اِسم ها خیلی مهم هستند ، خیلی !
در بیهوشی ، وقتی عمل تمام میشود و مریض را باید برگردانیم ، به او ریوِرس میزنیم ...
کمی بعد آرام آرام بهوش می آید و بیشترِ وقتها زیر لب هی با خود یک اسم را تکرار می کند...
میگویند تاثیر داروهای بیهوشی است ، میگویند
هذیان بعد از عمل است و هیچ اهمیتی ندارد ،
اما یک بار یکی از مربی هایمان که حسابی پیرِ این رشته بود می گفت اگر به مریضهایتان دقت کنید میبینید بیشترشان در اوج بیقراری و درد و لرز بعد از عمل ، وقتی هوش و حواسشان سر جایش نیست و هویت خودشان هنوز یادشان نمی آید ، هی یک اسم را تکرار میکنند...
صاحب آن اسم عزیزترین شخص زندگی آن مریض است ، حتی اگر از او بپرسید ، میفهمید آن موقعی که بیهوشی اش عمیق شده بود هم ، در رویا و توهم نیز صاحب آن اسم را در کنارش میدیده و حسش میکرده و گاهی وقت ها که سطح هوشیاری اش نسبتا بالا بوده می پرسد
" فلانی که الان اینجا بود ، بالا سرم وایستاده بود ، کجا رفت پس ؟! "
استادمان راست میگفت ، خیلی ها وقتی به هوش می آیند اسم همسرشان را میگویند ، اسم نامزدشان
یا اسم خواهر و برادر و مادر و پدر و رفیقشان حتی ، انگار به آنها قوت قلب میدهد ، انگار به خاطر آن اسم دوباره برمی گردند به این دنیا و سیاهی هایش ، اما بعضی ها اسم هایی را میگویند که وصل میشود به یک احساس خاص و ناب ولی از دست رفته در گذشته ، اسمی که هیچ ربطی به حالِ الانشان و آدم های زندگیشان ندارد ...
میدانی؟!
من یک نفر مطمئن هستم موقع برگشتن از بیهوشی که سهل است، روز محشر هم ، موقع رستاخیز و بلند شدن از قبر باز اسم تورا می آورم ...
حتی اگر آن روز ، اسم تو ، بی ربط ترین اسم زندگی من باشد .
---------------------------------------------------------
امیدوارم دوس داشته باشید
لاو یو 💙
