{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 104

"Omg het is een meisje!! Mijn kleine schatje!!" zegt Sofia en houd haar handje vast

"Ma Sha Allah wildi ze is echt mooi" zegt mijn schoonvader
Ik knik trots

"Mijn kleinkind" zegt mijn schoonmoeder emotioneel

"Mag ik haar vasthouden?" vraagt Sofia ik knik en geef mijn dochter aan haar

"Ze is zoooo knap!! Mijn meisje" zegt Sofia blij

"Ja dat ben jee jaa dat ben jeee!" zegt ze met een piep stem
Dan horen we gekuch we draaien ons om en zien de dokter
Ik was hem helemaal vergeten

"sorry om dit prachtige moment te onderbreken maar ik had nog slecht nieuws" zegt de dokter en kijkt mij aan

"er is toch niks met mijn dochter??" zeg ik bezorgt

"Nee meneer u dochter is kern gezond" zegt de dokter ik haal opgelucht adem net als Sofia

"Wat is het slechte nieuws?" vraagt mijn schoonmoeder we kijken allemaal afwachtend naar De dokter

"De moeder van het kind Souhailla El Mobrat-"

"Jaa wat is er met haar? Is er iets gebeurt??" onderbreek ik hem meteen
Ik ben haar helemaal vergeten

"Mevrouw heeft de bevalling niet gehaald gecondoleerd meneer"
Ik voel zijn hand op mijn schouder
De woorden dringen niet tot mij door
Wat zei hij?

"Sorry wat zei je?" zeg ik verward
Het klonk alsof hij zei dat Souhailla dood is hahaha dat is niet waar

"Meneer Souhailla is overleden gecondoleerd" zegt de dokter en loopt dat weg

"Wwat?" zeg ik verbaast
Ik ik kan het niet geloven
Ze kan niet dood zijn........
Nee dit is allemaal een grap

"SaFoUaNe?" hoor ik Sofia zeggen
Alles gaat in slowmotion
Souhailla is dood?
Ze is dood?
Dood
Dood
Dood
Dood??????
Ik voel steken in mijn hart

"Ahh" zeg ik pijnlijk ik leg mijn hand op mijn hart
Dit kan niet waar zijn
Ik ren haar kamer in
Ik kijk geschrokken naar hoe de Verplegers een wit laken over haar heen doen

"Waar tf zijn jullie mee bezig ze is niet dood!!!!" schreeuw ik woedend
Ik
Ik duw ze woedend van haar weg
(je hebt verschillende fases bij het verliezen van een persoon de eerste fase is het ontkennen, dit is ofc bij iedereen anders)

"blijf met je fk poten van haar af!!!!" schreeuw ik woedend

"JULLIE HEBBEN HAAR GEDOOD!!!!" schreeuw ik hard
Ik kijk maar Souhailla en houd haar hand vast
Ik leg mijn andere hand op haar wang

"Hey Souhailla word wakker" zeg ik

"Waarom is je huid zo bleek?" zeg ik geschrokken

(de volgende fase is het besef dat de persoon er niet meer is)

Ik leg mijn oor op haar hart en kijk haar geschrokken aan

"Waarom klopt je hart niet meer??? Souhailla!!!" schreeuw ik ik laat haar geschrokken los en zet een paar stappen achteruit

"Souhailla?" zeg ik
ik kijk haar met grote ogen aan
Ze is dood..........

"Meneer gaat het?" zegt de verpleger
Ik voel een gat in mijn hart
Een leegte
Ik voel dat een helft van mij weg is
Ik voel dat mijn hart elk moment kan breken in duizend stukjes

"Safouane?" hoor ik Sofia zeggen ik kijk naar de deur van de kamer en zie haar daar staan met mijn dochter in haar handen
Mijn kleine meisje
Souhailla heeft haar niet eens gezien
Ze heeft haar bloed eigen kind niet eens vast kunnen houden
Mijn kleine meid moet opgroeien zonder een moeder figuur zonder haar echte moeder
Ik........ Dit is te veel voor mij

Ik ren naar Souhailla en schud haar door elkaar
( de volgende fase is verdriet en pijn)

"WORD WAKKER AUB SOUHAILLA!!!!" schreeuw ik huilend
Dikke tranen rollen over mijn wangen

"SOUHAILLA!!!!" schreeuw ik gebroken
Ik leg mijn hoofd op haar borst

"Souhailla aub laat mij niet alleen" zeg ik huilend
Ik kan niet zonder haar ik probeerde haar te vergeten maar ik dacht nog elke dag aan haar aan onze momenten aan ons
Zij en ik
Wij samen
Er ging geen dag voorbij dat ik niet haar stem wilde horen
Of haar mooie lach wilde zien
In haar mooie groene ogen wilde kijken
haar in mijn armen vasthouden met haar trouwen een happy end
Wie had ooit gedacht dat hier ons verhaal eindigd Souhailla
Ik kan het niet geloven

"Souhailla laat me niet weer alleen verlaat mij aub niet nog eens" huil ik hard
Ik voel steken in miij hart
Diepe steken die littekens gaan achter laten want deze dag deze dag zal ik nooit vergeten de dag dat ik
Mijn soulmate
Mijn Mektab
De moeder van mijn dochter verloor
Ik houd Souhailla haar hand strak vast het zal de laatste x zijn
Ik kon haar al niet los laten en nu heb ik geen andere keus
Ze is er niet meer
Ze is weg
Voor altijd...............

"Waarom Souhailla waarom" zeg ik huilend
( de laatste Fase is spijt het schuldgevoel)

"Ik had meer voor je moeten vechten Princess" zeg ik mijn stem breekt

Waarom gaf ik je zo snel op
Wat de situatie ook was ik had voor je moeten vechten er voor je zijn
Ik had je dicht bij me moeten houden en je niet verwijderen uit mijn leven
Elle relatie heeft zo zijn problemen
Ups en downs
Je hebt me verwaarloosd maar ik had je moeten vergeven ik heb jou ook soms slecht behandeld
Niemand is perfect...
Ik moest met jou eindigen Souhailla zo stond het geschreven
Het verhaal moest eindigen
met jou en ik
Waarom ben je zo snel weg gegaan?
Je hebt nog een heel leven voor je als ik de tijd terug kon draaien had ik met jou getrouwt dan was dit ons kind zws en waren we de beste ouders
Waarom moest je ons zo snel verlaten je hebt je dochter niet eens vastgehouden in je armen Souhailla

"Hoe ga ik leven zonder jou Souhailla hoe gaan wij leven zonder jou?" zeg ik huilend

1 Maand later.............

*BABY GEHUIL*

Ik word geschrokken wakker en ren naar de kamer tegenover mij
Ik pak haar snel op en wieg haar heen en weer

"Ssttttt Rustig princess papa is hier" zeg ik geruststellend tegen mijn dochter
Ze blijft door huilen

"Aub stop met huilen princess" zeg ik moe en wieg haar heen en weer
Ze begint nog harder te huilen

"was mama hier maar ik weet niks van opvoeden sorry" zeg ik ik voel tranen in mijn ogen
Wat ben ik zonder Souhailla?
Ik kan mijn dochter niet alleen opvoeden ik weet niks van baby's en het is nog wel een meisje
Ik geef haar een kus op haar wang

"Ik mis haar ook Princess ik mis mama ook" zeg ik een traan glijd over mijn wang

.............

OMG is Souhailla dood?????