part-48

4.1K 181 33
                                    

Unicode

ခပ်​ပြာ​ပြာ တိုက်ပုလေးဆီမှ တဆင့်  တရွေ့ရွေ့ ထွက်ခွာလာသော ဒီကားလေး ခပ်စိမ်းစိမ်း လယ်ကွင်းပြင်တို့အား အချိန်အတော်အတန်ကြာအောင်  ဖြတ်ကျော်ပြီးသကာလ များမကြာမီ အချိန်အတွင်းမှာပင် ရန်ကုန်မြို့ကြီးဆီသို့ စတင်ရောက်ရှိလို့လာခဲ့လေသည်။

ရန်ကုန်မြို့မှလှိုက်လှဲစွာ ကြိုဆိုပါ၏

သန်လျင်မြို့ အဝင်အဝမှတစ်ဆင့် ခပ်ရေးရေးလေး လှမ်းမြင်နေရသော ထိုဆိုင်းဘုတ်ကြီးကြောင့် တစ်လမ်းလုံး တစ်ယောက်တည်းသာ ဒိုင်ခံမောင်းလာသော သူမ ရေဆာသလိုလိုတော့ဖြစ်လာလေသည်။

ထို့ကြောင့်သာလည်း သူ့ဘေးတွင် အိပ်မောကျနေသော ထိုကောင်လေးအား မနှိုးတော့ဘဲ သူ့ဘေးတွင် ရှိနေသော ရေဘူးလေးကိုသာလှမ်းယူလိုက်လေသည်။

"အမလေး...ဟင်...သူ...သူ"

​​ရေဘူးကိုလှမ်းယူလိုက်သည့်အခိုက် အမှတ်မထင် ထိမိလိုက်သော ထိုကလေး၏ အသားအရည်ကြောင့် မေမခ ခဗျာ အတော်လေးပင် လန့်သွားရလေသည်။

မီးတောက်တစ်ခုပမာ တစ်ကိုယ်လုံးလိုလိုခြစ်ခြစ်တောက်အောင်ပူနေသော ထိုကလေးငယ်က သူမထင်ထားသလို ပင်ပန်းလို့ အိပ်ပျော်နေသည်မဟုတ်ဘဲ အဖျားရှိန်ကြောင့် မေ့မျောနေရှာလေသည်။

ဒါတင်မက ထိုကလေး၏ နှုတ်မှလည်း ညည်းသံသဲ့သဲ့က ခဏခဏထွက်ပေါ်လာသည်။

"မောင်လေး...မောင်လေး ဟော်တော် ခေါ်လို့လဲမရတော့ဘူး... ဒုက္ခပါပဲ.... ငါဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ.... စဥ်းစားစမ်း မေမခနင်စဥ်းစားစမ်း"

သူ့ဘေးနား၌ ကိုယ်ဝန်အဆိပ်နှင့်အတူ
အဖျားကြီးကာ မေ့မျောနေရှာသော ထိုအကောင်ပေါက်လေးအား ကြည့်ရင်း သူမခဗျာ ဘာလုပ်လို့ဘာကိုင်ရမှန်းမသိအောင်ကို စိုးရိမ်စိတ်တို့ကြီးထွားနေရလေသည်။

တကယ်တမ်းဆိုလျှင်ဖြင့် အားနည်းလွန်းလို့ အိပ်ရာထက်၌  ပျော့ခွေနေရှာသော ဒီကလေးငယ်အား
သူမခေါ်လာခဲ့ရန်မသင့်ပေ။

အခုတော့ သူမကြောင့် ထိုကလေးငယ် ဒုက္ခရောက်ရချည်ရဲ့...ဘုရား...ဘုရား

❣❣အို...ဦးနော်❣❣Where stories live. Discover now