Baby Luciel, I love you so much but please don't make me crave for him that much.
Sabi ko sa utak ko na parang pinagsasabihan ang sariling anak ko. Napahawak ako sa tiyan ko. Nadala ako sa kalandian ng lalaking iyon. I can still feel his tongue moving inside my mouth. Ramdam pa ng .ga kamay ko kung gaano katigas ang katawan niya kanina.
Kung hindi dumating si Miguel kanina baka kung saan na kami umabot. Napapikit ako at naalala ko na naman ang halik at haplos sakin ng lalaking iyon kanina. Jusko po.
I heard him whistling happily from my behind. Tumigil ako sa paglalakad at galit siyang hinarap. "Stop it!" Gigil kong sita sa kaniya. Tumigil siya sa pagsipol. He slipped both of his hands in the pocket of his pants and gave me a playful smirk. What a jerk!
"Hindi naman halatang tuwang-tuwa ka no?" Sarcastic kong tanong sa kaniya. Pinakita ko sa kaniya na di ako natutuwa sa ginawa niya kanina. Pero deep inside, alam ko sa sarili ko na it's my partially fault. Dahil obvious namang nagustuhan ko din.
"Why you mad, wife?" He tilted his head as I saw him biting his lower lip like he is suppressing to smile. "Lalo ka tuloy gumaganda sa paningin ko." He winked at me. I tried to ignored the flattering feeling.
Luminga ako sa paligid dahil baka may makarinig sa kaniya dito. "Don't call me wife." May diin kong sabi sa kaniya. "I am not your wife anymore. At matagal na akong maganda!" Panenermon ko pa sa kaniya. He laughed to what I said.
"Mahal din kita, matagal na."
I froze to what he said. I felt attacked by his sudden words. What the h3ll, Lucifer? My heart flattered to what he said. He smiled genuinely while looking directly in my eyes when noticed his effect to me.
I rolled my eyes as I turn my back to him. Suko na ako kausap siya. Uuwi na ako. Gusto ko na lang matulog.
Pagdating ko sa labasan sa likod ng Hotel. Totoo nga ang sabi ni Miguel, malakas ang ulan sa labas. At mukhang walang masasakyan dahil ang daming nakaabang sa labas. Oh no.
Ramdam ko ang pumalibot na braso sa bewang ko. Paglingon ko ay si Lucifer pa din, na nakangiti pa din simula kanina pa. "Wag ka nga ngumiti ng ganiyan, pwede ba?"
He glanced at me down to my legs. "Bakit? Nalalaglag ba panty mo sa ngiti ko?" At mas lalo pa itong ngumiti sa akin. Pansin ko na napalingon sa amin ang ibang dumadaan palabas ng hotel dahil sa sinabi niya. Hindi ko tuloy napigilang kurutin siya sa braso.
"Sh*t." Hinawakan niya ang kamay kong nakakurot sa kaniya pero hindi naman niya tinatanggal. "Masakit Rosangel." Magkasalubong ang kilay niyang sita sa akin.
Binitawan ko siya at inismiran. Ang yabang-yabang. Tinalikuran ko siya at naglakad ako pabalik sa loob. No choice ako. Aantayin kong humina ang ulan o mabawasan ang mga taong nag-aabang dito sa labas. Ayoko tumayo ng matagal.
"Nagpa-reserved ako ng room sa taas. We can stay there tonight para makapag-pahinga ka na." Sumabay siya sa paglalakad ko na nagpatigil sa akin at hinarap siya.
"Mr. Gallagher." I crossed my arms as I looked up at him. "It's already late. Hindi ka pa ba uuwi?" Seryoso kong tanong sa kaniya. Anong ibig sabihin na naman niyang nagpa-reserved siya? Is he expecting na sasama ako sa alok niya ngayong gabi? Knowing him, may balak iyan sigurado lalo na at bitin iyan kanina. He frowned at me.
"But I am already home, Mrs. Gallagher."
Napapikit ako sa sagot niya. Okay. Suko na ako. I suddenly feel tired. Gusto ko na lang talaga umuwi.
