Love In Memories

Chapter 1

It's a nice day in the middle of May in Paris since it's still Spring Season. I was sipping my usual chamomile tea for the day. Napabuntog hininga nalang ako sa frustrations na aking naramdaman. I own a fashion house here in Paris and ako personally ang nagmamanage nito. Binato ko ang ilang mga papel na may mga drawings of designs because honestly I don't like it. Pinindot ko agad ang intercom para tawagin ang secretary ko.

"Y-yes M-miss Rei" She was slightly shaking and I can't blame her. I was really furious right now. Her eyes widened while looking at the papers scattered on the floor.

"Clean this mess. Give it back from where it belongs and do tell she's fired. Call the finance manager to my office" I said in monotone trying to control my temper. Gladly she obliged immediately.

Nang lumabas na siya napahilig ako sa swivel chair at hinilot yung sintido ko. This is the third time na I turned down designs for the summer collection. Dumagdag narin sa mga problema ko sa budget na kakailanganin para sa collection kasi nawala nalang bigla yung budget sana at hindi parin matukoy kung sino ang kumuha. Investors are slowly pulling out their investments dahil takot malugi. Members of the board at maraming naring hinaing. I was still calming myself when the door open. Niluwa nito ang aking Secretary at yung finance manager na pinatawag ko.

"Miss Rei, Miss Hernandez is here" sabi ning secretary ko. Sininyasan ko agad siyang lumabas.

I turn my gaze at the girl in front of me. Nakataasang kilay niya saakin. Kaya pinadilitan ko siya ng mata.

" Tatayo ka lang ba diyan?" Pagalit kong sabi dito.

"Ito naman si Bff masyadong highblood" sabi niya ng masayang tono

"Kong di lang kita kaibigan kanina pa kita sinisante" matabang kong sabi sa kanya

"Well you can't. I'm Rose Mharie Hernandez I'm excellent employee and your bff" sabi niya ng may pagkindat at may pa flying kiss pa kaya hindi ko mapigilang ngumiti.

"Ayan ngumiti kana rin. Ang pangit mo kaya kapag nakabusangot parang yung matandang dalaga na landlady natin noon" sabi habang natatawa. Gago talaga ikumpara ba naman ako sa masungit na matandang iyon.

"Inamo" pabalik kong sabi ngunit tinawanan lang niya ako.

Naramdaman niya namang sumeryoso na ako kaya natigil siya sa pagtawa at tinignan ako ng may pag alala. Litong-lito na ako sa mga nangyayari. Ginulo ko nalang ang buhok sa mga pangambang aking nadarama. Hindi ko alam ano ang gagawin ko.

" Maipapalabas ba ang summer collection Mhars?" Walang pag asa kong sabi.

Nag-aalangan siyang tumingin sa gawi ko. Alam ko na agad ang sagot. Ang liit nalang ng pundo ng house at kung ipipilit ko pa yung collection babagsak na talaga ang house.

"Kung hindi lang sana nag pull out yung mga investors baka magagawan pa ng paraan Rei. Pero ang pinagtataka ko lang bakit sabay sabay yung pagpull-out ng stocks ng mga investors at wala namang ibang nakaalam sa pagkawala ng pera ng house." May pagpapakahulugan niyang sabi na gaya ko ay wala ring ideya kung sino man ang maaring kumuha ng pera.

Napabuntog hininga nalang uli ako. Ano nalang ang maaring gagamiting pera kung maipapalabas man ang collection para sa mga tela at pandisenyo na kakailanganin.

"Meron pa namang pag asa Rei" sabi niya habang hinawakan ang palad ko.
Kaya napatingin kaagad ako sa kanya.

"Ano naman yun Mhars? Kung uutang man ako sa bangko hindi na mangyayari yun sigurong kalat na ang pagkawala ng pera ng house at may loan pa rin na hindi pa nabayaran. At kung gustohin ko mang mag loan uli ay hindi na yun mangyayari sapagkat iniipit ako ng mga magulang ko alam mo naman yun. " nakuha naman niya kaagad yung sinabi ko. Alam niya ang mga kaganapan sa pamilya ko.

Ngunit hindi inaasahan ang sunod niyang sehisyon. "Kung sa companya niyo nalang kaya ka humingi ng tulong Rei. Siguro naman hindi ka nila pababayaan. Dad mo parin may ari nun at may parte ka naman. Baka sakaling tulungan ka nilang maibangon ang fashion House." I was taken aback by what she said. Angdaling sabihin ngunit napakahirap naman gawin. Kung pwede palang gawin ginawa ko na.

