AlphabetusSeries 2: One Wild Night

Chapter 1

Heiro grin. “Sampung oras, budd. Baste is kinda frustrate but he can't change the fact that he's too obvious. Obvious to show his emotions when it comes to her”

Tein eyes sharply glaring. Hindi niya alam kung bakit naiinis at nagagalit siya.

“Fuck all of you!”

“We're one here, fucker”

NAPATAKIP si JOCELYN ng labi niya. Mahinang humikbi habang nakatingin sa kapatid. Jocelyn stop herself to cried so much, her both palm covering her mouth to stop making a sound. She can't let her painful sobbed escape, Darren might hear it. Baka tuluyan na itong sumuko, kahit hirap na hirap na siya at kahit ubos na ubos na ang pera nila kailangan gumising ang kapatid niya. Kailangan!

Bakit sunod-sunod ang kamalasan niya sa buhay?

Anong ginawa ko para parusahan ako ng ganito?

All she wanted is to escape in Jero's death threats and obsession. She won't let herself to fall again in his games. Hindi na niya hahayaan ang sarili nmna takot-takutin siya nito. He almost killed Darren! Dahil sa lalaki na 'yun nag-dusa at nag-hirap siya, dahil sa Jero na 'yun hindi na niya alam kung sino ang lalaking naka-talik niya limang taon na ang naka-lipas, hindi niya maalala!

Hinding-hindi niya mapapatawad kung sino iyon! Hindi!

Pero, bakit sinisisi niya ang iba sa nagawa niya? That man save her from Jero! Mas mabuti nang hindi niya kilala ang binata.
Sariwa na sariwa sa isip niya kung anong pina-inom ni Jero sa kaniya noon. Sa sobrang takot niya tumakbo siya at dahil sa kawalan sa sarili. Ang hindi niya maalalang lalaking ang hinayaan niyang lamunin siya ng init at kasabikan. That man took all of her. Why does her mind says she know that man? It's frustrate the hell out of her. Bakit sinasabi ng isip at puso niyang mas mabuti na ito ang kumuha ng pagka-birhen niya kaysa sa ibang lalaki?

Bakit ba 'yon palagi ang nasa isip ko? Kilala ko ba?

Kahit anong gawin ni Jero hindi siya nito makukuha!

Napayuko na niyakap niya ang kapatid.

“D-darren, g-gumising kana please. Nandito na si Ate, hindi na kita iiwan” Nanginginig ang labi niyang tiningnan ang namumutlang mukha ng kapatid.

“I-im sorry, p-patawarin mo ako, Darren. K-kasalanan ko ito. K-kasalanan ito ni Ate. I-im sorry. Sorry, Darren..”

Hindi ni Jocelyn mapigilan na humagulhul sa nangyari sa kapatid.

“K-kung s-sana naging malakas lang a-ako, kung hindi ko pinili na ma-patawad pa niya ako sana b-bumalik na lang tayo sa probinsya. S-sana ngayon, gising ka. S-sana hindi ito n-nangyari sa atin. I-im s-sorry, s-sorry,  D-darren!”

Napapikit siyang sapo na sapo ang dibdib. The hospital bill is worth of half million, she can't afford it anymore. Saan siya kukuha ng pam-bayad sa susunod na buwan? Limang taon ng ganito ang kapatid, limang taon na pero hindi pa rin ito gumigising. Delekado na kunin ang bala sa ulo nito at wala siyang pera sa operasyon ng kapatid. Durog na durog at sobrang bigat ang naramdaman ni Jocelyn.

Hahanapin ko pa siya, hahanapin ko si Brace baka ikakamatay ko 'yon kung hindi ko siya mahanap! 

Pinunasan niya ang luha sa pagpasok ng doktor.

“I-im sorry, Hija. He's not progressing. Limang taon na tayong nag-hihintay pero wala parin pagbabago. You should accept it, Hija. Masakit man pero kailangan natin siyang pakawalan”

Umiling siyang nagmamakaawa sa doktor. Tuloy-tuloy ang luha sa pisnge ni Jocelyn sa takot na baka mawala rin sa kaniya ang kapatid. Ito na lamang ang natitira sa dalaga.