Ο άγγελος

Παλιές καλές εποχές

"Σε χτυπησε? Σε χτυπησε εκείνος? Σε χτυπησε ο Τζέιμς?" Με ρωτάει σιγά για να μην αρχίσει να φωνάζει και να τραβηξουμε την προσοχή των αγοριών όμως αμέσως βλέπω τον Μαξ να σταματάει στιγμιαία να παίζει και γυρνάει και με κοιτάζει.

Ναι.

Ενδιαφέρον.

"Όχι όχι. Μην... Μην... Μην ανησυχείς. Απλά... Απλά έπεσα και χτυπησα..." Αρχίζω να λέω αλλά με διακόπτει.

"Στο μπουκέτο του Τζέιμς." Μου λέει και καθαρίζω τον λαιμό μου.

"Εγώ έφταιγα εντάξει? Τον εκνευρισα και τον προσβαλα." Της λέω και φαίνεται να θυμώνει και άλλο.

"Θα σε μουτζωνα τώρα αλλά είναι το παιδί μου μπροστά. Βλαμμενη." Με βρίζει και κοιτάζω λυπημένη.

"Εντάξει... Ο Τζέιμς είναι λίγο... Σκληρός... Αλλά... Αλλά... Αλλά... Με στήριξε πολύ τότε. Με βοήθησε να συνέλθω." Της λέω και χαϊδεύει τα μαλλιά μου.

"Θα σου τραβουσα την μακριά ξανθιά χαίτη αλλά εχε χάρη." Μου λέει και γελάω λιγάκι.

"Εντάξει... Μην... Μην ανησυχείς. Δεν... Δεν... Δεν είμαι χαζη. Αν δω ότι τα πράγματα έχουν ξεφύγει... Η ξεφύγουν... Απλά θα φυγω." Της λέω και εκείνη αφήνει μια ανάσα.

"Αλεξάνδρα... Από την στιγμή που ο τυπος σε χαστουκισε... Έχουν ήδη ξεφύγει τα πράγματα." Μου λέει και καθαρίζω τον λαιμό μου.

"Εντάξει αν είναι... Ελα να πουμε και στα παιδιά να έρθουν για να φάμε επιτέλους. Πείνασα." Της απαντάω με ένα ψευτικο χαμόγελο.

"Ναι οκέι... Λοιπόν πάω να βάλω... Ξανά τον Αλεξέι για υπνο... Και θα πω στον Χάρβεϊ να στρώσει το τραπέζι." Μου λέει η Χριστίνα καθώς σηκώνεται από δίπλα μου.

"Και αν είναι... Θα την συνεχίσουμε αυτή την συζήτηση μετά. Όταν θα είμαστε οι δυο μας." Μου λέει και γνέφω θετικά.

"Χάρβεϊ! Σήκωσε τον βασιλικό σου πισινό και πήγαινε στην κουζίνα να φέρεις τα φαγητά!" Αρχίζει να φωνάζει η Χριστίνα και γελάω λιγάκι.

"Και εσυ Αλεξέι! Ελα! Σήκω! Είναι αργά και πρέπει να κοιμηθείς!" Συνεχίζει να φωνάζει η Χριστίνα και τότε ο Αλεξέι λυπημένος κλείνει το τηλεχειριστήριο του και σηκώνεται από τον καναπέ.

"Ελα τώρα μαμά... Με τον θείο Μαξ θέλουμε να παίξουμε ένα ακόμα παιχνίδι. Είμαστε δυο δυο." Γκρινιάζει ο μικρούλης και γελάω λιγάκι.

"Μην ανησυχείς γονιμοποιημενο σπερματοζωάριο του Χάρβεϊ. Θα έρθω και αυριο και θα παίξουμε. Και όχι μόνο το ποδοσφαιρακι αλλά και μπάσκετ και όλα θα παιχνίδια που θελεις." Του απαντάει ο Μαξ και εγώ χαμογελάω.