳ႕ေနလူထုကိုမလန့္ေစခ်င္ဘူး"

"စိတ္ခ်ပါၿမိဳ႕ပိုင္မင္း
ဒါပင္မဲ့ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္တာက.."

"ဦးလွေမာင္ဘာကိုစိုးရိမ္လဲကြၽန္ေတာ္နားလည္တယ္
ဒါမဲ့အရင္ကတည္းကသည္လိုကိစၥဟာ
သိသူနည္းေလေကာင္းေလပဲ၊
အခုဖူးစာကုန္းေခ်ာက္ထဲမွာလူတစ္ေယာက္ဒဏ္ရာရေနတာကိုေတြ႕တယ္..ဒါဟာအရင္အခ်ိန္ေတမွာဆိုရင္ျပသာနာမႀကီးပင္မဲ့
အခုလိုနိုင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာျဖစ္သြားေတာ့မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္မွ်သာ၍မေကာင္းနိုင္ဘူး။
ၿပီးေတာ့သည္လူရဲ႕ဒဏ္ရာကရိုးရိုးလည္းမဟုပ္ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႕ခင္ဗ်ားနားလည္မွာပါဘယ္သူမွမသိပါေစနဲ႕"

"ဟုပ္ကဲ့ပါ"

"ေစာျမအပါအဝင္ေပါ့"
သခင္ဆန္းရဲ႕စကားေၾကာင့္သည္ကိစၥသည္သူထင္ထားတာထက္ပင္အေရးႀကီးပုံရသည္
ၿမိဳ႕ပိုင္ရဲ႕ဇနီးေလာင္းေစာျမကိုေတာင္အသိမေပးရဟုေျပာပုံကိုၾကည့္လွ်င္သိနိုင္သည္
ဟူး....ကိစၥေတာ့ရွည္ၿပီ

"ဟုပ္ကဲ့ပါကြၽန္ေတာ္ဒီေန႕ညသန္းေခါင္ေလာက္လာပို႔လွည့္ပါ့မယ္။"

သခင္စန္းကေခါင္းၿငိမ့္ျပကာသူရဲ႕အခန္းထဲသို႔ျပန္ဝင္သြားသည္
ဦးလွေမာင္ဟာလည္းၿခံေစာင္လွသိန္းကိုႏႈတ္ဆတ္ရင္းအိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။အိမ္ရွိျပသာနာအိုးကိုၿမိဳ႕ပိုင္စီပို႔ရန္ျပင္ရအုန္းမည္မဟုပ္လား။

ဦးလွေမာင္မိမိအရွ၌ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးအားအျဖဴေရာင္ပတ္တီးအေဖြးသားႏွင့္အပူအပင္ကင္းစြာသတိေမ့ေနေသာသူကိုၾကည့္ရင္းစိတ္လည္းမေကာင္းသလိုစိတ္လည္းရႈပ္ရသည္သာ။

"ေမာင္ဝင္းေရသူ႕ကိုျမင္းလွည္းေပၚတင္အာအိုစီရပ္ဘက္ကေနၿမိဳ႕ပိုင္မင္းစီကိုသြားၾကမယ္"

"ဟုပ္ကြၽန္ေတာ္သိပါၿပီ
ဒါနဲ႕ရန္ကုန္-မႏၲေလးလမ္းဘက္ကေနအာအိုစီဘက္ကိုပတ္သြားမွာမလား"