MUTLUYUM.(ARA VERİLDİ)

Sana ne oluyor Zeynep?...

Okulun bitmesine sadece 2 gün kalmıştı.YESSS!! kurtuluyordum işte.Biryandan çok üzülüyordum suzy’i hiç bırakmak istemiyordum.Suzy suzana taktığım bir isimdi.Bugün hiç gitmek istemedim okula o enbesil kızları hiç çekemezdim.Yüzümü bile yıkamadan balkona çıktım.Hava o kadar güzeldiki dünden eser yoktu.Şans eseri zaten bugün göz doktoruna gidicektim.Hazırlanıp kahvaltımı yaptım.Bizim öyle zenginler gibi arabamız yoktu minibüs bizim özel aracımızdı.Hastaneye gittim ve şu aptal gözlükleri artık çıkarmak istediğimi söyledim.Benim istediğim cevabı vermemişti ‘‘bunu ölene kadar takıcaksın tatlım’’Resmen dünyam başıma yıkıldı.Ne demek ölene kadar? Şu aptal gözlükler olmadanda ben gayet iyi görebiliyordum.Ama beni kimse anlamıyordu işte.Ardından eline aldığı kağıt parçasına saçma sapan şeyler yazdı.Neymiş göz damlasıymış.Benim damlaya ihtiyacım yokki.Telaşlı bir şekilde oradan ayrıldım.Sahile yürüyüş yapmaya gittim.Ben nerden bilebilirdim ki orada Tunç’un olduğunu.Bir banka oturmuş öylece denizi izliyordu.Arkadan sessizce ona yaklaştım. ‘‘neden yanıma gelmiyosun’’dedi.Nasıl yani ne zaman gördün beni demeye kalmadan azarladı beni ‘‘Balık yediğimiz günden beri 1 kere bile gelmedin yanıma SANA NE OLUYOR ZEYNEP ?ne oldu kötü bişey mi yaptım sana.evet havalı gibi görünüyo olabilirim ama bu tamamen görünüşümden kaynaklı ben tercih etmedim böyle olmayı.sen yanımdayken mutlu oluyorum beni mutlu ediyosun.benden uzaklaşmanı istemiyorum.o gözlüklerin bile aptalca değil tam aksine sana çok yakışıyorlar ve ben..’’tam o sırada sözünü kesip ‘‘ Bundan sanane,sen neyimsinki benim bana karışıyosun ??’’ dedim.Ama derken çok pişman oldum çünkü tunç’un üzülebileceğini hiç düşünmemiştim. ‘‘Doğru haklısın ben kimimki neyimki’’ dedi ağlamaklı bir ses tonuyla.Özür dilemeye bile yüzüm yoktu,o kadar utanmıştım.Bilmiyorduki çok sinirli olduğumu.Ama bana bu aptal gözlükleri bile yakıştırdıya Helal olsun yani.Bu saçma günümde bile beni biraz olsun gülümsetmişti.Ani bir refleksle boynuna atladım.Ne yaptığımın farkında bile değildim ama artık iş işten geçmişti ‘‘Haddimi fazlasıyla aştım ve seni kırdım şimdi özür dileyeceğim ama kabul etmezsin diye korkuyorum….ÖZÜR DİLERİM GENÇ ADAM’’Biraz sonra tebessüm edip neden kabul etmeyeyim ki dedi.Ben onu çok üzmüştüm o ise beni 1 dakikada affetmişti.Ne garip çocuk.Banka tekrardan oturduk biraz sıkılmış gibiydi sıkıldınmı ? dedim.Tabikide hayır dedi ve ayağa kalktı kolumu tutup dolaşalım hadi dedi.Seve seve diyerek koluna girdim.Bana hayatını anlatmaya başladı.Bana o kadar güvenmişki benimle hayatını paylaştı.Bende ona eşlik edip bende ona güvenip bende hayatımı anlattım.Hava kararmaya başladı eve gitmek istemiyordum çünkü zaman daha güzel geçiyordu.Gidicekmisin? dedi. Gitmek zorundaydım ama‘‘Hayır,gitmicem’’dedim.Bu kadar başına buyruk bir insan değildim ama çok değiştim.Annemi arayıp bu akşam gelemeyeceğimi söyledim,bir arkadaşımla sabahlayacağım dedim.Annem beni hiçbir zaman sıkmamıştı istediklerimi hep olumlu olarak karşılamıştı,çünkü bana güveni tamdı.Sen bilirsin kızım dedi.Sahilin karşısına tekrar gidip aynı banka oturduk.Çünkü orası güneşin doğuş açısı olarak çok müsaitti.Saat 4-5 civarıydı ve ben esnemeye başlamıştım.Tunçta hiçbir tık yoktu.Uykun mu geldi dedi.Gülerek‘‘tabikide hayır’’ dedim.Halbuki gözlerim gidiyodu ve farkındaydı daha fazla dayanamadım gözlerimi kapadım.Tam o sırada‘‘uyuma güneş doğuyo’’dedi.Sırf bu an için uykumu bile bozabilirim.Gözlerimi aralamama bile gerek kalmadan gözlerime doğru bir ışık belirdi. ‘‘Güneş doğdu’’ dedim sevinçli bir şekilde.Güneşi ilk kez seninle izliyorum dedi,bana bakarak.Gözleri o kadar masum bakıyoduki,o kadar güzeldiki güneşte daha bir parlak oluyolardı.Hayatımda ilk kez bir erkek bana iltifat ediyordu,ilk kez bana samimi bir şekilde yaklaşıyordu.Ve bu durum beni çok mutlu ediyordu…