Ο άγγελος

Βραδινό μπανάκι

Διαβολάκια το κεφάλαιο είναι κάπως βίαιο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. Καλή ανάγνωση. 💘😈🌈

"Σε ευχαριστώ πολύ που με έφερες." Λέω στον Μαξ κοιτάζοντας τον στα μάτια.

"Ευχαρίστηση μου. Έτσι και αλλιώς... Στον δρόμο μου ήσουν." Μου λέει και τον κοιτάζω με απορία.

"Εσυ δεν μένεις μαζί με τον Χάρβεϊ και την Χριστίνα αφου είσαι άστεγος? Ξανά?" Τον ρωτάω και γελάει κάπως αμήχανα.

"Κοίτα... Δεν είναι έτσι ακριβώς." Μου λέει και γελάω.

"Είσαι το ίδιο ηλίθιος όσο ήσουν την πρώτη μέρα που σε γνώρισα." Του λέω και με κοιτάζει με το βλέμμα του γυπα.

Που επίσης είχε όταν τον γνώρισα τότε στο γυμνάσιο.

"Ναι. Αλλά είμαι και το ίδιο μανάρι." Μου λέει και τον μουτζωνω.

"Παρτα μην σου τα χρωστάω." Του λέω και μουτρώνει σαν μωρό.

"Και εσυ εισαι το ίδιο κακία με τότε. Όλο με κοροϊδεύεις με βρίζεις και με μουτζώνεις." Λέει σαν μωρό και τον κοιτάζω κάπως ειρωνικά.

"Μαξ... Όταν ήμασταν στο γυμνάσιο με κακοποιούσες και μου έκανες bulling." Του υπενθυμίζω.

"Να σου θυμίσω πως το έκανα γιατί ένας τυπος που είχε πάθει ένα άρρωστο κόλλημα μαζί σου σκότωσε κρεμώντας την μεγάλη μου αδελφή αφου πρώτα την κακοποίησε και την κράτησε αιχμάλωτη του?" Με ρωτάει και ναι.

Μόλις ένιωσα άσχημα.

"Προς υπεράσπιση μου το έκανε πριν με γνωρίσει. Επίσης ήθελε να σκοτώσει και εμένα αλλά με άφησε να ζησω επειδή ήμουν κουκλάκι και πανέξυπνη." Του λέω και γελώντας πειράζει τα μαλλιά μου.

Τα μαλλιά μου!

"Μην ανησυχείς. Για να σε πειράξω το είπα. Είμαι από αυτους τους δυο τρεις που δεν σε κατηγορουν." Μου λέει και τον κοιτάζω κάπως παρεξηγημένη.

"Και όλα αυτά εμένα υποτίθεται ότι θα με κανουν να νιώσω καλυτερα?" Τον ρωτάω και τον βλέπω να το σκέφτεται λιγάκι.

Κάποιος να φωνάξει την πυροσβεστική.

"Ίσως." Απαντάει τελικά και γελάω ξανά με την βλακεία του.

"Καλά. Εγώ πρέπει μα πηγαίνω τώρα. Είμαι κουρασμένη. Και... Αυριο... Εχω να... Να κάνω κάτι δουλειές τέλος πάντων." Του λέω και με κοιτάζει με απορία.

"Δεν δουλευεις αυριο?" Με ρωτάει και δαγκώνω τα χείλη μου.

"Εμ... Εν... Οχι...Οχι... Βασικά... Δεν δουλευω γενικά." Του λέω και με κοιτάζει έκπληκτος.