Η Εκδρομή {GW15}

Κεφάλαιο 41ο.

«Μη… μην το σκέφτεσαι αυτό τώρα» μου είπε καθησυχαστικά μα η φωνή του ακούστηκε ψυχρή. Σίγουρα ήξερε ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφα Αγγλία, ίσως όμως να μην είχε συνειδητοποιήσει πόσο σύντομα.

«Απλά ήθελα να το ξέρεις…»

   Μου έκλεισε το στόμα με ένα φιλί. «Σου είπα σταμάτα να το σκέφτεσαι τώρα» μου έδωσε άλλο ένα φιλί στο μάγουλο αυτή τη φορά μα και πάλι το μυαλό μου ήταν κολλημένο σε αυτή την απαίσια σκέψη. «Μαρίνα αν δεν σταματήσεις από μόνη σου θα σε κάνω εγώ!» Γύρισα και τον κοίταξα παραξενεμένη. Πως δηλαδή;

   Μου χαμογέλασε πονηρά. Ωχ! Με γύρισε απότομα μπρούμυτα στον καναπέ και άνοιξε τα κουμπιά του φορέματος φιλώντας με παράλληλα στην πλάτη σιγά- σιγά καθώς τραβούσε και το φόρεμα προς τα κάτω. Μου το έβγαλε τελείως αφήνοντάς με, με τα εσώρουχά μου. Με γύρισε ανάσκελα και το χέρι του χάιδεψε το στομάχι μου κάνοντας με να νοιώσω ρίγη να διαπερνούν όλο μου το κορμί. Όντως ήξερε πώς να με κάνει να ξεχαστώ.  

   Με πήρε με μια κίνηση να κάτσω πάνω του τυλίγοντας τα πόδια μου γύρω του. Μου έβγαλε την στέκα με τα λουλούδια και το χέρι του προχώρησε στην πλάτη μου μέχρι τα μαλλιά μου. Τα τύλιξε γύρω από την παλάμη του. Εγώ τον κοιτούσα λίγο μπερδεμένη και πολύ αναστατωμένη. Με μια απότομη κίνηση τα τράβηξε προς τα κάτω. Το κεφάλι μου στράφηκε στο ταβάνι. Με κρατούσε γερά. Το ένοιωθα. Ήταν αδύνατο να κουνηθώ.

   Πλησίασε το πρόσωπό του στον λαιμό μου. Η ανάσα του έκανε το δέρμα μου να ηλεκτριστεί. Άγγιξε απαλά τη γλώσσα του ταξιδεύοντας μέχρι το σαγόνι μου. Το άλλο χέρι του άνοιξε γρήγορα το στράπλες σουτιέν μου το οποίο έπεσε στο πάτωμα. Ο Σταύρος άρχισε να φιλάει το στήθος μου. «Εδώ μπορείς να φωνάξεις όσο θες μωρό μου» μου είπε και συνέχισε. Μου δάγκωσε απαλά την μια θηλή έτσι που ένας αναστεναγμός ηδονής ξέφυγε από το στόμα μου.

«Σταύρο» είπα και τον έκανα να αφήσει τα μαλλιά μου για να μπορέσω να τον κοιτάξω. «Άσε εμένα να σε φροντίσω τώρα» δάγκωσα το χείλος μου και κοίταξα κάτω κάπως ντροπαλά. «Εκτός και αν την προηγούμενη φορά ήμουν τόσο κακή και δεν σου άρεσε καθόλου…» θυμήθηκα πως με είχε σταματήσει και πόσο απαίσια είχα νοιώσει.

«Μαρίνα απλά…» έφερε το χέρι του στο πρόσωπό μου σπρώχνοντας τα μαλλιά μου πίσω από το αφτί μου. «δεν ήθελα να κάνεις κάτι μόνο από πείσμα. Πίστεψε το απολάμβανα πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά αλλά ένοιωσα άσχημα να σε βλέπω, να... έτσι.»