"Alam mo naman ang istorya diba. My father is waiting for my downfall at lalong magsasaya yun kung malaman niyang babalik ako para hininga ng tulong. I already cut my ties with him. I will never agree to a marriage that is just pure business." Matigas kong sabi. My father was a good business man but never been a good father for me and I hate him for that. Lalo na ning sabihin niyang I was bound to a marriange.

"Pero Rei this is your last resort. Mawawala itong fashion house paniguradong kukunin ito ng bangko. Wag mo naman sanang pairakin ang pride mo. Mawawala na ang lahat ng iyong pinaghirapan kung pride mo palagi ang pinapairal mo. Mag-isip ka naman." May hinaing niyang sabi saakin. Tama siya marami akong sinakripisyo para maging tagumpay ito at mawawala lang ng parang bula. Ngunit hindi ko rin gusto ang maging consequence ng gagawin ko. Future ko at kasayahan ang nakasalalay dito. No one knows if my soon to be husband is ruthless like him. Natigil ako sa akong pag-iisip ng biglang pumasok yung secretary ko.

"Miss, people from the bank wants to talk to you" after her were two man in business suits both holding an attached case.

"Please have a seat" iginiya ko sila sa visitors seat

MADALING natapos ang meeting. The house was in a verge of bankruptcy at binigyan nila ako ng isang buwang palugit para mabayaran yung loan. Kung hindi ko mabayaran at kukunin ng bangko ang house under sa pangalan ko. Pinaliwanag nila saakin ang ilang pang mga maaring gawin ngunit walang pumapasok sa utak ko. Hanggang ngayon kahit palubog na ang araw ay patuloy parin akong nakatingin sa kawalan. Parang sirang plakang paulit-ulit na nadidinig sa isip ko. "Kukunin yung house" their ass. Walang kukuha nito saakin.

Pagabi narin kaya nagsiuwian na yung mga empleyado at yung sekretarya ko naman paulit-ulit na nagbalik-balik sa opisina ko kaya pinauwi ko nalang.

Kailangan kong makalimutan tong mga problema ko kaya napagpasyahan kong uminom sa isang sikat na bar.

Pagpasok ko ay nagkalat ang mga lasing at may ilang naglulumpungan sa gilid. May nagma-make-out at ang mga kamay at kung sana sana nalang napadpad. Gross.

Nagpunta ako sa counter at umorder agad ako sa bartender doon.

"Can you give me your hard drink please." Tumalima naman yung bartender. May nilaagay siya ng kung ano-ano doon tapos iniyogyog yun.

Habang naghihintay nung drink ko ay may umupo sa gilid kong lalaki.

"A shot of whiskey please" baritunong boses ng lalaki

Binaliwala ko nalang ito.
Tinungga ko agad yung shot glass. Muntik na akong mapamura. Parang nasunog yung bituka ko. Napangiwi nalang ako. Bigla naman tumawa yung katabi ko.Tinaasan ko sya ng kilay and roll my eyes. I signaled the bartender for another glass. Pero patuloy parin itong tumatawa yung lalaki sa gilid ko. Yung buhok pa niya parang nilagyan ng floorwax masyadong makintab. Baka mahiya yung kuto dumapo diyan. Sayang nga lang.Baliw tang'ina

" I'm not crazy Lyn, your reaction is just so funny" sabi niya habang tumatawa parin.

Putspa. Did I say that out loud? Nakakaintindi naman pala to. I drank another glass after another to my hearts content habang yung katabi ko panay daldal sa lovelife niyang hopeless. Magtatanong na sana ako kung paano niya nalaman ang Pangalan ko ng biglang parang nahihilo na ako. Sh*t. Muntik na akong mapasubsob sa sahig buti nalang may humawak sakin. Muntik na talaga yun panu na ang mukha ko maganda pa naman.

"Please tumigil kana Lyn . Patay ako kay kuya nito"

Humingi pa ako ng isa sa bartender at tinungga agad. Pilit akong pinigilan ng isang kamay ngunit hindi ako nagpatinag. Walwal na dis.

"Whoooooo this is the layp. I lab my layp!!! mhuah" sigaw ko habang tinataas ang shot glass. Hanggang sa biglang dumilim ang aking paningin.