Slave Of A Heartless Demon

•CHAPTER 4•

{YNA'S POV}

Napabalikwas ako ng bangon, hapong-hapo na kinapa ko pa ang dib-dib na ngayon ay sobrang bilis sa pagtibok. Panaginip. IT WAS JUST A DREAM.

Hinawakan ko ang kaliwang pisngi ko nang maramdaman ang mainit na likido na nagmumula sa mga mata ko.
Umiiyak ako dahil sa napakasamang panaginip na 'yun.

Bahagya kong pinakalma ang sarili pagkuwa'y luminga-linga sa paligid.
Maliwanag parin ang buwan.
Nayakap ko ang sarili ko nang tumama sa'kin ang napakalamig na simoy ng hangin.

"Pstt"

Napalingon ako nang marinig 'yung tumawag sa'kin. Ngunit wala akong makitang tao sa likuran ko bukod sa punong nan'dun.

Tumayo ako at 'nun ko naramdaman ang pagkalam na naman ng sikmura ko, pero in- ignore ko 'yun at sa halip ay dahan-dahang lumapit sa puno kung saan narinig ko 'yung tila tumatawag sa'kin. Ilang beses pa akong napalunok.

"Si-sino 'yan?"

Kinakabahang tanung ko sa kawalan.
Bahagya akong napaatras nang lumabas mula 'dun sa puno ang isang pamilyar na lalake.

"I-kaw?!"

Sabay na bulalas namin ng lalakeng siyang naghatid sa'kin sa bahay ni Hace, 'nung araw na nawalan ako ng malay sa palengke. Halos 'di ako makapaniwala na magkikita ulit kami. Siguro ay ga'nun din ito kasi nakita kong nakatunganga lang din ito sa harap ko.

Akmang magsasalita ako nang maramdaman ang pananakit ng tiyan ko. Medyu nahihilo na'din ako. Siguro ay dahil sa sobrang gutom.

"Are you okay?"

Nakita siguro ng lalake na mukhang may dinadam-dam ako kung kaya'y bahagya siyang nataranta. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. Alam kong tutulungan n'ya ako kagaya ng dati.

"Na-nagugutom kasi ako, kanina pa ako di kumakain."

"What? Seriously?"

Isang tango lamang ang isinagot ko sa gulat na namayani sa mukha nito.
Malalim na buntong hininga lang din ang isinagot nito pagkuwa'y napapailing.

"Come."

There's an authority in his voice dahilan upang mapasunod ako. Nang biglang,

"Where d'you think you're going, idiot?!"

Napasinghap ako nang marinig ko ang baritonong boses na 'yun mula sa likuran ko pagkuwa'y dahan-dahang napalingon. It was him. The man I love.

"H-Hace?"

Biglang nanuyo ang lalamunan ko nang makita si Hace na ngayon ay nakatayo sa harap namin 'nung lalakeng 'yun.

Nanginginig na din ang mga tuhod ko.
Siguro dala nadin ng matinding gutom at kaba. Kinakabahan ako sa tono ng pananalita nito na animo'y manunuklaw anu'mang oras. Aninag sa sinag ng buwan ang pagtiim ng bagang nito pagkuwa'y napatingin sa braso kong hawak 'nung lalakeng tumulong sa'kin. Agad naman 'yung binitawan ng estranghero at nagsalita.

"She's hungry, kakain lang kami."

Napalingon ako sa lalakeng nagsalita.
Seryuso ang mukha nito na nakipag-titigan kay Hace at ako,

Ako ang natatakot para dito. Lihim akong nagdasal na sana hayaan na lamang niya si Hace sa kung anu'mang gawin nito.

I know Hace. Hinding-hindi ito papayag na malalamangan ito. Hindi na ako nagulat nang k'welyuhan nito ang estranghero.